Του Κωνσταντίνου Γκότση,
Στις 4 Δεκεμβρίου του 2021, οι προκριματικές εσωτερικές εκλογές του κεντροδεξιού γαλλικού κόμματος Les Républicains (LR), ανέδειξαν την πρώτη γυναίκα υποψήφια πολιτικό τους για τις προεδρικές εκλογές του 2022, τη Valérie Pécresse. Η Γαλλίδα πολιτικός παρέλαβε τα ηνία του σημερινού απόγονου της παραδοσιακής συντηρητικής παράταξης, του εμβληματικού Γάλλου στρατηγού και πολιτικού, Charles de Gaulle, η οποία κατακερματίστηκε μετά από την εμφάνιση των σκανδάλων που έπληξαν την ηγεσία του τα προηγούμενα χρόνια.
Ποια είναι η πορεία της Valerie Pécresse μέχρι τώρα;
Η 54χρονη Valérie Pécresse κατάγεται από το προάστιο του Παρισιού, Neuilly-sur-Seine, της περιφέρειας Ile-de-France, μεγάλωσε σε γκωλική οικογένεια, σπούδασε Δημόσια Διοίκηση στο πανεπιστήμιο École Nationale d’Administration (ENA), καθώς και Πολιτικές Επιστήμες στο Sciences Po. Εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας το 1998 ως σύμβουλος του τότε Προέδρου Jacques Chirac, από τον οποίο επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό. Στις αρχές της χιλιετίας, εξελέγη για πρώτη φορά μέλος της Εθνοσυνέλευσης με το Union pour un Mouvement Populaire (σημερινή ονομασία: Les Républicains) και, εν συνεχεία, περιφερειακός σύμβουλος στην περιοχή Île-de-France. Την περίοδο 2002 με 2005 υπήρξε μέλος της Επιτροπής Συνταγματικών Υποθέσεων και το 2005 με 2007 της Επιτροπής Πολιτιστικών Υποθέσεων.
Το 2007 επανεξελέγη και διορίστηκε Υπουργός Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, επί προεδρίας του Nicolas Sarkozy. Θεωρήθηκε μία από τις πιο πετυχημένες υπουργούς εκείνης της κυβέρνησης, διότι κατάφερε να προωθήσει μια αμφιλεγόμενη μεταρρύθμιση για τα πανεπιστήμια. Πιο συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο αυτό έδωσε τη δυνατότητα στα πανεπιστήμια να συγκεντρώνουν ελεύθερα δικά τους κεφάλαια από τον ιδιωτικό τομέα, να διαχειρίζονται τον προϋπολογισμό τους και να προσλαμβάνουν τα ίδια το προσωπικό τους, με στόχο να γίνουν διεθνώς πιο ανταγωνιστικά. Με την άφιξη του νομοσχεδίου, η αντίδραση της ακαδημαϊκής κοινότητας της Γαλλίας ήταν τεράστια, με τους φοιτητές να κατακλύζουν τους δρόμους πόλεων με τις διαδηλώσεις τους. Αυτή η αντίδραση είχε ως αποτέλεσμα την υπολειτουργία σχεδόν των μισών πανεπιστημίων της χώρας, σε μια ήδη δύσκολη στιγμή για την κυβέρνηση, λόγω των απεργιών των εργαζομένων στις μεταφορές. Με την ανυποχώρητη στάση της Pécresse και της κυβέρνησης, καθώς και μέσω των διαπραγματεύσεων που είχε με τα συνδικάτα, κατάφερε να περάσει τη μεταρρύθμιση.
Το 2011 ανέλαβε κυβερνητικός εκπρόσωπος και Υπουργός Προϋπολογισμού, μία από τις υψηλότερες θέσεις στην κυβέρνηση, βοηθώντας στα δημόσια οικονομικά της χώρας μετά και από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Ως βουλευτής, κατά το διάστημα 2012-2015, διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Οικονομικών και αρχηγός της αντιπολίτευσης του περιφερειακού συμβουλίου του Île-de-France, ενώ το 2015 εξελέγη πρόεδρος σε αυτό.
Το 2017, έπειτα από το ξέσπασμα των σκανδάλων διαφθοράς του πρώην προέδρου Nicolas Sarkozy και του πρώην πρωθυπουργού François Fillon, αποστασιοποιήθηκε από το ρεπουμπλικανικό κόμμα και ίδρυσε τη δική της παράταξη, τη Soyons Libres (Let’s be free). Τον Ιούλιο του 2021 ξαναγύρισε στο LR, για να θέσει υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές του 2022.
Αναζήτηση χώρου ανάμεσα στο κέντρο και την άκρα δεξιά
Με τη γαλλική πολιτική σκηνή να έχει μετατοπιστεί προς τα δεξιά τα τελευταία χρόνια, η άλλοτε «μετριοπαθής» γκωλίστρια έχει οξύνει τη ρητορική της απέναντι σε θέματα που βρίσκονται ψηλά στην πολιτική ατζέντα των ακροδεξιών υποψηφίων, όπως η εσωτερική ασφάλεια, η μετανάστευση και η ταυτότητα. Από την εσωκομματική εκστρατεία της προωθεί το κλασικό δόγμα της δεξιάς «νόμος και τάξη», έχοντας υποσχεθεί ότι θα σκληρύνει τις δικαστικές ποινές και θα αυξήσει την αστυνόμευση σε περιοχές με υψηλή εγκληματικότητα. Επιπλέον, έχει δεσμευτεί να μειώσει κατά το ήμισυ τον αριθμό αδειών παραμονής για τους μετανάστες, να υπάρξει μεγαλύτερος έλεγχος στα σύνορα και να καταπολεμηθεί η ισλαμική τρομοκρατία.
Η Pécresse έχει κατακρίνει επανειλημμένα τον Πρόεδρο Macron για τα πρωτοφανή δημοσιονομικά ελλείμματα που δημιούργησε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και την εκτίναξη του δημοσίου χρέους. Στηριζόμενη σε μια οικονομικά φιλελεύθερη πολιτική, μαζί με το υπόλοιπο κόμμα, σκοπεύει να μειώσει τη φορολογία στη βιομηχανία και τις επιχειρήσεις, αναζωογονώντας το επενδυτικό κλίμα στη γαλλική οικονομία και να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες. Άλλες μεταρρυθμίσεις στην ατζέντα της είναι η κατάργηση 150.000 κρατικών θέσεων εργασίας, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 65 έτη, μείωση των επιδομάτων ανεργίας με την αύξηση των κινήτρων για αναζήτηση εργασίας και πώληση των μειοψηφικών μετοχικών πακέτων που κατέχει το κράτος σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις.
Επιπλέον, σχεδιάζει να αυξήσει τους μισθούς και τις συνταξιοδοτικές εισφορές, ενώ, παράλληλα, θα επεκτείνει το ωράριο εργασίας. Ταυτόχρονα, έχει θέσει την οικογενειακή υποστήριξη στο επίκεντρο της πλατφόρμας της, υποσχόμενη να αυξήσει τα επιδόματα στα νοικοκυριά με δύο ή περισσότερα τέκνα –διατηρώντας το κοινωνικό γκωλικό status– και να ενισχύσει με φορολογικές ελαφρύνσεις την εργασία από το σπίτι. Έχει δείξει επανειλημμένως πως θέλει να κάνει περισσότερες και ουσιαστικότερες μεταρρυθμίσεις από τον τωρινό πρόεδρο, προσπαθώντας να διαφοροποιηθεί από τον λεγόμενο «μακρονισμό», αλλά και να ανακτήσει τους ψηφοφόρους της κεντροδεξιάς που είχαν ταχθεί στο πλευρό του Macron στις τελευταίες εκλογές.
«Είμαι κατά ένα τρίτο η Θάτσερ και κατά δύο τρίτα η Μέρκελ»
Η Valérie Pécresse για να περιγράψει τον εαυτό της ως πολιτικό είχε πει: «Είμαι ένα τρίτο Θάτσερ και δύο τρίτα Μέρκελ», εννοώντας ότι είναι μια γυναίκα που μεταρρυθμίζει, μια γυναίκα που καθοδηγεί, μια καλοπροαίρετη γυναίκα, η οποία σέβεται τον γαλλικό λαό και αξιοποιεί τον δημόσιο διάλογο. Θα σχολιάζαμε ως βαρύγδουπο το πολιτικό μείγμα που χρησιμοποιεί για να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα και τις ιδέες της, από τη στιγμή που βρίσκεται 4η στις δημοσκοπήσεις, με ποσοστό λίγο πάνω από το 10%. Σίγουρα μπορούμε να παρατηρήσουμε ομοιότητες της Pécresse με τις δύο κυρίες της ευρωπαϊκής πολιτικής δεξιάς τόσο σε πολιτικές θέσεις όσο και στη σκληρότητα και τον δυναμισμό που είχε επιδείξει στο παρελθόν στις υπουργικές θέσεις. Οι τρεις τους κατάφεραν να επικρατήσουν στις ανδροκρατούμενες συντηρητικές παρατάξεις τους, αλλά, από ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, δεν θα δοθεί η ευκαιρία στην Pécresse να αφήσει το στίγμα της ως πρόεδρος της Γαλλίας.
Από την απότομη άνοδο στην πτώση
Αρχικά, με την επικράτησή της στην ηγεσία του LR, βλέπουμε στο διάγραμμα ότι εκτινάχτηκαν απότομα τα ποσοστά της, δείχνοντάς την να έρχεται δεύτερη στις δημοσκοπήσεις. Στην αναμέτρησή της με το φαβορί των προεδρικών εκλογών, Emmanuel Macron, ερχόταν οριακά κοντά του, με ποσοστά 49%-51% υπέρ του Macron.
Περίπου από τα τέλη του Δεκεμβρίου παρουσίασε πτώση των ποσοστών της, η οποία έχει φτάσει στο 10,2% σήμερα. Πιο απότομη ήταν η πτώση των ποσοστών της σε περίπτωση αναμέτρησής της με τον Macron.
Η Valérie Pécresse ανέλαβε την αρχηγία του LR σε μια αρκετά δύσκολη περίοδο για εκείνο, αλλά και την ίδια τη Γαλλία. Έχει μπροστά της να αντιμετωπίσει δύο βασικές κρίσεις. Πρώτον, μια κρίση ηγεσίας της παράταξής της, η οποία προκλήθηκε από τα λάθη και τα σκάνδαλα των Sarkozy και Fillon. Δεύτερον, πρέπει να προσδιοριστεί πολιτικά και ιδεολογικά, με σκοπό να καταφέρει να βρει κενό χώρο ανάμεσα στον ολοένα πιο δεξιόστροφο Macron και την ακροδεξιά Le Pen. Η πρόκλησή της είναι να ενώσει τη διασπασμένη δεξιά και να παρουσιάσει ρεαλιστικές λύσεις στα φλέγοντα ζητήματα του δυσαρεστημένου γαλλικού λαού.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Valérie Pécresse: The Bulldozer’ conservative who vows to restore french pride, France 24, διαθέσιμο εδώ
- French students hold fresh protests against reform, Reuters, διαθέσιμο εδώ
