Της Χρυσάνθης-Ίριδας Ανεμογιάννη,
Ξυπνάς το πρωί. Σηκώνεσαι. Ανοίγεις τηλεόραση. Βάζεις τον καφέ να γίνεται. Από πίσω παίζει μια από τις πολλές πρωινές εκπομπές. Έτσι για παρέα. Απλά για να μην υπάρχει ησυχία. Αλλάζεις κανάλι. Άλλο ένα πρωινό πάνελ. Ξανά αλλάζεις κανάλι. Το ίδιο παντού. Κουτσομπολιό, μαγειρική, γυμναστική.
Κάθε μέρα με την ίδια σειρά. Και για το τέλος, ένας ακόμα γνωστός ηθοποιός, τραγουδιστής ή οτιδήποτε άλλο. Το πρότυπο-είδωλο μας. Ένας ακόμη που θα παλεύει ένα τέταρτο, χωρίς διάλειμμα, να πει μια ακόμα ανθρωπιστική ατάκα. Ίσα ίσα για το μπαμ. Για τον κρότο. Και όταν τελειώσει η λάμψη από το βεγγαλικό; Καμία ουσία.
Και εδώ δεν κερδίζει όποιος γελάσει τελευταίος, αλλά αυτός που θα βρει να πει την πιο ψαγμένη ατάκα. Ακούγεται πραγματικά δύσκολο. Ακολουθήστε αυτά τα βήματα για μια άκρως επιτυχημένη ατάκα: αρχικά παρατηρούμε την επικαιρότητα. Ποιο θέμα παίζει σε όλες τις ειδήσεις των οκτώ; Αυτό ακριβώς. Ό,τι και να είναι. Απ’ όλα ξέρεις. Έχοντας πλέον έτοιμη την θεματική, παίρνουμε θέση επί του θέματος. Προσέχουμε πολύ σε αυτό το σημείο. Πρέπει να πούμε κάτι δεδομένο, παρουσιάζοντάς το ως μια προσωπική μας ιδεολογία και στάση ζωής. Και για επικάλυψη προσθέτουμε τις τελευταίες πέντε γραμμές από το βιβλίο περί life coaching, positive thinking, ευεξίας και ευημερίας, και έτοιμο! Μέσα σε δέκα λεπτά, μόνο με τα υλικά που έχετε στο ψυγείο σας, βασισμένοι σε μια ακόμα χορηγούμενη πρώτη ύλη.
Είναι λυπηρό πλέον να λέμε τα αυτονόητα. Τα δεδομένα. Είναι ενοχλητικό πια και καθόλου τρομερό. Μέχρι να έρθει αυτός ο χαρισματικός, εμείς θα έχουμε ήδη αποκοιμηθεί στις διαφημίσεις. Αν αυτός και ο λόγος του είναι άξια προσοχής, τότε καλύτερα που κοιμόμαστε στο διάλειμμα. Οκτώ ώρες ύπνος είναι απαραίτητος. Ο ξύπνιος, βέβαια, είναι το θέμα.
Τα ψέματα καλύτερα να μη τα λέμε στους εαυτούς μας. Θα μπορούσε κανείς να μας χαρακτηρίσει αυτοκαταστροφικούς και μετά θα γκρεμιστεί το «είναι» μας. Αυτό και αν είναι φοβερό και τρομερό. Και τότε το θέμα είναι άλλο. Γυρνάει μπούμερανγκ. Και έτσι, εμείς που τόσο καιρό κουνούσαμε το δάχτυλο, τώρα πια έχουμε μόνο τέσσερα.
Σημασία δεν έχει τι μαθαίνουμε, αλλά πώς αυτό το φιλτράρουμε σε συναισθήματα και σκέψεις. Ας μεγαλώσουμε λίγο. Όμορφα είναι όλα τα σώματα. Ας ξεκινήσουμε τώρα να παίρνουμε συμπληρώματα και για το μυαλό, όχι για να το φουσκώσουν, απλώς για να έχουμε μια ψευδαίσθηση πως κάτι κάνουμε. Και ας μην πηγαίνουμε γυμναστήριο κάθε μέρα. Το θέμα είναι απλά να μην πηγαίνει το ωραίο σώμα που τόσα χρόνια χτίζουμε χαμένο. Κρίμα.
