Του Νικόλαου Παχή,
1899: Η εταιρεία Bayer κατοχυρώνει την πατέντα της ασπιρίνης. Η ασπιρίνη (κοινή ονομασία για το ακετυλοσαλικυλικό οξύ), είναι το πλέον διαδεδομένο φάρμακο όσον αφορά την ίαση μυοσκελετικών πόνων, την μείωση του πυρετού, καθώς επίσης και την πρόληψη ασθενειών του καρδιαγγειακού συστήματος και ορισμένων ειδών καρκίνου (σε πνεύμονα, οισοφάγο κ.α.). Παρ’ όλα αυτά, η συστηματική κατανάλωση ασπιρίνης έχει συνδεθεί με την εμφάνιση του συνδρόμου Reye στα παιδιά μεταξύ 2-16 ετών (το συγκεκριμένο σύνδρομο επηρεάζει κυρίως την λειτουργία του ήπατος και του κεντρικού νευρικού συστήματος), όπως και με την σταδιακή τύφλωση σε ορισμένους ενήλικες. Το φάρμακο αυτό ανακαλύφθηκε τυχαία το 1881 από τον τότε εργαζόμενο στην Bayer, Felix Hoffman, και κατοχυρώθηκε ως πατέντα της εταιρείας το 1899. Αποτέλεσε το πρώτο βήμα για την σταδιακή κυριαρχία της εταιρείας τόσο στο χώρο των φαρμάκων, όσο και γενικότερα στον τομέα των χημικών ουσιών (χρώματα, φυτοφάρμακα, ελαστικά).
1957: Η Γκάνα γίνεται το πρώτο κράτος της υποσαχάριας Αφρικής που αποτινάσσει τον αποικιακό ζυγό και κερδίζει την ανεξαρτησία του. Πρώτος πρωθυπουργός του κράτους ανακηρύσσεται ο παν-αφρικανιστής ηγέτης Kwame Nkrumah, ο οποίος προέβαλε την απεξάρτηση από τον αποικιακό έλεγχο ως στόχο και των υπόλοιπων λαών της Μαύρης Ηπείρου, όχι μόνον της χώρας του. Κάπως έτσι, επηρέασε άλλα 30 κράτη στην Αφρική να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους τα κατοπινά χρόνια. Η Γκάνα είχε εμπορικές σχέσεις με την Ευρώπη από τα τέλη του 15ου αιώνα, με τους Πορτογάλους να έχουν το μονοπώλιο αξιοποιώντας τα πολύ μεγάλα κοιτάσματα χρυσού που διέθετε. Το 1874, μετά από δύο αιώνες προσπαθειών, η Μεγάλη Βρετανία καθιστά την Χρυσή Ακτή (όπως λεγόταν τότε η Γκάνα) πλήρη αποικία της έως και το 1957. Το 1966, ο Nkrumah ανετράπη από τους στρατιωτικούς, οι οποίοι διατήρησαν την εξουσία με μικρά διαλείμματα έως το 1992. Τότε επέστρεψε η Δημοκρατία στη χώρα καθιστώντας την μια από τις πιο σταθερές στην Αφρική, όσον αφορά την πολιτική και οικονομική της κατάσταση τα τελευταία 30 χρόνια.
1983: Ο Helmut Kohl γίνεται ο τελευταίος καγκελάριος της διασπασμένης Γερμανίας. Ως μαθητής ακόμη, ενετάχθη στην τοπική οργάνωση του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (CDU) στην πόλη Ludwigshafen όπου και γεννήθηκε. Το 1959 εξελέγη βουλευτής στο κρατίδιο Ρηνανία-Παλατινάτο και δέκα χρόνια αργότερα, ανελίχθηκε στην πρωθυπουργία του κρατιδίου. Το 1973, ανέλαβε την προεδρία των Χριστιανοδημοκρατών, την οποία διατήρησε ως το 2000. Τρία χρόνια αργότερα (1976), ήταν υποψήφιος για την καγκελαρία της Δυτικής Γερμανίας, αλλά ηττήθηκε από τον συνονόματό του Helmut Schmidt, ο οποίος τότε ηγείτο του SPD. Την 1η Οκτωβρίου 1982, ο συνασπισμός CDU-CSU (Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας) και FDP (Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, οι οποίοι είχαν αποχωρήσει από την κυβέρνηση Schmidt) ενέκρινε πρόταση μομφής κατά του τελευταίου, δίνοντας έτσι στον Kohl την ευκαιρία να γίνει καγκελάριος. Η δυναμική του επιβεβαιώθηκε στις ομοσπονδιακές εκλογές που έγιναν σαν σήμερα, δίνοντας στον προαναφερθέντα συνασπισμό μια πλειοψηφία 58 εδρών στο Bundestag. Το 1987, αν και με μειωμένη πλειοψηφία κατά 13 έδρες, πέτυχε την επανένωση της Γερμανίας η οποία ουσιαστικά συντελέστηκε στις 2-3 Δεκεμβρίου 1990, γράφοντας ίσως το πρώτο και σημαντικότερο κεφάλαιο στην ιστορία του τερματισμού του Ψυχρού Πολέμου.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Bayer – German company, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Ghana, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Independence of Ghana, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Helmut Kohl, Britannica, διαθέσιμο εδώ
