Της Μαριτίνας Γκίνη,
Ο Πλάτωνας, στην προσπάθειά του να εξηγήσει το μυστήριο της ανθρώπινης φύσης, δημιούργησε τον μύθο του στρογγυλού ανθρώπου. Οι άνθρωποι ήταν πλάσματα με τέσσερα πόδια, τέσσερα χέρια, δύο κεφάλια. Ο Δίας δεν μπορούσε να τα νικήσει και έτσι αποφάσισε να τα χωρίσει στα δύο. Από τότε, κατά τον μύθο, ψάχνουμε το άλλο μας μισό. Στην προσπάθειά μας να βρούμε το άλλο μας μισό, πειραματιζόμαστε με διαφορετικούς ανθρώπους, με άλλους ταιριάζουμε περισσότερο με άλλους λιγότερο και με άλλους καθόλου. Τι γίνεται, όμως, όταν το ιδανικό για εμάς άλλο μας μισό, δεν είναι τελικά και τόσο ιδανικό;
Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι αρκετά περίπλοκες από τη φύση τους, είτε είναι ερωτικές είτε φιλικές είτε οικογενειακές είτε απλά κοινωνικές. Ωστόσο, οι ερωτικές σχέσεις είναι αυτές που μας ταλανίζουν περισσότερο. Όλοι προσπαθούμε να βρούμε τον ιδανικό σύντροφο και να δημιουργήσουμε την ιδανική σχέση για τα δεδομένα του καθενός μας. Άλλωστε, το τι είναι τέλειο είναι ξεχωριστό για τον καθένα. Όσο, λοιπόν, περίπλοκο είναι να δημιουργηθεί μια σχέση τόσο περίπλοκο είναι και να τελειώσει. Πολλές φορές, από φόβο να μη μείνουμε μόνοι μας, διατηρούμε μια σχέση που αντί να μας κάνει ευτυχισμένους, μας προκαλεί άγχος, στεναχώρια, θυμό και γενικά μια γκάμα από αρνητικά και μόνο συναισθήματα.
Όσο έχουμε την ελπίδα πως όλο αυτό θα αλλάξει και αρνούμαστε να αποδεχτούμε ότι κάναμε μια λάθος επιλογή, τόσο η τοξικότητα φωλιάζει μέσα στη σχέση και στο τέλος την κατασπαράζει. Αν αναλογιστούμε πόσοι από εμάς έχουμε βρεθεί σε μια τέτοια σχέση και πόσο δύσκολο ήταν να ξεφύγουμε από αυτήν, θα καταλάβουμε πως δεν συμβαίνει μόνο σε άντρες ή μόνο σε γυναίκες, μόνο στα ομόφυλα ή μόνο στα ετερόφυλα ζευγάρια. Οι σχέσεις είναι ένα πείραμα, άλλες φορές πετυχαίνει και άλλες φορές απλά γίνεται μια έκρηξη. Το θέμα είναι να βρούμε το κουράγιο μετά την έκρηξη και να μαζέψουμε τα συντρίμμια που μπορεί να άφησε, ώστε να ετοιμαστούμε για το επόμενο πείραμα. Το να επιμένουμε σε ένα ήδη αποτυχημένο πείραμα, το μόνο που θα ωφελήσει θα είναι κάθε φορά τα συντρίμμια να είναι περισσότερα.
Σίγουρα, η απόφαση να ξεφύγει κανείς από μια τοξική και αδιέξοδη σχέση θέλει θάρρος και χρόνο. Πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσεις πόσο κακό σου κάνει αυτή η σχέση, πως δεν αξίζει να στηρίζεις την ζωή σου στο άλλο σου μισό γιατί είσαι ήδη ολοκληρωμένη προσωπικότητα και δεν χρειάζεσαι κανένα συμπλήρωμα, πως μια σχέση πρέπει να σου δίνει κίνητρο, να συμπληρώνει την ευτυχία που υπάρχει στη ζωή σου όχι να την κατακεραυνώνει. Οι σχέσεις υπάρχουν για να μην είμαστε μόνοι μας και όχι για να αισθανόμαστε πιο μόνοι μας από ποτέ.
