Του Άγγελου Μεταλλίδη,
1803: Οι ΗΠΑ αγοράζουν την περιοχή της Λουϊζιάνα, που μέχρι πρότινος ανήκε στη Γαλλία και η οποία εκτεινόταν σε 828.000 τετραγωνικά γης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πλήρωσαν 50.000.000 φράγκα και το κάθε τετραγωνικό μίλι αντιστοιχούσε στο ποσό των 15 εκατομμυρίων δολαρίων. Η αγορά αυτή διπλασίασε το μέγεθος των ΗΠΑ. Σήμερα, στην περιοχή της Λουϊζιάνα υπάγονται 15 διαφορετικές Πολιτείες αλλά και δύο επαρχίες του Καναδά. Πιο συγκεκριμένα, σε αυτήν υπάγεται το σύνολο των πολιτειών των Αρκάνσας, Μιζούρι, Αϊόβα, Οκλαχόμα, Κάνσας και Νεμπράσκα, τμήματα της Μινεσότα, της Βόρειας και της Νότιας Ντακότα, της Μοντάνα, του Κολοράντο, του Γουαϊόμινγκ, του Νέου Μέξικο, του Τέξας, της Λουιζιάνα και της Νέας Ορλεάνης, καθώς και κομμάτια περιοχών που αργότερα θα άνηκαν στον Καναδά και θα συνιστούσαν τις επαρχίες της Αλμπέρτα και του Σασκάτσουαν. Αρχικά, η περιοχή τελούσε υπό τη διοίκηση της Γαλλίας, κατά το διάστημα 1699-1762, ενώ, στη συνέχεια, παραχωρήθηκε στην Ισπανία με τη συνθήκη του Φονταινεμπλώ. Το 1800 θα περάσει ξανά στον έλεγχο της Γαλλίας, η οποία είχε την ελπίδα ότι, μέσω αυτής, θα καταφέρει να Βόρεια Αμερική, ωστόσο, το ξέσπασμα της επανάστασης της Αϊτής έβαλε τέλος στις επιθυμίες των Γάλλων, δίνοντας την ευκαιρία στον Πρόεδρο Τζέφερσον να πραγματοποιήσει έναν από τους μεγαλύτερούς του στόχους. Σε πρώτο στάδιο, ο Τζέφερσον επιθυμούσε να αγοράσει μόνο την περιοχή της Νέας Ορλεάνης, όμως η αποτυχία των Γάλλων να δημιουργήσουν μια γαλλική αυτοκρατορία στην αμερικανική ήπειρο, τού έδωσε τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί και, τελικά, να αποκτήσει ολόκληρη την περιοχή.
1848: H Γερουσία των ΗΠΑ εγκρίνει τη Συνθήκη Γουαδελούπης Χιντάλγκο. Μετά από τη νικηφόρα έκβαση του Αμερικανικο-Μεξικανικού Πολέμου (1846-1848), υπογράφεται η συνθήκη που παραχωρεί στις Ηνωμένες Πολιτείες εδάφη, που μετέπειτα θα αποτελούσαν τις Πολιτείες της Αριζόνα, της Καλιφόρνια, του Νέου Μεξικό, της Νεβάδα, της Γιούτα, του Κολοράντο και του Γουαϊόμινγκ. Το Μεξικό έλαβε το ποσό των 15 εκατομμυρίων δολαρίων από τις ΗΠΑ, εγκαταλείποντας κάθε επικείμενη διεκδίκησή του από το Τέξας. Το 1821 το Μεξικό απέκτησε την ανεξαρτησία του από την Ισπανία και το Τέξας μέχρι τότε αποτελούσε μέρος αυτού. Όταν το μεξικανικό κράτος επέτρεψε σε μη Ισπανούς πολίτες να αποικίσουν το Τέξας, δεν ήταν λίγοι οι Αμερικανοί που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή. Με την άφιξη τόσων αποίκων στο Τέξας, δεν αργεί να ακολουθήσει η Επανάσταση του Τέξας, μετά από την οποία η περιοχή κηρρύττει την ανεξαρτησία της. Αυτό προκαλεί την αντίδραση του Μεξικού, το οποίο αντιτίθεται και δε συμφωνεί στην αναγνώριση του Τέξας ως ανεξάρτητο κράτος, πράγμα που οδηγεί σε πολεμική διαμάχη. Με τη Συνθήκη Γουαδελούπης Χιντάλγκο σφραγίζεται το τέλος των συγκρούσεων στην περιοχή.
1910: Ξεκινάει η Κρητική Επανάσταση στο Θέρισο. Το νέο επαναστατικό αυτό κίνημα υποστηριζόταν από 1000 περίπου άνδρες και είχε επικεφαλής τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Συνεργάτες του Βενιζέλου ήταν ο Κωνσταντίνος Φούμης και Κωνσταντίνος Μάνος, ενώ καθοριστική υπήρξε και η συμβολή του τοπικού παράγοντα Ιωάννη Σφακιανάκη. Ο σκοπός της επανάστασης ήταν να επιτευχθεί η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η αντιδράσεις των μεγάλων δυνάμεων ήταν κατά την πρώτη μέρα λιγοστές. Οι αντιπρόσωποι των Δυνάμεων δεν ενθάρρυναν τη βίαιη καταστολή της επανάστασης, αν και ο Πρίγκιπας Γεώργιος το υποστήριζε και αναζήτησαν τρόπους ειρηνικής επίλυσης των διαφορών. Διαφορετική γνώμη είχε η Ρωσία, που υποστήριζε φανερά τον Πρίγκιπα. Η έκρηξη και η εδραίωση της επανάστασης οδήγησαν τον Γεώργιο σε λήψη σπασμωδικών μέτρων και η κατάσταση πήρε πολύ γρήγορα τη μορφή ενός γενικευμένου εμφυλίου πολέμου στο νησί.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Snow Dan, Σαν σήμερα στην παγκόσμια ιστορία, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2020
- Treaty of Guadalupe Hidalgo, history.com, διαθέσιμο εδώ
- Iστορικό της Επανάστασης 1905, venizelos-foundation.gr, διαθέσιμο εδώ
