Του Κέβι Μερκούρη,
Με τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου να βρίσκονται προ των πυλών, η Γαλλία οδεύει στις κάλπες σε μια κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση. Ο Éric Zemmour, για πρώτη φορά υποψήφιος, αποτελεί αναμφίβολα μία από τις πιο εκκεντρικές φιγούρες της γαλλικής πολιτικής σκηνής. Ο ίδιος, γιός οικογένειας Εβραίων από την Αλγερία, γεννήθηκε το 1958 στο Μοντρέιγ, στην ευρύτερη περιοχή του Παρισιού και σπούδασε στο φημισμένο Science Po. Επί τρεις δεκαετίες εργάστηκε ως αρθρογράφος σε εφημερίδες του συντηρητικού χώρου, ενώ μακρά ήταν η παρουσία του σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές ως πολιτικός αναλυτής. Παράλληλα, ως συγγραφέας και δοκιμιογράφος έχει γράψει βιβλία που σημείωσαν σημαντική επιτυχία, με κυριότερα το Le premier sexe και το Le suicide français, με το δεύτερο να μετρά 500.000 και πλέον αντίτυπα.
Κατά τη διάρκεια της πορείας του στα γαλλικά media, ο Éric Zemmour έγινε γνωστός για την ακραία ρατσιστική και αντι-ισλαμική ρητορική του. Έχει επανειλημμένα υποστηρίξει τη θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης», σύμφωνα με την οποία υπάρχει ο κίνδυνος αλλοίωσης του γαλλικού και ευρωπαϊκού πληθυσμού από τους μετανάστες μη ευρωπαϊκής προέλευσης. Σε κάθε ευκαιρία τονίζει πως η Γαλλία βρίσκεται σε έναν θρησκευτικό πόλεμο με το Ισλάμ, ενώ έχει καταδικαστεί σε δύο περιπτώσεις από τη γαλλική δικαιοσύνη για πρόκληση φυλετικών διακρίσεων και ρατσιστικού μίσους. Ο ίδιος έχει διατυπώσει την άποψη περί δικαιώματος των εργοδοτών να απορρίπτουν τους έγχρωμους και Άραβες που αναζητούν εργασία και μιλάει για ολόκληρες πόλεις ή προάστια που βρίσκονται υπό «κατάληψη» από μετανάστες. Ωστόσο, ανά τακτά χρονικά διαστήματα φροντίζει να υπενθυμίζει πως προέρχεται από εβραϊκή οικογένεια, γεγονός που εκμεταλλεύεται για να ενισχύσει το πολιτικό του αφήγημα.
Ο Zemmour ανακοίνωσε επίσημα την υποψηφιότητά του για τη γαλλική προεδρία στις 30 Νοεμβρίου του 2021. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 5 Δεκεμβρίου, παρουσίασε το νεοϊδρυθέν πολιτικό του κόμμα με όνομα «Reconquête» (Ανακατάληψη). Ήδη από τον Σεπτέμβρη είχε συμμετάσχει σε τηλεοπτικό debate με τον Jean-Luc Mélenchon, υποψήφιο της Αριστεράς, σε μια «μονομαχία» που συγκέντρωσε την προσοχή των Γάλλων ψηφοφόρων. Παράλληλα, μέσα από τον ακραίο και ρατσιστικό πολιτικό του λόγο, έχει καταφέρει να προσελκύσει στελέχη αντίπαλων κομμάτων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Gilbert Collard, ευρωβουλευτή του κόμματος της Marine Le Pen, καθώς και του Guillaume Peltier, βουλευτή του ρεπουμπλικανικού κόμματος της Valérie Pécresse.
Ως προς την πολιτική του ταυτότητα, ο Éric Zemmour έχει αυτοπροσδιοριστεί ως «Γκωλιστής» και «Βοναπαρτιστής». Αποδίδει την παρακμή του γαλλικού κράτους από τη δεκαετία του 1970 και έπειτα στην απομάκρυνση από τις παραδοσιακές αξίες, στον φεμινισμό και στην αύξηση της μετανάστευσης. Στο πολιτικό του πρόγραμμα μιλάει για περιορισμό των μεταναστών από την κοινωνική ζωή της χώρας. Είναι υπέρ της αποκοπής των αλλοδαπών υπηκόων από οποιαδήποτε κοινωνική παροχή του γαλλικού κράτους, συμπεριλαμβανομένης της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Με τον τρόπο αυτόν ισχυρίζεται πως θα εξοικονομηθούν πολύτιμοι πόροι προς όφελος των Γάλλων πολιτών, χωρίς, ωστόσο, να εξηγεί πώς μπορεί να εφαρμοστεί αυτό σε πρακτικό επίπεδο. Επίσης, τάσσεται κατά του οικονομικού φιλελευθερισμού που, σύμφωνα με τον ίδιο, προωθεί η Ευρωπαϊκή ‘Ένωση, καθώς θεωρεί ότι αντιτίθεται στο γαλλικό κοινωνικό μοντέλο.
Σχετικά με τη γαλλική εξωτερική πολιτική, η στάση του υποψηφίου αυτού απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι επικριτική. Έχει εκφραστεί ξεκάθαρα υπέρ μιας πιο ανεξάρτητης Γαλλίας στις εξωτερικές της υποθέσεις, η οποία θα λαμβάνει τις δικές της αποφάσεις, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις. Επιπλέον, το εθνικό δίκαιο θα πρέπει να υπερισχύει του ευρωπαϊκού, σύμφωνα με τη δική του αντίληψη περί εθνικής κυριαρχίας. Τέλος, παρά τη θετική του στάση απέναντι στη Ρωσία, καταδικάζει την εισβολή της στην Ουκρανία και υποστηρίζει ένθερμα την ενδυνάμωση των ενόπλων δυνάμεων της πατρίδας του, με στόχο την περαιτέρω ισχυροποίηση της Γαλλίας στο διεθνές γίγνεσθαι.
Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, μεγάλο φαβορί παραμένει ο Εmmanuel Macron, που κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει κάτοικος του Elysée. Παρόλα αυτά, η μάχη για την πρόκριση στον δεύτερο γύρο αναμένεται αμφίρροπη. Η επίσης ακροδεξιά Marine Le Pen δείχνει να έχει μικρό προβάδισμα έναντι του αριστερού Jean-Luc Mélenchon. O Éric Zemmour και η ρεπουμπλικανή Valérie Pécresse ακολουθούν, ωστόσο, με λιγοστές πιθανότητες πρόκρισης. Όμως, η δημοτικότητα του Éric Zemmour φανερώνει τις βαθιά ρατσιστικές και ακραία συντηρητικές αντιλήψεις μιας σημαντικής μερίδας της γαλλικής κοινωνίας, η οποία αναπολεί το παρελθόν. Ένα παρελθόν που ο Zemmour ως δεινός ρήτορας και δημαγωγός φροντίζει να προβάλλει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- France election: Who is Eric Zemmour and why is he so controversial? , Εuronews, διαθέσιμο εδώ
- Ποιός είναι ο Ερίκ Ζεμούρ, ο ακροδεξιός γρίφος των γαλλικών προεδρικών εκλογών, Πρώτο Θέμα, διαθέσιμο εδώ
