Της Άννας Τσεκάνι,
Δεν είναι λίγες οι φορές που σε περιπτώσεις κακοποίησης, σωματικής βλάβης, στέρησης βασικών πολιτικών δικαιωμάτων και σε ειδεχθή εγκλήματα, γίνεται λόγος για συγκάλυψη της αλήθειας, για συγκάλυψη του εν λόγω περιστατικού ή ακόμα και για συγκάλυψη των δραστών. Όλο και πιο συχνά στη Ελλάδα περιστατικά, τα οποία συγκλόνισαν ολόκληρη την χώρα και αποτέλεσαν το επίκεντρο των συζητήσεων, βλέπουμε σιγά σιγά να «χάνονται», χωρίς ποτέ τελικά να αποδίδεται δικαιοσύνη και δικαίωση.
Παρά το γεγονός ότι η κοινωνία μας διέπεται και περιβάλλεται από ένα σύστημα δικαίου, δεν είναι λίγες οι φορές όπου δεν μπορεί να αποδοθεί και δεν αποδίδεται μέχρι και το τέλος, δικαιοσύνη σε περιστατικά κακοποίησης, βιασμών τόσο παιδιών όσο και γυναικών αλλά και σε περιστατικά διακίνησης λευκής σαρκός.
Παρόλο που θέλουμε να βρισκόμαστε σε αυτό το κράτος δικαιοσύνης και πρόνοιας, όπου οι υπαίτιοι τιμωρούνται και τα θύματα δικαιώνονται, παρατηρείται πως συχνά η εξιλέωση και η κάθαρση δεν έρχεται ποτέ. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, διαπιστώνεται πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνδράμουν στο έπακρoν, αν όχι και περισσότερο, από τα αρμόδια όργανα, στην απονομή δικαιοσύνης ή τουλάχιστον βοηθούν στο να ακουστεί και η άλλη πλευρά του νομίσματος.
Το εμπόριο λευκής σαρκός (trafficking), το σκλαβοπάζαρο, η βίαιη και ακούσια μεταφορά γυναικών αλλά και ανήλικων παιδιών είναι ένα όλο και πιο συχνό φαινόμενο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο λαμβάνει καθημερινά τεράστιες διαστάσεις χωρίς συχνά κανένας να γνωρίζει για αυτό.
Ωστόσο, η διαλεύκανση αυτών των υποθέσεων και των κυκλωμάτων είναι μια αρκετά δύσκολη υπόθεση. Το εμπόριο λευκής σαρκός και της σεξουαλικής κακοποίησης είναι μια αρκετά κερδοφόρα επιχείρηση στην οποία συμμετέχουν και συχνά οργανώνουν άτομα με μεγάλη πολιτική, κοινωνική και οικονομική ισχύ, οι οποίοι είναι δύσκολο να βγουν στο φως και να ενοχοποιηθούν, λόγω του ότι εκείνοι πολλές φορές κινούν τα νήματα.
Το trafficking αποτελεί μια επιχείρηση, η οποία διαρκώς ανθίζει και όπου τα θύματα του προέρχονται από περισσότερες από 127 διαφορετικές χώρες. Η προσφυγική κρίση θεωρήθηκε μια αρκετά κομβική και βοηθητική κατάσταση, λόγω του ότι δημιούργησε το έδαφος της εκμετάλλευσης των αναγκών των θυμάτων, ωστόσο η μαστροπεία και η σεξουαλικής εκμετάλλευση έχει τις ρίζες της πιο βαθιά στον χρόνο.
Βάσει ερευνών που πραγματοποιήθηκαν από την ελληνική αστυνομία, είχαν καταγραφεί από το 2014 έως και το 2018 150 περιστατικά σωματεμπορίας, κατά τα οποία το 26% ήταν ανήλικοι και το 78% ήταν γυναίκες, ενώ οι αριθμοί συνεχώς αυξάνονται. Παρά το γεγονός ότι οι αριθμοί μαρτυρούν από μόνοι τους την σοβαρότητα της κατάστασης, πολλά κυκλώματα παράνομης διακίνησης λευκής σαρκός δεν έχουν εξιχνιαστεί, ενώ ακόμα περισσότερα αποκρύπτονται λόγω του αισθήματος του φόβου όπου επικρατεί.
Συχνό και καθόλα αποδεκτό είναι το φαινόμενου όπου τα ίδια τα θύματα αποφεύγουν την αλήθεια, λόγω του ότι φοβούνται την δύναμη των ανθρώπων και τις επιπτώσεις που μπορεί να υπάρξουν στις ίδιες. Πρέπει, ωστόσο, ο καθένας από εμάς να συνδράμει στην διαλεύκανση της αλήθειας ή έστω στην προώθηση της. Δεν είναι λίγα τα κέντρα και οι οργανώσεις οι οποίες μοχθούν καθημερινά να βοηθήσουν σε αυτό το δύσκολο έργο, ωστόσο η συγκάλυψη και η απόκρυψη της αλήθειας μας τοποθετεί στην ίδια θέση με τον δράστη και λειτουργεί σαν εμπόδιο προς την αλήθεια.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Human Trafficking: Παγκόσμια Μάστιγα Ενός Αόρατου Φαινομένου, powerpolitics.eu, διαθέσιμο εδώ
- Οργιάζει το εμπόριο λευκής σαρκός, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
