Της Παρασκευής Μπακή,
Ζούμε σε μία κοινωνία, η οποία έχει αποκλείσει τα άτομα με αναπηρία. Μία κοινωνία που έχει διαμορφωθεί με τέτοιον τρόπο που δε βοηθά στην καθημερινότητα των ατόμων αυτών. Αντίθετα, πολλές φορές, αντί να διευκολύνει την καθημερινότητά τους, την κάνει πιο δύσκολη. Τα άτομα αυτά αντιμετωπίζουν προβλήματα στην καθημερινότητά τους εξαιτίας των ελλείψεων του κράτους από άλλους φορείς, ακόμα κι από τους ίδιους τους πολίτες.
Τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα είναι περίπου 1 εκατομμύριο. Αναφερόμαστε περίπου στο 10% του συνολικού πληθυσμού, ένα ποσοστό μη αμελητέο. Κι όμως, παρόλο που η Ελλάδα τυπικά ανήκει στον δυτικό ανεπτυγμένο κόσμο και είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε, είναι ένα μη φιλόξενο περιβάλλον για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Τι προβλήματα, όμως, αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους τα άτομα με αναπηρία; Ένα από τα έντονα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία είναι η δυσκολία πρόσβασης στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι στάσεις στο λεωφορείο καθιστούν δύσκολη την πρόσβαση, καθώς δεν είναι κατάλληλα διαμορφωμένες, ώστε να τους εξυπηρετούν όλους. Τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ είναι παλιάς κατασκευής και οι χώροι αυτοί είναι στενοί και όχι ασφαλείς για τα άτομα αυτά. Ακόμα και οχήματα, τα οποία έχουν ειδικές ράμπες πολλές φορές δεν λειτουργούν λόγω της κακής κατάστασης και το γεγονός της κακής συντήρησης.
Ένα άλλο ζήτημα το οποίο αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία, είναι η έλλειψη θέσεων παρκαρίσματος. Τις περισσότερες φορές οι θέσεις αυτές είναι κατειλημμένες από άτομα τα οποία δεν έχουν αναπηρία. Παρόλο που οι θέσεις αυτές είναι για την εξυπηρέτηση αυτών των ατόμων, κάποια άτομα δεν δίνουν τον δέοντα σεβασμό επιλέγοντας να παρκάρουν το όχημα τους στα μέρη παρκαρίσματος ΑμεΑ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταπατούνται κάποια βασικά δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία και παράλληλα να δυσκολεύεται και η καθημερινότητα τους.
Τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν προβλήματα σχετικά με την εκπαίδευσή τους. Τα ειδικά κέντρα εκπαίδευσης είναι περιορισμένα και κυρίως ιδιωτικά το οποίο σημαίνει ότι η οικονομική δυνατότητα των γονέων επηρεάζει άμεσα την πρόσβαση του παιδιού στην μόρφωση. Επιπλέον έχει παρατηρηθεί ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα συνεκπαίδευσης στην λειτουργία των ειδικών και γενικών σχολείων.
Καλούνται τα άτομα με αναπηρία να αντιμετωπίσουν όμως και τον ρατσισμό από τους υπόλοιπους πολίτες. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα που όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει, αλλά κανείς δεν παραδέχεται. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά άτομα, τα οποία δεν διαθέτουν παιδεία. Αυτά τα άτομα κάνουν ρατσιστικές επιθέσεις κυρίως σε επίπεδο λεκτικό. Αυτά τα φαινόμενα καλούμαστε όταν τα βλέπουμε να τα στηλιτεύουμε, να αντιδράμε και να μην είμαστε άεργοί απέναντι τους.
Η άγνοια απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία, προκαλεί στασιμότητα και προκατάληψη. Μας οδηγεί στην έλλειψη κατανόησης απέναντί τους και παράλληλα διαιωνίζονται στερεότυπα και συμπεριφορές, οι οποίες απέχουν από την ουσία της αναπηρίας. Πίσω από όλα αυτά, όμως, κρύβεται η δική μας αδυναμία να προσφέρουμε το καλύτερο που μπορούμε στον συνάνθρωπό μας και από τη δική μας ανάγκη να κοιτάμε μόνο τις δικές ανάγκες, αδιαφορώντας για τους γύρω μας. Άραγε, πώς θα ήταν ένας κόσμος όπου τα άτομα με αναπηρία δεν θα αντιμετώπιζαν όλα αυτά τα προβλήματα;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Άνθρωποι με αναπηρία ή κοινωνία με αναπηρία;, amea-care.gr, διαθέσιμο εδώ
- Άτομα με Αναπηρία: Τα καθημερινά προβλήματά τους στην Ελλάδα, nancysblog.gr, διαθέσιμο εδώ
- Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα, ipaidia.gr, διαθέσιμο εδώ
