Του Θάνου Κουλουβάκη,
Η ελληνική τηλεόραση, θεωρώ ότι για αρκετούς ανθρώπους αποτελεί μία αμφιλεγόμενη ψυχαγωγική και ενημερωτική πηγή. Δεν είναι λίγοι αυτοί που την αποφεύγουν, δίχως αυτό να σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν έχει και αρκετούς υποστηρικτές. Όπως και να ‘χει, είτε κάποιος παρακολουθεί συστηματικά τηλεόραση, είτε όχι, είναι σχεδόν αδύνατον να μη γνωρίζει ορισμένες σειρές που έκαναν την εμφάνισή τους και -με κάποιο τρόπο- δεν έπαψαν ποτέ να προβάλλονται· πλέον όχι μόνο στην τηλεόραση αλλά και online. Έχοντας λοιπόν αυτό κατά νου, αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για μία σειρά που θεωρώ ότι οι περισσότεροι και οι περισσότερες έχετε δει, ανεξάρτητα από το αν τη συμπαθείτε ή όχι.
Ο λόγος για το «Κωνσταντίνου και Ελένης», την τηλεοπτική σειρά του Χάρη Ρώμα και της Άννας Χατζησοφιά που ξεκίνησε να προβάλλεται το 1998. Αν κάποιοι δεν το γνωρίζατε, καλά ακούσατε! Από το 1998 μέχρι και σήμερα το Κωνσταντίνου και Ελένης show καλά κρατεί και διασκεδάζει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού. Όμως, η αλήθεια είναι ότι δε γράφω για να εκθειάσω τη σειρά, αλλά πολύ περισσότερο για να σας μεταφέρω μερικές σκέψεις που έχω κάνει σχετικά με το πώς είναι εφικτό μία τηλεοπτική σειρά να προβάλλεται ακόμα, έπειτα από τόσα χρόνια.
Σίγουρα οι καλές ερμηνείες, αλλά ακόμη κι ένα καλογραμμένο σενάριο -από μόνα τους- δεν φτάνουν για να κρατήσουν το κοινό, ιδίως παραπάνω από είκοσι χρόνια μετά. Αν το καλοσκεφτούμε, άλλες σειρές -με αρκετά αξιοπρεπείς παραγωγές- θάφτηκαν στο χρονοντούλαπο και αρκετοί από εμάς ίσως δεν γνωρίζουμε καν το όνομά τους. Αυτό σίγουρα δεν έχει συμβεί με τη συγκεκριμένη σειρά, νομίζω πρέπει να το παραδεχτούμε. Σκεπτόμενος λοιπόν τους λόγους για τους οποίους έχει συμβεί αυτό, κατέληξα σε ένα συμπέρασμα. Δεν είναι οι ερμηνείες ή τα σκηνικά και η σκηνοθεσία που έκαναν το «Κωνσταντίνου και Ελένης» να ξεχωρίσει και πολύ περισσότερο να προβάλλεται ασταμάτητα για τόσα χρόνια. Είναι τα συμπεριφορικά μοτίβα που έχουν οι ήρωές μας· μοτίβα που θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό καθημερινούς ανθρώπους.
Και θα μου πείτε: «Μα καλά, τέτοιες συμπεριφορές είχαν χαρακτήρες και από άλλες σειρές. Γιατί δεν προβάλλονται κι αυτές;». Επειδή η ερώτηση αυτή με προβλημάτισε, το σκέφτηκα και κατέληξα στο εξής. Οι ήρωες από την εν λόγω τηλεοπτική σειρά ασχολούνται με θέματα που πάντοτε απασχολούσαν και θα απασχολούν τον άνθρωπο. Συνεπώς, οι αντιδράσεις τους πάνω σε αυτά τα ζητήματα αποτελούν μία καθολική αντίδραση· μια αντίδραση που έχει φυσικοποιηθεί στο μυαλό των ανθρώπων και τη βρίσκουν όχι μόνο λογική, αλλά και τρόπον τινά «δική τους».
Αν το δούμε λιγάκι πιο σφαιρικά, πάρα τις υπερβολές στις αντιδράσεις, τις έντονες κινήσεις, τις τραβηγμένες συμπεριφορές ή τις αλλόκοτες καταστάσεις που βίωναν οι ήρωές μας, οι τελευταίοι πάντοτε δρούσαν ανθρώπινα· με γνώμονα, δηλαδή, τα μοτίβα που δρα ο μέσος άνθρωπος. Αυτό σημαίνει ότι κατευθύνονταν κυρίως από τις ιδεοληψίες τους και τα βιώματά τους· κι αυτό περνούσε ως κάτι φυσικό στον θεατή, διότι γι’ αυτόν είναι κάτι φυσικό. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα μπορούσα να πω με βεβαιότητα ότι αυτό που λέω αντιπροσωπεύει όλο το κοινό, μα πιστεύω ακράδαντα ότι αντανακλά έναν σοβαρό λόγο για τον οποίο η συγκεκριμένη τηλεοπτική σειρά δεν σταμάτησε να υπάρχει στη ζωή μας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Κωνσταντίνου και Ελένης, protothema.gr, διαθέσιμο εδώ.
