Της Άννας Τσεκάνι,
Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν μπορεί κανείς με μεγάλη ευκολία να διακρίνει τις σταθερές, τις αξίες αλλά και τη συνολική ζωή των ανθρώπων να έχει αλλάξει. Συχνά, γινόταν λόγος για την τεράστια τεχνολογική εξέλιξη, η οποία θα συνόδευε τον 21o πρώτο αιώνα, όπου η κοινωνία θα έχει υποστεί μια ουσιαστική και ριζική αλλαγή και όπου όλα όσα γνωρίζαμε θα ήταν πλέον παρελθόν και τετριμμένα. Μπορεί η πραγματικότητα να μας διέψευσε πέρα από κάθε προσδοκία, καθώς πλέον ο άνθρωπος έχει πρόσβαση σε πληθώρα πληροφοριών και δυνατοτήτων, ωστόσο, ορισμένες φορές, δεν γνωρίζει πως να τις αξιοποιεί σωστά, καταλήγοντας να βλάπτει ανεπανόρθωτα τον εαυτό του.
Μπορεί πολύ εύκολα να πει κανείς πως ζούμε στην εποχή των καταχρήσεων. Άνθρωποι με αστραφτερές ζωές και λαμπερές ελπίδες, οι οποίοι ξέχασαν να βάλουν μέτρο σε όσα τους προσφέρουν χαρά και ευχαρίστηση. Άνθρωποι οι οποίοι κάνουν κατάχρηση της τεχνολογίας, του αλκοόλ, των ουσιών και πολλές φορές άνθρωποι που κάνουν κατάχρηση άλλων ανθρώπων και που βρίσκονται δέσμιοι αυτών που κάποτε τους προκαλούσαν ευχαρίστηση. Πόσο καταστροφικά μπορεί να αποδειχθούν όλα αυτά για την ζωή κάποιων ανθρώπων, άραγε;
Το αλκοόλ αποτελεί μια κατεξοχήν εθιστική ουσία, η οποία, όχι μόνο μπορεί να βλάψει και να οδηγήσει σε εκούσιο ή μη εθισμό, αλλά αποτελεί την μοναδική ουσία, η οποία σε κατάσταση αποτοξίνωσης, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε θάνατο.
Το αλκοόλ στο σύνολο του αποτελεί μια αρκετά ύπουλη λύση, καθώς συχνά η κατάσταση της μέθης προβάλλεται μπροστά στα άτομα ως ένα μέσω φυγής από την κοινωνική, επαγγελματική ή προσωπική πραγματικότητα, με αποτέλεσμα το άτομο αναζητά μέσω αυτού την ευχαρίστηση, την φυγή από την πραγματικότητα και από οποιαδήποτε αγχωτική κατάσταση. Ωστόσο, η επικινδυνότητα του αλκοόλ κρύβεται στο γεγονός πως εύκολα μπορεί να χάσει κανείς τον έλεγχο και δύσκολα μπορεί να το διαπιστώσει.
Με μια γρήγορη ματιά στα στατιστικά στοιχεία της Eurostat, αναφορικά με την κατανάλωση αλκοόλ στην Ευρώπη, μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι στην Ελλάδα 5.9% του πληθυσμού καταναλώνει καθημερινά αλκοόλ, το 25.2% καταναλώνει κάθε εβδομάδα και το 27.5% του πληθυσμού καταναλώνει αλκοόλ στο πέρας ενός μήνα.
Οι μεγάλες και συχνές ποσότητες αλκοόλ δεν επηρεάζουν και δεν βλάπτουν απλώς και μόνο ένα μέρος του οργανισμού του ατόμου, αλλά φαίνεται να επηρεάζουν σχεδόν όλους τους νευροδιαβιβαστές του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Συχνά παρατηρείται πως ο εθισμός στο αλκοόλ μπορεί να προκληθεί λόγω της κληρονομικότητας σε συνδυασμό με την ύπαρξη μιας γενετικής προδιάθεσης, ενώ παράλληλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ατόμου και οι ποικίλες ψυχιατρικές διαταραχές του, μπορούν να συμβάλουν δραματικά στην τάση του ατόμου για εθισμό στο αλκοόλ.
Η προσπάθεια διακοπής και αποχής από το αλκοόλ μπορεί να αποδειχθεί μια ακόμα πιο δύσκολη και αιματηρή κατάσταση λόγω των επιπτώσεων του αλκοόλ στο σώμα. Η αρχή φαντάζει δύσκολη καθώς 5 με 6 ώρες αποχής από το αλκοόλ το άτομο διακατέχεται από πονοκεφάλους, δυσκολία ισορροπίας και τρέμουλο· 15 με 30 ώρες μετά την αποχή έχει μια αρκετά σπασμωδική συμπεριφορά, η οποία κορυφώνεται στην πρώτη με δεύτερη μέρα όπου το άτομο έχει τρέμουλο, παραισθήσεις, ταχυκαρδία, υποθερμία και βρίσκεται σε μια αρκετά κρίσιμη για την υγεία του κατάσταση καθώς μπορεί να οδηγηθεί στην εσχάτη των περιπτώσεων μέχρι και στον θάνατο.
Παρά το γεγονός ότι το αλκοόλ αποτελεί σήμερα για την πλειονότητα των χωρών μια νομιμοποιημένη ουσία για τα ενήλικα άτομα, πρέπει να υπάρχει τεράστια προσοχή και φειδώ, καθώς πολλές φορές τα άτομα μπορεί να οδηγηθούν σε καταστάσεις που πολύ δύσκολα μπορούν να αντιστραφούν και να ξεπεραστούν.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Vengeliene, V., Bilbao, A., Molander, A., & Spanagel, R. (2008). Neuropharmacology of alcohol addiction. British journal of pharmacology, διαθέσιμο εδώ
- Alcohol consumption statistics, Eurostat, διαθέσιμο εδώ
