Της Αριστονίκης Ντάλντα,
Ο Θησέας ήταν ένας σπουδαίος ήρωας της Αθήνας, γιος της Αίθρας και του Αιγέα. Προτού ο πατέρας του επιστρέψει στην Αθήνα από την Τροιζήνα, όπου γεννήθηκε το παιδί, έκρυψε κάτω από έναν βράχο ένα ζευγάρι πέδιλα και ένα σπαθί. Η Αίθρα τότε, όσο ήταν ακόμα έγκυος, έλαβε την εντολή να επισκεφτεί αυτό το μέρος με το παιδί τους, στην περίπτωση που ήταν αγόρι, ώστε να σηκώσει τον βράχο. Αυτή η κίνηση θα σήμαινε ότι το αγόρι αυτό που γεννήθηκε θα μπορούσε να βρει τον πατέρα του, αν ήταν αρκετά δυνατός να μετακινήσει τον βράχο. Η Αίθρα ονόμασε τον γιο της Θησέα, επειδή ο πατέρας του έθεσε τα σημάδια της ανδρείας του κάτω από τον βράχο.
Από την παιδική του ηλικία ο Θησέας έδειχνε ότι θα γινόταν ένας γενναίος και σπουδαίος άντρας. Στην Τροιζήνα, ο Ηρακλής επισκέφτηκε μια φορά το παλάτι του Πιτθέα. Πριν καθίσουν για το γεύμα τους, έβγαλε τη λεοντή του. Κάποια παιδιά που περνούσαν εκείνη την ώρα αντίκρισαν τη λεοντή και έφυγαν αμέσως τρομαγμένα. Όμως, μόνο ένα παιδί άρπαξε ένα τσεκούρι και όρμησε να το σκοτώσει. Αυτό το παιδί ήταν ο Θησέας, σε ηλικία μόλις επτά ετών. Λίγο αργότερα, κατά τη διάρκεια της εφηβείας του, επισκέφθηκε το Μαντείο των Δελφών και πρόσφερε στον Θεό Απόλλωνα τα μαλλιά του.
Ο Θησέας μεγάλωσε με τέτοιον τρόπο, όπου έγινε ένας δυνατός νέος με απαράμιλλο θάρρος. Μια μέρα, η μητέρα του η Αίθρα τον οδήγησε δίπλα από τον ναό του Δία, εκεί, όπου βρισκόταν η πέτρα που ο πατέρας του είχε τοποθετήσει τα πράγματα, μέσω των οποίων θα αναγνώριζε τον νέο. Ο Θησέας σήκωσε την πέτρα χωρίς καμία δυσκολία, πράγμα που σήμαινε ότι θα ξεκινούσε το ταξίδι του προς την Αθήνα για να βρει τον πατέρα του, αν και, παράλληλα, κάποιοι πίστευαν ότι ο πατέρας του ήταν ο Ποσειδώνας. Παρά τις συμβουλές της Αίθρας και του παππού του, Πιτθέα, να πάρει πλοίο, ώστε να μετακινηθεί στην Αθήνα, ο Θησέας αρνήθηκε να το δεχτεί, καθώς θεωρούσε το ταξίδι, με τη χρήση αυτού του μέσου, εύκολο και ασφαλές.
Ο Θησέας ξεκίνησε το ταξίδι του προς την Αθήνα μέσω της ξηράς. Η διαδρομή ήταν μεγάλη και πολύ επικίνδυνη λόγω των ληστών, που παραμόνευαν στη διαδρομή. Οι ληστές προκειμένου να προβληματίσουν τους μελλοντικούς ταξιδιώτες, σκότωναν κάθε άνθρωπο στη διαδρομή. Ο Θησέας θέλησε να αποδώσει δικαιοσύνη για όλους τους νεκρούς στον δρόμο των ληστών. Έτσι, αντιμετώπισε τους ληστές, όπως ακριβώς αντιμετώπισαν εκείνοι τους ταξιδιώτες πριν τους σκοτώσουν.
Η διαδρομή του με προορισμό την Αθήνα ήταν μια διαδρομή γεμάτη με τους άθλους του ήρωα. Στην Επίδαυρο, συνάντησε τον Περιφήτη, που ήταν γιος του Ηφαίστου και της Αντίκλειας. Ο Περιφήτης ήταν γνωστός και ως Κορυνήτης, γιατί κρατούσε μια κορύνη, ένα σιδερένιο ρόπαλο. Μόλις έπεσε στην αντίληψή του ο Θησέας, προσπάθησε να τον χτυπήσει με το ρόπαλο. Τότε, ο Θησέας πήρε το ρόπαλο, τον σκότωσε και, στη συνέχεια, το κράτησε. Στη συνέχεια της διαδρομής του στις Κεγχρέες, κοντά στον Ισθμό της Κορίνθου, έμενε ο Σίνης, γιος του Ποσειδώνα. Με κάθε ταξιδιώτη έδινε μια μάχη και όταν νικούσε, τους σκότωνε φριχτά: ένωνε τις κορυφές δύο μεγάλων πεύκων, όπου έδενε επάνω τον άνθρωπο που νικούσε. Έπειτα, άφηνε τα δέντρα ελεύθερα και η ορμητική δύναμη επέφερε θανάσιμα τραύματα. Για αυτόν τον λόγο ονομάστηκε Πιτυοκάμπτης. Ο Θησέας σκότωσε με τον ίδιο τρόπο τον Σίνη. Η κόρη του, η Περιγούνη, όταν είδε τον πατέρα της σκοτωμένο, έτρεξε να σωθεί. Όταν ο Θησέας την ανακάλυψε, υποσχέθηκε πως θα την προστατεύσει. Από την Περιγούνη ο Θησέας απόκτησε έναν γιο, τον Ίωξο.
Στη συνέχεια της διαδρομής του, ο ήρωας έφτασε στα Κρομμύωνα (τους σημερινούς Αγίους Θεοδώρους). Εκεί, ζούσε ένα άγριο ζώο, αγριογούρουνο, η Φαιά, που τη σκότωσε και, στη συνέχεια, συνέχισε προς τις Σκιρωνίδες πέτρες (τη σημερινή Κακιά Σκάλα). Εκεί, ο Σκίρωνας έριχνε τους ταξιδιώτες στη θάλασσα και τους έτρωγε μια τεράστια χελώνα. Ο Θησέας τον έριξε από τους βράχους και τον σκότωσε με τον ίδιο τρόπο. Στην Ελευσίνα, ο Κερκύονας ανάγκαζε τους ταξιδιώτες να παλέψουν μαζί του, σκοτώνοντας τους αντιπάλους του. Τότε, ο Θησέας, αξιοποιώντας το πιο ισχυρό όπλο, τη γνώση, σήκωσε ψηλά τον Κερκύονα και τον έριξε στη γη. Έτσι λέγεται ότι ο Θησέας επινόησε την τέχνη της πάλης.
Λίγο πριν φτάσει στον προορισμό του, ο Θησέας ήρθε αντιμέτωπος με τον Δαμάστη ή Πολυπήμονα. Αυτός βρισκόταν στην Ιερά Οδό (κοντά στο σημερινό Δαφνί) και έδειχνε ένα φιλόξενο πρόσωπο στους περαστικούς ταξιδιώτες. Όταν έδειχναν εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του, εκείνος τους παραχωρούσε ένα δωμάτιο, όπου δεν υπήρχαν οι κατάλληλες ανέσεις, ώστε να ξεκουραστούν. Ανάγκαζε τους ψηλούς να ξαπλώνουν σε ένα κρεβάτι με μικρότερες διαστάσεις σε σχέση με το ύψος τους και αντιστοίχως τους κοντούς σε ένα κρεβάτι με μεγαλύτερες, σε σχέση με το σώμα τους, διαστάσεις. Ήταν γνωστός και ως Προκρούστης. Τους κοντούς ανθρώπους τους χτυπούσε με ένα σφυρί για να φτάσουν το μήκος του κρεβατιού, ενώ από τους ψηλούς ανθρώπους αφαιρούσε τα άκρα, ώστε να αντιστοιχεί το ύψος του με το κρεβάτι. Αυτός ήταν και ο τελευταίος ληστής που ήρθε αντιμέτωπος, πριν την άφιξή του στον προορισμό του.
Ο Θησέας, σύμφωνα με τις διασωθείσες πληροφορίες, κατέφτασε στην Αθήνα στις οκτώ του Εκατομβαιώνα, που αντιστοιχεί στον έβδομο μήνα του σημερινού Γρηγοριανού ημερολογίου. Στον δρόμο του για το παλάτι πέρασε από τον ναό του Απόλλωνα, όπου εκείνη την περίοδο χτιζόταν η στέγη. Οι τεχνίτες, βλέποντας τον Θησέα για πρώτη φορά στην περιοχή, τον χαρακτήρισαν λόγω της ενδυμασίας και των μαλλιών του ως ένα κορίτσι. Ο Θησέας, τότε, έλυσε τα βόδια των τεχνιτών και τα σήκωσε ψηλά, ξεπερνώντας ακόμα και τη στέγη που έχτισαν. Η είδηση για τον γενναίο νέο που εμφανίστηκε στην πόλη είχε ήδη φτάσει στο παλάτι του πατέρα του, του Αιγέα, ο οποίος τον προσκάλεσε στο ανάκτορο. Ο Αιγέας ήταν παντρεμένος με τη Μήδεια. Η Μήδεια ως μάγισσα γνώριζε την ταυτότητα του άντρα, που επρόκειτο να καθίσει και να φάει στο παλάτι μαζί με τον βασιλιά. Πείθει, λοιπόν, τον Αιγέα ότι ο φιλοξενούμενος έπρεπε να θανατωθεί. Πράγματι, ο Αιγέας κάλεσε τον νέο σε τραπέζι, όπου η Μήδεια του επιφύλασσε ένα ποτήρι με δηλητήριο για να τον σκοτώσει. Ωστόσο, τη στιγμή του γεύματος, ο Θησέας έβγαλε το σπαθί του για να κόψει το κρέας. Ο βασιλιάς αναγνώρισε το σπαθί, πέταξε το ποτήρι με το δηλητήριο και παρουσίασε τον γιο του σε όλους τους πολίτες.
Η άφιξη και, συνεπώς, η αναγνώριση του Θησέα από τον βασιλιά ήταν η αφορμή να καταφύγει η Μήδεια με τον γιο της στην Ασία και να ξεσπάσουν διαμάχες για τον βασιλικό θρόνο της Αθήνας από τους Παλλαντίδες. Ο Θησέας, μόλις αντιλήφθηκε τις συνωμοτικές κινήσεις, τους αιφνιδίασε και σκότωσε όλους όσους βρήκε στην ενέδρα που του επιφύλασσαν. Αν και καταδικάστηκε, αργότερα αθωώθηκε, καθώς θεωρήθηκε δίκαιος ο θάνατος των συγγενών του.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Hamilton, E. (2017), Mythology: Timeless tales of gods and heroes, 75th anniversary illustrated edition, New York: Black Dog & Leventhal
- Graves, R. (2017), The Greek myths: The complete and definitive edition London: Penguin Books
- Προβατάκης, Μ. Θωμάς (2002), Η μυθολογία των Ελλήνων, Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Ρέκου
- Κακρίδης, Θ. Ιωάννης (1986), Ελληνική Μυθολογία: Οι Ήρωες, τόμος 3, Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών
