Της Μαρίας Κελεπούρη,
Στίχοι που παρασύρουν τον αναγνώστη στο αυθόρμητο παιχνίδισμα του έρωτα και εικόνες που περιβάλλουν τα ποιήματα με καλαισθησία και τους προσδίδουν μια μαγευτική αίσθηση. Αυτά θα ανακαλύψει ο αναγνώστης από την πρώτη κιόλας σελίδα της ποιητικής συλλογής της Ελένης Ισπόγλου, Μία ιστορία αγάπης: Λόγια ενός Έρωτα, που κυκλοφορεί από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή. Ποιήματα που αντικρίζουν μονάχα την αισιόδοξη όψη του έρωτα και ξεχειλίζουν από φως.
Η Ελένη Ισπόγλου γεννήθηκε στην Πρέβεζα, όπου και έμεινε για αρκετά χρόνια. Μετά από το τέλος των σπουδών της, εργάστηκε ως πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη και στο Λονδίνο, ενώ πλέον απασχολείται στον τομέα του Social Media Marketing στην Αθήνα. Η ποίηση ήταν πάντοτε η συντροφιά της, ακόμα και από τα εφηβικά της χρόνια, ωστόσο, εξέδωσε την παρούσα συλλογή, που είναι και η πρώτη της, μετά από το ενδιαφέρον που έδειξε το κοινό σε σχετικές δημοσιεύσεις της. Μάλιστα, τα ποιήματα που την απαρτίζουν αποτελούν αγαπημένες και δημοφιλείς επιλογές των αναγνωστών της από τα προσωπικά της προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Όπως και να ερμηνεύσει κανείς αυτό το εγχείρημα, είτε ως μια συλλογή σκέψεων είτε ως μια συλλογή προσδοκιών, που πάντα, όμως, αποτυπώνονται με μια ποιητική χροιά, το δεδομένο είναι πως ένα χαμόγελο θα συνοδεύει την ολοκλήρωση της ανάγνωσης κάθε ποιήματος. Η ελεύθερη ροή —κάποιες φορές ομοιοκατάληκτη— φαίνεται σαν να ακολουθεί άλλοτε τη ξεγνοιασιά και άλλοτε την εγρήγορση του έρωτα. Ακόμη και η ποικιλία στον τρόπο αποτύπωσης των στίχων ανταποκρίνεται περίτεχνα στις εναλλαγές των συναισθημάτων. Ίσως αυτό να καθιστά αυτήν την ποιητική συλλογή ξεχωριστή. Καταφέρνει με θετικό πρόσημο να καθρεφτίσει κάθε πτυχή της αγάπης. Μα βέβαια, μπορεί η αγάπη να μην είναι θετική;
Μια ποιητική οπτική που αντιλαμβάνεται τον έρωτα ως δώρο, ως ένα ταξίδι και τελικά ως τον ίδιο τον προορισμό. Και αυτό το ταξίδι κρύβει πολλές εκπλήξεις, έντονες στιγμές, επιθυμίες, αλλά και προβληματισμούς. Όλα βρίσκουν τη θέση τους και τίποτα δεν αποσιωπάται. Αντιθέτως, εκφράζεται με λαχτάρα και ελευθερία. Κι ακριβώς, αυτή η «ανοιχτή» λογική είναι που απελευθερώνει κάθε συναίσθημα του αναγνώστη. Ακόμη κι αν σε κάθε ποίημα αντικρίζει κάτι που αποζητά να νιώσει, αυτό σηματοδοτεί όχι μόνο την προσμονή αλλά και την ελπίδα. Αν, όμως, το έχει ήδη νιώσει, τότε συμπαρασύρεται με τη χειμαρρώδη και, παράλληλα, τόσο ειλικρινή γραφή και ταυτίζεται με το ποιητικό υποκείμενο.
Η Ελένη Ισπόγλου φαίνεται να παραδίνεται στη ροή των σκέψεων και των συναισθημάτων της, που λαχταρούν να αποκαλυφθούν χωρίς να συγκρατούνται από κανέναν δισταγμό. Κι αυτή η ορμή τους είναι πολλή ελκυστική. Ίσως ακόμη και να αποτελεί μια διαφορετική ποιητική αποτύπωση του έρωτα, χάρη στον μοναδικά αισιόδοξο χαρακτήρα τους. Η ανάγκη να ενδυθεί ο έρωτας με λόγια που πηγάζουν από την καρδιά προκύπτει αβίαστα και τυλίγει σαν στολίδι το συναίσθημα αυτό.
Οι συμβολισμοί διατρέχουν όλη τη συλλογή, καταφέρνοντας να εισάγουν τον αναγνώστη στον κόσμο της συγγραφέως ή να του συστήσουν τον δικό του προσωπικό και —μέχρι τώρα— κρυφό κόσμο. Σκέψεις και αισθήσεις που αναδύονται και προσφέρονται απλόχερα. Αυτή η γενναιοδωρία έκφρασης οδηγεί στην πληρότητα. Αυτό καθιστά αυτήν τη συλλογή διαφορετική. Το γεγονός πως καλωσορίζει ανοιχτόκαρδα τον αναγνώστη στον κόσμο που έχει πλάσει και τον ταξιδεύει με όχημα την αισιοδοξία.
Κι αν ο ρομαντισμός διαπνέει και χαρακτηρίζει όλα τα ποιήματα, αυτό επιτυγχάνεται με εύστοχες παρομοιώσεις και αληθινά λόγια, που του προσδίδουν μια φρέσκια πνοή. Η κυριαρχία, ωστόσο, του έρωτα δεν ταυτίζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση με τη νοσηρή πλευρά του, αλλά με εκείνη που βαδίζει πλάι πλάι με τη λογική, τον σεβασμό και την κατανόηση. Ο συνδυασμός αυτών των στοιχείων συνθέτει ένα ιδανικό ταίριασμα και δεν επιτρέπει στον αναγνώστη να δει κάτι άλλο πέρα από χαρά, ευτυχία και φως. Τελικά, αποδεικνύεται πως η θετική αντίληψη της συγγραφέως για τον κόσμο όχι μόνο καταφέρνει να μεταφερθεί στον αναγνώστη διά μέσου των στίχων της, αλλά και να του την ανταποδώσει.
