Της Δώρας Νικολάου,
Από την πρώτη μας επαφή με τις ταινίες θρίλερ, σε εκείνη την αθώα εποχή, όταν ανοιγόταν μπροστά μας ολόκληρο το κινηματογραφικό είδος σε οποιαδήποτε περαιτέρω κατηγορία και αν αναγόταν, όλοι έχουμε αφιερώσει τις δικές μας πολλές ή ελάχιστες ώρες στην παρακολούθηση του δημοφιλούς και συναρπαστικού, γνωστού σε όλους «θρίλερ». Αστυνομικό, ψυχολογικό, ερωτικό ή horror… Από τις πρώτες πασίγνωστες ταινίες του είδους που είδαμε με περιέργεια ή και συνεπαρμένοι, με καλές, κλασικές και ευρέως αγαπητές (βλ. Η Σιωπή των Αμνών) ή τις ελαφρώς απογοητευτικές μέχρι και τις κινηματογραφικά ώριμες σκηνοθετικές προσπάθειες, συλλέξαμε μια λίστα με τις πέντε ταινίες θρίλερ, που θα έπρεπε οπωσδήποτε να δεις, αν δεν το έχεις κάνει ήδη. Είτε πρόκειται για λάτρεις του είδους είτε για τους λίγο πιο επιφυλακτικούς, αποτελούν σίγουρα προσπάθειες που αξίζουν μια ματιά.
- Rosemary’s baby (1968)
Πηγή Εικόνας: flix.gr
Στην κατηγορία του ψυχολογικού θρίλερ, μία από τις πιο αγαπημένες και βραβευμένες δημιουργίες του Roman Polanski, το Μωρό της Ρόζμαρι συμπληρώνει όλα όσα μπορούμε να αναμένουμε ή και να απαιτούμε από μια κλασική ταινία θρίλερ. Μια εγκυμοσύνη, ένα αποπνικτικό διαμέρισμα αποκλεισμένο δίπλα σε πιθανόν αιρετικούς γείτονες και μια πραγματική ή φανταστική συνομωσία πάντων κατά της νεαρής, καθολικής πρωταγωνίστριάς μας, Ρόζμαρι (Μία Φάρροου). Ασφυκτική ατμόσφαιρα, περιφερόμενη αγωνία και εξαιρετικές ερμηνείες που δεν μπορούν παρά να σε αφήσουν με ένα σφίξιμο στο στομάχι.
- Blue Velvet (1986)
Πηγή Εικόνας: imdb.com
Δεν μπορούσε να λείπει από τη λίστα ο David Lynch. Νέο-νουάρ θρίλερ μυστηρίου, με σκληρές σκηνοθετικές επιλογές, ωμές σεξουαλικές σκηνές και βίαιο περιεχόμενο, το Blue Velvet αποτελεί την επιλογή ταινίας που θα μας ταρακουνήσει. Η ανακάλυψη ενός κομμένου αυτιού από τον νεαρό πρωταγωνιστή μας (Kyle MacLachlan), που τον κατευθύνει στην ανακάλυψη μιας εγκληματικής σπείρας και μιας μπλεγμένης ελκυστικής τραγουδίστριας, μας οδηγεί σε κάτι πολύ περισσότερο από το νουάρ μυστηρίου που θα περιμέναμε. Τόσο παράξενη όσο θα περίμενε κανείς από τον σκηνοθέτη, ώστε να κερδίσει και cult status, η ταινία προσφέρεται, για να διαταράξει την ηρεμία και τις προσδοκίες μας.
- The skin I live in (La piel que habito) (2011)
Μια ισπανόφωνη ταινία, σκηνοθεσίας Pedro Almodovar, χωρίς το έντονο στοιχείο του τρόμου που ίσως έχουμε συνηθίσει, αλλά αρκετά φορτισμένη ψυχολογικά, έτσι ώστε να κερδίζει τον τίτλο του ψυχολογικού θρίλερ με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας. Πραγματευόμενο θέματα όπως η προδοσία, η εκδίκηση, η σεξουαλική ταυτότητα και τυλιγμένο από μια μελαγχολία με άρωμα θανάτου, το έργο είναι από τα κορυφαία του σκηνοθέτη, σοκαριστικό και βαθιά προβληματικό.
- The Lighthouse (2019)
Πηγή Εικόνας: horrormovies.gr
Ένα δημιούργημα τόσο πρόσφατο, κι όμως έχει κερδίσει τη θέση του ανάμεσα στις κλασικές ταινίες του είδους του. Επάξια, βεβαίως, Ο Φάρος του Robert Eggers θεωρείται ένα κορυφαίο ψυχολογικό θρίλερ, αμφιλεγόμενου χαρακτήρα, καθώς εμπίπτει ενδεχομένως και στις κατηγορίες τρόμου ή μελέτης χαρακτήρων. Ασπρόμαυρο φιλμ που μεταφέρει την αύρα ταινίας εποχής, μια πλοκή με μικρές επιρροές των σκοτεινών ιστοριών του Έντγκαρ Άλλαν Πόε και μια αγωνιώδης προσπάθεια δύο φαροφυλάκων να διατηρήσουν τη λογική τους. Ταινία που προκαλεί τη λογική του κοινού της και δεν θα απογοητεύσει τους οπαδούς του είδους, στους οποίους ίσως και να απευθύνεται λίγο περισσότερο.
- Raw (Grave) (2016)
Πηγή Εικόνας: standard.co.uk
Αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ότι ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον αμερικανικό (όπου και έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε ταινίες του είδους), αντιθέτως, μεσουρανεί στις προσπάθειές του, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Raw. Η βέλγικη ταινία Raw, σκηνοθετημένη από τη Julia Ducournau, μάς προσφέρεται άγρια και τολμηρή, με αρκετές φρικτές και ωμές σκηνές που την καθιστούν ένα θρίλερ της κατηγορίας δραματικού horror. Αμφιλεγόμενη ως ταινία και όχι ακόμη στην κατηγορία του κλασικού θρίλερ, αποτελεί ένα σύγχρονο εγχείρημα που καθόλου δεν θα έπρεπε να παραβλέψουμε. Λίγες πρόσφατες ταινίες θρίλερ ανταποκρίνονται τόσο καλά στα κριτήριά τους. Με τον συνδυασμό της σκληρής σκηνοθετικής οδού και των υφερπόντων κοινωνικών συμβολισμών ακολουθούμε μια πλοκή γύρω από τον κανιβαλισμό. Οπωσδήποτε, απαιτεί γερό στομάχι από όσους επιλέξουν να το παρακολουθήσουν.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- 10 Years After The Skin I Live In: Abject, Object, and Gender, whatsleepsbeneath.com, διαθέσιμο εδώ.
- Ο Φάρος (2019), imdb.com, διαθέσιμο εδώ.
