Της Αγγελικής Μανωλάκη,
Εκτός από τα προφανή οφέλη της αιμοδοσίας για τον συνάνθρωπό μας, που κινητοποιούν πολλούς από εμάς για να δώσουμε αίμα προκειμένου να σωθεί, υπάρχουν και αρκετά ιδιοτελή οφέλη και για τον ίδιο τον αιμοδότη. Για παράδειγμα, ο κίνδυνος καρκίνου και εμφράγματος μειώνεται, ενώ για μισό λίτρα αίμα που δίνει, χάνει σχεδόν 600 θερμίδες. Ενδεικτικά, δημοσίευμα στην Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας (JAMA), αναφέρει πως μεταξύ των αιμοδοτών ηλικίας από 43 έως 61 ετών, τα επεισόδια εμφράγματος και εγκεφαλικού είναι λιγότερα σε σχέση με άνδρες ίδιας ηλικίας, μη αιμοδότες, ενώ στο ίδιο συμπέρασμα συνηγορεί και μία μελέτη από την Φινλανδία. Εκεί συμμετείχαν 2.682 άνδρες και στην ομάδα των αιμοδοτών παρατηρήθηκε 88% μικρότερο ρίσκο για επεισόδιο εμφράγματος, υπό την προϋπόθεση βέβαια να είναι τακτικοί αιμοδότες, τουλάχιστον ανά έξι μήνες.
Στη χώρα μας υπάρχει έλλειψη. Έλλειψη αίματος. Αυτή η έλλειψη κοστίζει καθημερινά σε ζωές, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, εφόσον υπήρχε επάρκεια αίματος στα νοσοκομεία, καθώς ακόμα και οι καλύτεροι γιατροί του κόσμου δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν αίμα από το πουθενά, χρειάζεται πάντα μα πάντα ένας άλλος άνθρωπος να δωρίσει το δικό του. Μία μόνο αιμοδοσία είναι ικανή να σώσει έως και 3 διαφορετικά άτομα.
Ωστόσο, τα στοιχεία για την Ελλάδα είναι απλά αποκαρδιωτικά. Συστηματικά, οι ανάγκες για αίμα δεν καλύπτονται, με αποτέλεσμα ένα μέρος της ζήτησης να καλύπτεται με την εισαγωγή φιαλών αίματος από άλλες χώρες, οι οποίες έχουν πλεόνασμα. Τι πάει τόσο στραβά με εμάς, λοιπόν, ώστε να χρειάζεται, όχι μόνο να πληρώσουμε σε κρατικό επίπεδο για κάτι που σε άλλες χώρες οι πολίτες προσφέρουν δωρεάν, αλλά και σε επάρκεια; Γιατί οι Έλληνες δεν κινητοποιούνται, ώστε μαζικά, όσοι φυσικά τηρούν τις προϋποθέσεις και μπορούν να δώσουν αίμα χωρίς να βάζουν σε κίνδυνο την δική τους υγεία, να το κάνουν; Υπάρχει αυξημένη ανάγκη για αίμα, ίσως περισσότερη σε σχέση με άλλες χώρες και λόγω της πρωτιάς που κατέχουμε στα τροχαία ατυχήματα αλλά και λόγω της μεσογειακής αναιμίας που έχουν πολλοί συμπολίτες μας. Χαρακτηριστική είναι και η ένταξή μας ανάμεσα στις 60 χώρες που, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, δεν διαθέτουν αυτάρκεια σε αίμα.
Μόλις το 0,65% του συνολικού πληθυσμού είναι τακτικοί αιμοδότες σε εθελοντική βάση, ενώ σχεδόν ο μισός πληθυσμός είτε θεωρεί την αιμοδοσία μία επικίνδυνη διαδικασία με ρίσκο για τη δική του υγεία είτε δε γνωρίζει την μεγάλη ανάγκη για αίμα, μέχρι δυστυχώς να βρεθεί ο ίδιος σε θέση να το χρειάζεται είτε απλά αδιαφορεί και δε θέλει να ξοδεύει χρόνο για να κάνει μία τέτοια πράξη. Σε παγκόσμιο επίπεδο, μόνο το 10% των ατόμων που πληρούν τις προϋποθέσεις, δηλαδή να είναι μεταξύ 18 και 62 ετών, άνω των 50 κιλών, χωρίς ιατρικό λόγο εξαίρεσης, είναι τακτικοί αιμοδότες και δίνουν αίμα περίπου 4 φορές τον χρόνο.
Πέρα από τους αλτρουιστικούς λόγους που συνοδεύουν την αιμοδοσία, θα έπρεπε και το ίδιο το κράτος να δίνει κίνητρα στους πολίτες, να τους ενημερώσει για τα οφέλη της δωρεάς σε κοινωνικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο, καθώς μόνο το 2015 η εισαγωγή αίματος από την Ελβετία κόστισε στο ελληνικό δημόσιο 5 εκατομμύρια ευρώ. Χρήματα που, φυσικά, θα μπορούσαν να διατεθούν στην ενίσχυση του εθνικού συστήματος υγείας.
Σε περίπτωση που κάποιος επιθυμεί να μάθει αν μπορεί να γίνει εθελοντής αιμοδότης, μπορεί να απευθυνθεί στο τμήμα αιμοδοσίας του πιο κοντινού του νοσοκομείου και οι γιατροί θα αποφασίσουν με βάση το ιατρικό του ιστορικό αν μπορεί με ασφάλεια να δώσει αίμα και με ποια συχνότητα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Αιμοδοσία: Ποια είναι τα οφέλη για την υγεία σας, onmed.gr, διαθέσιμο εδώ
- Κέντρο Αίματος – Γιατί να δώσω αίμα;, aimodosia.gov.cy, διαθέσιμο εδώ
- Αιμοδοσία: 15 λόγοι που αξίζει να την εντάξετε στη ζωή σας, enallaktikidrasi.com, διαθέσιμο εδώ
