Της Μαριτίνας Γκίνη,
Υπάρχουν πολλά σημαντικά γεγονότα που σημαδεύουν την ζωή μας. Άλλα είναι πιο μικρά και άλλα μεγαλύτερα. Προσωπικά, μια από τις μεγαλύτερες χαρές που ένιωσα ήταν όταν είδα πως πέρασα στη σχολή που επιθυμούσα και κάπως έτσι θα ξεκινούσε μια από τις πιο όμορφες περιόδους· η «φοιτητική ζωή». Ακόμα θυμάμαι την ανυπομονησία και την λαχτάρα μου να πάω στη σχολή πρώτη μέρα, την αγωνία για το νέο αυτό ξεκίνημα. Ακόμα και τον φόβο που είχα καθώς βρέθηκα σε άλλη πόλη μακριά από οικογένεια, φίλους και γνωστούς. Ωστόσο, η χαρά σκέπαζε όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα.
Κάπως έτσι ξεκίνησε ένας νέος κύκλος στη ζωή μου, όπως και στη ζωή χιλιάδων άλλων παιδιών. Ο πρώτος χρόνος ήταν αυτός της προσαρμογής, νέα πόλη, νέοι άνθρωποι, νέες φιλίες, νέες συνήθειες. Μετά… Μετά ξεκίνησαν να δημιουργούνται όλες αυτές οι όμορφες αναμνήσεις που μας συνοδεύουν τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μας. Αναπάντεχες βόλτες μέσα στη νύχτα, ομαδικά διαβάσματα, εκδρομές, συναυλίες, πάρτι, νύχτες με μαραθώνιους επιτραπέζιων παιχνιδιών ή σειρών, θερινά σινεμά είναι μερικά από όσα περιλαμβάνει η φοιτητική μας ζωή και όσα την κάνουν τόσο υπέροχη και μοναδική.
Αφού διανύσουμε την ακαδημαϊκή μας πορεία, έρχεται η στιγμή που θα πρέπει για άλλη μια φορά να αλλάξουμε τη ζωή μας. Η στιγμή που συστηνόμαστε πια ως επί πτυχίω φοιτητές ή ως απόφοιτοι και χάνουμε σταδιακά την ταυτότητα του μαθητή, φοιτητή που είχαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Μαζί λοιπόν με το τέλος της ακαδημαϊκής πορείας έρχεται και η μετακόμιση. Μια εμπειρία που και εγώ έζησα πρόσφατα. Ξαφνικά καλείσαι να αποχαιρετήσεις φίλους, που μέσα στα χρόνια γίνατε ένα είδος οικογένειας, μια πόλη που στην αρχή δεν σου άρεσε, αλλά τώρα δεν την αλλάζεις με καμία, αρνείσαι να επιστρέψεις. Στους περισσότερους από εμάς έστω και σαν ιδέα, το σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε μόνιμα στην πόλη των φοιτητικών μας χρόνων.
Εκτός από τον αποχαιρετισμό των φίλων σου, που είναι αρκετά επώδυνος, καλείσαι να αποχαιρετήσεις και το σπίτι σου. Πριν από τέσσερα χρόνια το ένιωθες ξένο και κρύο, τώρα όμως έγινε το σπίτι σου, το διακόσμησες όπως ήθελες, έβαλες τους δικούς σου κανόνες, απέκτησες νέες συνήθειες, ανακάλυψες καινούργιες δεξιότητες σου. Έμαθες να φροντίζεις τον εαυτό σου και το έκανες με μεγάλη επιτυχία. Τώρα, όμως, θα πρέπει να βάλεις τα πράγματά σου σε κούτες, να μαζέψεις τα προσωπικά σου αντικείμενα και τις αναμνήσεις σου, άλλες καλές, άλλες κακές και άλλες αστείες και να τα μεταφέρεις στο πατρικό σου σπίτι. Νιώθεις ότι ξεκινάς πάλι από το μηδέν και ένα ερώτημα βασανίζει το μυαλό σου «Τι πρέπει να κάνω τώρα;».
Τώρα, λοιπόν, ως πτυχιούχος ή ως τελειόφοιτος, πρέπει να νιώθεις περήφανος για τον εαυτό σου που έφερες σε πέρας την αποστολή σου και ολοκλήρωσες με επιτυχία την ακαδημαϊκή σου πορεία και μπορείς να συστηθείς με την επαγγελματική σου ιδιότητα. Μπορείς να βγεις στην αγορά εργασίας, ένα δρόμο δύσκολο με πολλές ανηφόρες και κατηφόρες, με πολλές απογοητεύσεις όμως και με ικανοποιήσεις. Κι αν αυτό που σπούδασες δεν ήταν αυτό που ήθελες και αν το όνειρό σου, δεν πραγματοποιήθηκε, ως ώριμος άνθρωπος πια με περισσότερες εμπειρίες και μια πιο ισχυρή προσωπικότητα, μπορείς να το κυνηγήσεις αλλά και να εξελίξεις αυτό που σπούδασες. Άλλωστε τώρα πια έχεις την δύναμη και την ικανότητα να κάνεις τα πάντα.
