Του Τάσου Γρηγοριάδη,
1946: Λαμβάνει χώρα η τελευταία Συνέλευση κρατών-μελών της «Κοινωνίας των Εθνών», του προάγγελου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η «Κοινωνία των Εθνών» αποτελούσε «γέννημα θρέμμα» των νικητών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Για πολλούς, ο «πνευματικός πατέρας» του φιλόδοξου οργανισμού θεωρείται ο Αμερικανός πρόεδρος Woodrow Wilson, μαζί με τις ιστορικές «14 Θέσεις» που εξέφρασε. Η δημιουργία του διεθνούς οργανισμού προσάφθηκε στη Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών το 1919, ενώ τέθηκε σε λειτουργία έναν χρόνο μετά. Οι θεμελιώδεις αντικειμενικοί σκοποί της «Κοινωνίας των Εθνών» ήταν: Η συλλογική αποτροπή ενός νέου καταστροφικού παγκοσμίου πολέμου, ο αφοπλισμός των κρατών-μελών, η συνεργασία και η ειρηνική επίλυση διμερών ζητημάτων. Όπως είναι εκ των υστέρων ξεκάθαρο, ο οργανισμός απέτυχε παταγωδώς στην πρόληψη της επικείμενης διεθνούς σύρραξης, ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες αξιοσημείωτες επιτυχίες-κατακτήσεις του. Αποτέλεσε, ακόμη, εφαλτήριο για τη διακρατική συνεργασία, ιδιαίτερα σε τεχνικούς τομείς, όπως σε ζητήματα υγείας, μεταφορών, τηλεπικοινωνιών, εκπαίδευσης και παγκοσμιοποίησης της οικονομίας. Τελικά, όμως, η καταφανής πολιτική αναποτελεσματικότητα της «Κοινωνίας των Εθνών» αποτέλεσε την «ταφόπλακά» της, καθώς το σύστημα ομόφωνης λήψης αποφάσεων, το οποίο εφάρμοζε, κατέστη απροσπέλαστο τροχοπέδη. Στις 18 Απριλίου του 1946, στη Γενεύη, την έδρα του οργανισμού, τα κράτη-μέλη συνεδρίασαν για τελευταία φορά στα πλαίσια του εγχειρήματος. Εν κατακλείδι, σε ομιλία του Ρόμπερτ Σέσιλ –εκ των αρχιτεκτόνων της «Κοινωνίας των Εθνών»– στην τελική αυτή συνέλευση, ανέφερε χαρακτηριστικά: Η «Κοινωνία» είναι νεκρή. Ζήτω τα Ηνωμένα Έθνη.
1980: Η Ζιμπάμπουε κατακτά επισήμως την ανεξαρτησία της από τη Μεγάλη Βρετανία. Το 1965, η ηγεσία της έως τότε Βρετανικής αποικίας, με το όνομα Νότια Ροδεσία (ή απλώς Ροδεσία), αποφάσισε να κηρύξει μονομερή ανεξαρτησία, χωρίς την έγκριση της «μητρόπολης». Ακολούθησαν βαρύτατες οικονομικές κυρώσεις-εμπάργκο από τον ΟΗΕ και τα κράτη-μέλη του. Εντούτοις, στο εσωτερικό της χώρας τα τεκταινόμενα ήταν ακόμη πιο ζοφερά, καθώς ξέσπασε ένας ιδιαίτερα αιματηρός εμφύλιος πόλεμος (1964-1979). Η απάνθρωπη-ρατσιστική αντιμετώπιση της έγχρωμης πλειοψηφίας των κατοίκων της χώρας, από τη λευκή-μειονοτική κυβέρνηση του Ian Smith, κινητοποίησε 3 μεγάλα κινήματα (Εθνικιστικά-Μαρξιστικά κ.λπ.). Η σύμπραξη 2 εξ αυτών των οργανώσεων, με αρχηγούς τους Robert Mugabe και Joshua Nkomo, είχε αποτέλεσμα την ίδρυση του επονομαζόμενου «Εθνικού Μετώπου». Αυτή η εξέλιξη αναζωπύρωσε τον ανταρτοπόλεμο και ανάγκασε τη λευκή κυβέρνηση να παραχωρήσει εκλογές για την ανάδειξη μιας νέας προσωρινής κυβερνήσεως το 1979. Στις εκλογές, νικηφόρο κατέστη το τρίτο κατά σειρά κίνημα (του επισκόπου Abel Muzorewa) και οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν μέχρι την παρέμβαση της Μ. Βρετανίας. Μετά από μια σχετική σταθεροποίηση, οι νέες εκλογές τον Φεβρουάριο του 1980, ανέδειξαν ως κυβερνών κόμμα το «Εθνικό Μέτωπο» και πρωθυπουργό τον Robert Mugabe. Εν κατακλείδι, σε μια λαμπρότατη τελετή με παραβρισκόμενους πολλούς ηγέτες του κόσμου και 35.000 γηγενείς καλεσμένους, η –πρόσφατα ονομαζόμενη ως– Ζιμπάμπουε απέκτησε την ανεξαρτησία της, μετά από 90 χρόνια αποικιοκρατίας και 15 χρόνια αποσχιστικού-φυλετικά διαχωριστικού καθεστώτος.
1996: 18 Έλληνες τουρίστες πέφτουν νεκροί σε τρομοκρατική επίθεση φανατικών ισλαμιστών στο Κάιρο. Τον Απρίλιο του 1996, μερικές δεκάδες Ελλήνων εκδρομέων απολάμβαναν ένα ταξίδι που περιλάμβανε περιήγηση στους θρυλικούς Άγιους Τόπους, όπως και στις ιστορικές πόλεις του Καΐρου και της Αλεξάνδρειας. Έχοντας προσέλθει στο Κάϊρο και διαμείνει στο ξενοδοχείο “Europa”, οι ταξιδιώτες ήταν έτοιμοι να αναχωρήσουν για την Αλεξάνδρεια. Κατά την ώρα επιβίβασης στο εκδρομικό πούλμαν, μπροστά στην κεντρική είσοδο του ξενοδοχείου πάρκαρε ένα λευκό βαν. Αναπάντεχα, από το όχημα αποβιβάστηκαν 3-4 ένοπλοι άνδρες και, κραδαίνοντας καλάσνικοφ, κραύγασαν “Allahu Akbar”, που σημαίνει «Ο Θεός είναι Μεγάλος». Ακολούθησε μακελειό, με τους τρομοκράτες να γαζώνουν τους ανυποψίαστους και ανυπεράσπιστους εκδρομείς, για τουλάχιστον 3 λεπτά. Οι δράστες γέμιζαν ανενόχλητοι τις γεμιστήρες τους και συνέχιζαν την αδιάκριτη ομοβροντία πυρών προς τους αμάχους, μέχρις ότου τράπηκαν σε φυγή με το λευκό βαν. Ο τραγικός απολογισμός περιλάμβανε 14 νεκρές γυναίκες και αντιστοίχως 4 άντρες, όπως και άλλους 17 τραυματίες (συν έναν υπάλληλο του ξενοδοχείου), που ακολουθούσαν την Ελληνική αποστολή. Εκ των υστέρων, την ευθύνη για την επίθεση ανέλαβε η τρομοκρατική οργάνωση “al-Gama’a al-Islamiyya”, που στόχο είχε τουριστικό γκρουπ Ισραηλινών. Η ώρα αναχώρησης των Ισραηλινών τουριστών είχε τροποποιηθεί, στα πλαίσια της Αιγυπτιακής πολιτικής ασφάλειας για τους ιδίους και αντικαταστάθηκε με το Ελληνικό γκρουπ. Καταληκτικά, πολλοί αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν τις φρικαλέες σκηνές, που αντίκρυσαν κατά το απάνθρωπο συμβάν, σοκάροντας πραγματικά το πανελλήνιο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- League of Nations, UN Geneva, διαθέσιμο εδώ
- “The League is Dead. Long Live the United Nations”, The National WW2 Museum, διαθέσιμο εδώ
- League of Nations, History.com, διαθέσιμο εδώ
- Zimbabwean Independence Day, South African History Online, διαθέσιμο εδώ
- Zimbabwe – Independence, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Zimbabwe Gains Independence, The Washington Post, διαθέσιμο εδώ
- Η δολοφονία 18 Ελλήνων τουριστών στην Αίγυπτο μετά από τρομοκρατική επίθεση στο Κάιρο. Στόχος ήταν γκρουπ Εβραίων τουριστών, Μηχανή του Χρόνου – Cyprus Edition, διαθέσιμο εδώ
- Η Τρομοκρατική Επίθεση στο Κάιρο που Κόστισε τη Ζωή σε 18 Έλληνες Τουρίστες, VICE.com, διαθέσιμο εδώ
- 18 Απριλίου 1996: Τρομοκρατική επίθεση σε ξενοδοχείο στο Κάιρο. 18 Έλληνες έπεσαν νεκροί, Cyprus Times, διαθέσιμο εδώ
