Της Δήμητρας Δρίτσα,
21ος… Ο αιώνας της προοδευτικότητας, και ακόμη να απαλλαγούν οι κοινωνίες από τον μισογυνισμό… Για πόσο ακόμη θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με ντροπιάστηκα δημοσιεύματα, ή αδιανόητες εικόνες μισογυνισμού, τόσο από άνδρες σε γυναίκες όσο μάλιστα και από γυναίκες;
Οι κοινωνίες μας μένουν αδιόρθωτες! Τι να φταίει άραγε, όταν μια γυναίκα απευθύνεται με αισχρολογικά σχόλια κάτω από μια δημοσίευση, η οποία αναφέρεται σε μια γυναίκα που υπέστη βιασμό; Τι να είναι αυτό, που προκαλεί μια γυναίκα να μιλήσει άσχημα μπροστά σε μια άλλη γυναίκα; Ο μισογυνισμός είναι απόρροια της πατριαρχικής κοινωνία στην οποία ζούμε, η οποία έχει καλλιεργήσει στο μυαλό των ανθρώπων πως αν μια γυναίκα φοράει φούστα, φόρεμα ή στενό παντελόνι, «προκαλεί» και φταίει που πέφτει θύμα βιασμού κ.λπ.
Πόσο ντροπιαστικό είναι το να αντικρίζομε καθημερινά σχόλια γυναικών κάτω από δημοσιεύσεις βιασμένων γυναικών και να βλέπουμε σχόλια όπως «αυτή έφταιγε», «μα φόραγε φούστα», «μα πού πήγαινε μόνη της το βράδυ;», «ήταν προκλητική», «καλά να πάθει…» και όλα αυτά στον 21ο αιώνα, στον αιώνα που τα στερεότυπα αυτά έχουν δήθεν χαθεί;
Πώς μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε να εξαλείψουμε την κακοποίηση των γυναικών, όταν κάποιοι την υποστηρίζουν και κάποιοι άλλοι απλώς βασίζονται σε κοινά στερεότυπα και χάνουν την ουσία των πραγμάτων; Η κοινωνία χρειάζεται γυναίκες ενωμένες, που θα παλεύουν καθημερινά για τα δικαιώματά τους, θα είναι ελεύθερες να βγαίνουν χωρίς να κινδυνεύουν για τη ζωή τους. Ο μισογυνισμός δεν θα οδηγήσει πουθενά… Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς νιώθει μια γυναίκα, όταν έχει περάσει τόσα και αντικρίζει αυτά τα αρνητικά σχόλια κάτω από τις δημοσιεύσεις τους; Πόσο μόνες και αβοήθητες νιώθουν, όταν δεν τις καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιες οι γυναίκες;
Δεν έφταιγε η φούστα, ούτε η φαρδιά σου φόρμα εκείνο το βράδυ, ούτε τίποτε άλλο ώστε να πέσεις θύμα βιασμού· φταίει οι κοινωνία μας, που, δυστυχώς, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένες για όλα οπουδήποτε. Όσον αφορά τη γυναικεία συμπεριφορά απέναντι σε τόσο λεπτά θέματα, θα έπρεπε να φερόμαστε ωριμότερα και με σθένος στις δυσκολίες του δρόμου μας.
Πριν σχολιάσουμε ξανά μια άλλη γυναίκα με αισχρολογικά σχόλια, ας σκεφτούμε ότι πάνω από όλα είναι γυναίκα, όπως κάθε μια από εμάς. Έχει δικαιώματα όπως εμείς, κλαίει όπως εμείς, γίνεται μητέρα, αγαπάει και εργάζεται — ακριβώς όπως όλες μας. Το να προστίθενται τείχη ανάμεσα στη γυναικεία αλληλεγγύη επιφέρει τον μισογυνισμό και ζήλια, η οποία θα μας οδηγήσει σε τέτοιου είδους πράξεις.
Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν… Ο 21ος αιώνας πρέπει να σημάνει νέο ξεκίνημα κατά του μισογυνισμού, κατά του ρατσισμού και ούτω κάθε εξής… Μόνο οι άνθρωποι που περιβάλλουν τις κοινωνίες μας είναι ικανοί να αλλάξουν τον κόσμο αυτόν, και σημαντική προϋπόθεση είναι η ορθή εκπαίδευση και μόρφωση, αλλά και η καλλιέργεια του νου, ώστε να σκεφτόμαστε πιο ανοιχτά και να βλέπουμε και γύρω από τις «παρωπίδες» που φοράμε και μας κρατούν στο σκοτάδι… Πριν μιλήσουμε για το οτιδήποτε, ας έρθουμε στη θέση του ατόμου που θα δεχτεί τον σχολιασμό μας, και να προσπαθήσουμε να νιώσουμε ακριβώς τον πόνο αυτόν… Για αυτό, ας μην κρίνουμε καμία γυναίκα στον κόσμο, γιατί θα έρθει η στιγμή που θα κριθούμε και εμείς για πράγματα που απλώς σχολιάζαμε αρνητικά, ενώ ήταν λάθος!
