Της Ευγενίας Σαχινιάν,
Ενώ οι άθλοι φτάνουν στο τέλος τους με τις επιτυχίες του Ηρακλή να διαδέχονται η μία την άλλη, στο παλάτι της Τίρυνθας κυριαρχεί το αίσθημα του φόβου, της αβεβαιότητας και της ματαιοδοξίας, αφού η θέση του βασιλιά κινδυνεύει από τον ίδιο του τον ανιψιό. Κάθε δοκιμασία που επιβάλλει ο Ευρυσθέας στον Ηρακλή είναι κι ένα ρίσκο, καθώς τις περισσότερες φορές η ίδια του η ζωή τίθεται σε κίνδυνο. Παλεύει με γιγάντια θηρία, έρχεται σε ρήξη με πανίσχυρους βασιλείς και καταφέρνει να περάσει από δοκιμασίες, που ξεπερνούν τον ανθρώπινο νου. H καθιερωμένη συνάντηση με τον θείο του στο παλάτι αυτή τη φορά του επιφύλασσε μια έκπληξη. Το γυναικείο φύλο κάνει την εμφάνιση του ως κεντρικό πρόσωπο, αφού ο Ηρακλής έπρεπε να βρει την Ιππολύτη και να πάρει τη ζώνη, που της είχε χαρίσει ο Άρης, ο θεός του πολέμου.
Η Ιππολύτη ήταν ξακουστή αμαζόνα στην αρχαιότητα. Μαζί με τις συμπολεμίστριές της, αποτελούσαν πρότυπο θαρραλέας και γενναίας γυναίκας. Μάλιστα, δρα σε μια εποχή, που η γυναίκα δεν συνηθίζει να έχει το ρόλο ενός πολεμιστή. Ο Ηρακλής, λοιπόν, άφησε πίσω του την Τίρυνθα και για άλλη μια φορά αναχώρησε για την επόμενη δοκιμασία του. Στο δρόμο για την αποστολή του, πέρασε από την Αθήνα, όπου και συνάντησε τον Θησέα, έναν άλλο μυθικό ήρωα της αρχαιότητας, που είχε σημειώσει τεράστιες επιτυχίες. Το πολύωρο ταξίδι τους σταμάτησε, όταν βρέθηκαν επιτέλους στο παλάτι των Αμαζόνων. Εκεί ήταν συγκεντρωμένες όλες οι Αμαζόνες, μεταξύ των οποίων ήταν και η Ιππολύτη. Ο Ηρακλής την πλησίασε και είχε μαζί της έναν μικρό διάλογο, εξηγώντας της πως πρέπει να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του με τη ζώνη της και πως αν εκείνη δεν του τη δώσει οικειοθελώς, είναι αναγκασμένος να πολεμήσει μαζί της.
Η Ιππολύτη, ακούγοντας τη συγκινητική ιστορία του ξένου που φιλοξενούσε στο παλάτι της, την οποία και της διηγήθηκε, δέχτηκε να του τη δώσει οικειοθελώς. Μια, όμως, από τις Αμαζόνες της φώναξε να μην το κάνει, να μην την παραδώσει τόσο εύκολα σε έναν άγνωστο, ενώ έχει καταφέρει να αντισταθεί τόσες φορές. Η Αμαζόνα αυτή ήταν προφανώς η Ήρα, η οποία είχε μεταφερθεί στο σώμα κάποιας από τις συμπολεμίστριες της Ιππολύτης. Αμέσως προκάλεσε την εξέγερση και των υπόλοιπων Αμαζόνων, οι οποίες άρχισαν να φωνάζουν μανιωδώς. Άλλο ένα μοχθηρό σχέδιο της πανίσχυρης θεάς, ώστε να καταφέρει να στερήσει από τον μισητό για εκείνη Ηρακλή τη νίκη, φαινόταν να δυσκολεύει τον ήρωά μας.
Η Ιππολύτη, τελικά, αρνήθηκε και κήρυξε μάχη εναντίον εκείνου και των συντρόφων του. Όλες οι αμαζόνες έβγαλαν τα τόξα τους και ανέβηκαν στα άλογά τους έτοιμες να πολεμήσουν. Ακολούθησε μια σκληρή και έντονη μάχη ανάμεσα στον Ηρακλή, τον Θησέα και τους υπόλοιπους συντρόφους, που δέχθηκαν να ακολουθήσουν τον Ηρακλή και το στρατόπεδο της Ιππολύτης. Η επιχείρησή τους, όμως, στέφθηκε με επιτυχία, καθώς κατάφεραν να υπερισχύσουν των αμαζόνων. Τότε, η Ιππολύτη δεν είχε άλλη επιλογή παρά να δώσει τη χρυσή ζώνη στον Ηρακλή για να επιστρέψει στην Τίρυνθα. Η στάση της αποδείχθηκε ιδιαίτερα αξιοπρεπής, με την ίδια να παραδέχεται την ήττα της και να αναγνωρίζει την ανδρεία του μυθικού ήρωα. Άλλες πηγές, μάλιστα, αναφέρουν πως η Ιππολύτη στο τέλος τον ερωτεύτηκε.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Προβατάκη, Θωμά (2002), Η μυθολογία των Ελλήνων, Αθήνα: Εκδόσεις Ι. ΡΕΚΚΟΣ & Σια Ο.Ε.
- Dally, N. Kathleen (2004), Greek and Roman mythology A to Z, New York: Facts on File Inc.
- sites.google.com, Εισαγωγή στην ελληνική μυθολογία – Λήμμα «Ηρακλής». Διαθέσιμο εδώ
