Της Ευγενίας Σαχινιάν,
Ενώ η περιπέτεια των άθλων κλείνει με επιτυχία προς το μέρος του Ηρακλή, ο οποίος σημειώνει προοδευτική άνοδο όσο περνάει ο καιρός, το παλάτι του Ευρυσθέα διακατέχει η απελπισία και η απόγνωση. Το κεντρικό πρόσωπο του δράματος, ο βασιλιάς, έχει πλέον παραδώσει τα όπλα μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής του πολεμιστή, που δε διστάζει να τα βάλει με τους μεγαλύτερους εχθρούς της ανθρωπότητας, αψηφώντας κάθε κίνδυνο και δισταγμό. Τα σφάλματά του, άλλωστε, δεν του αφήνουν περιθώριο δειλίας και φόβου. Απώτερος στόχος του είναι η άφεση αμαρτιών και η συγχώρεση από τις ψυχές της γυναίκας του και των παιδιών του. Μόνο έτσι, θα εξασφαλίσει ελεύθερο τον δρόμο για την εξιλέωση και την αθανασία.
Το επόμενό του ταξίδι, λοιπόν, θα είναι στην Κρήτη, την εποχή του Μινωικού Πολιτισμού και της βασιλείας του βασιλιά Μίνωα. Ο έβδομος άθλος, λοιπόν, του Ηρακλή, κάπως απαιτητικός, είναι να παγιδεύσει και να φέρει ζωντανό πίσω στον Ευρυσθέα τον ταύρο της Κρήτης, ο οποίος βρισκόταν υπό την προστασία του βασιλιά Μίνωα.
Κοιτάζοντας στο παρελθόν, μπορούμε να διακρίνουμε από πού προήλθε αυτός ο ταύρος. Ο Μίνωας σε κάποια φάση της βασιλείας του υποσχέθηκε στον Ποσειδώνα, κυρίαρχο των ωκεανών και θαλασσών, πως ό,τι εμφάνιζε, εκείνος θα το θυσίαζε προς τιμήν του. Ο Ποσειδώνας, λοιπόν, έφερε στην επιφάνεια έναν πανέμορφο ταύρο, που, φυσικά, ο Μίνωας έπρεπε να σκοτώσει. Ο βασιλιάς, όμως, τον λυπήθηκε και θέλησε να τον πάρει μαζί του. Για να μη γίνει αισθητή η εξαπάτηση στον Ποσειδώνα, στη θέση του ταύρου έσφαξε έναν άλλο μοσχαναθρεμμένο ταύρο, που είχε στο απέραντο κοπάδι του. Δυστυχώς, δεν κατάφερε να τον κοροϊδέψει και για τιμωρία ο θεός της θάλασσας εξαγρίωσε τον ταύρο. Από τότε τριγυρνά στην Κρήτη, προκαλώντας φθορές στα σπαρτά και στους κάμπους.
Ο Ηρακλής για να εκπληρώσει τον άθλο όφειλε να τον παγιδεύσει και να τον μεταφέρει στην Τίρυνθα. Κανείς, όμως, δε μπορούσε να τον ημερέψει. Τότε, ο Ηρακλής έστησε καρτέρι και περίμενε μέχρι να δει τον ταύρο να πλησιάζει. Τότε, εκείνος εμφανίστηκε από ένα μεγάλο θάμνο κατευθυνόμενος προς τον Ηρακλή, σκοπεύοντας να τον χτυπήσει με τα κέρατά του. Ο ήρωάς μας, όμως, δεν ήταν άοπλος. Ετοίμασε το σκοινί του και καθώς το πέταξε με δύναμη πάνω στο θηρίο, το αιχμαλώτισε. Αφού το χτύπησε με το ρόπαλό του, προκειμένου να το ζαλίσει, το έδεσε χειροπόδαρα και ξεκίνησε την επιστροφή στην Τίρυνθα με το ίδιο πλοίο που είχε φθάσει στην Κρήτη.
Εισερχόμενος στο παλάτι με τον ταύρο συντροφιά, απέδειξε για άλλη μια φορά πόσο πρόθυμος είναι να φέρει εις πέρας κάθε επιθυμία του βασιλιά. Ο Ευρυσθέας, αντικρίζοντας το ξακουστό ζώο, για άλλη μια φορά τον κυρίεψε ο τρόμος. Τα κατορθώματά του αυτή τη φορά τα είχε μάθει και ο Ποσειδώνας και, όπως ήταν αναμενόμενο, οργίσθηκε για τα καλά. Το γεγονός αυτό δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία στον Ευρυσθέα, ο οποίος δεν είχε άλλη επιλογή παρά να αφήσει τον ταύρο ελεύθερο. Ο τελευταίος διέσχισε την Πελοπόννησο και περνώντας από τον Ισθμό της Κορίνθου στην Αττική, έμεινε εκεί για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Εγκαταστάθηκε στον Μαραθώνα, όπου προκάλεσε και εκεί ζημιές και καταστροφές μέχρι τη δολοφονία του από έναν άλλο φημισμένο ήρωα της ελληνικής μυθολογίας, τον Θησέα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Προβατάκη, Θωμά (2002), Η μυθολογία των ελλήνων, Αθήνα: Εκδόσεις Ι. ΡΕΚΚΟΣ & Σια Ο.Ε
- Dally, N. Kathleen (2004), Greek and Roman mythology A to Z, New York: Facts on File Inc.
- Roman Luke, Roman Monica (2010), Encyclopedia of Greek and Roman mythology, New York: Facts on File Inc.
