Της Ευγενίας Σαχινιάν,
Έχοντας ολοκληρώσει τους πρώτους πέντε άθλους, η επιτυχία του Ηρακλή μοιάζει ολότελα δεδομένη. Η ευφυΐα, το θάρρος και η οξυδέρκειά του, έχουν σταθεί πολύτιμοι αρωγοί στην προσπάθεια να φτάσει στην πραγματοποίηση των δοκιμασιών, που του τίθενται κάθε φορά που επιστρέφει στην πατρίδα του. Από την άλλη, στο παλάτι του Ευρυσθέα, ο πανικός και η ανησυχία για την κυριαρχία του βασιλιά δε δείχνει να μειώνεται, καθώς ο ίδιος δεν έχει άλλη επιλογή από το να καταστρώνει ακόμα πιο διεστραμμένα σχέδια εναντίον του ήρωά μας. Η τελευταία του επιτυχία, να καθαρίσει τους τεράστιους στάβλους του Αυγεία, αποτελεί σημείο αναφοράς για το κεφάλαιο των περίφημων άθλων του Ηρακλή, ο οποίος δείχνει να αψηφά το μίσος της Ήρας, αλλά και του Ευρυσθέα, που δείχνουν με κάθε σκληρό και απάνθρωπο τρόπο την απέχθεια προς το πρόσωπο του.
Καθώς, λοιπόν, εκστρατεύει κατά των Λακεδαιμόνιων κι έπειτα από μια σωρεία μαχών, η επόμενη δοκιμασία τον περιμένει. Τοποθετημένοι στην Τίρυνθα, για άλλη μια φορά ο Ηρακλής και ο Ευρυσθέας, κατά το έθιμο, συζητούν για το ποιος είναι ο επόμενος του άθλος και υπό ποιους όρους.
Κάπου στον Νομό Αρκαδίας, υπάρχει μια μεγάλη λίμνη. Στη λίμνη αυτή οι άνθρωποι συναντούν, συχνά, ορισμένα παράξενα πουλιά, που ακούν στο όνομα Στυμφαλίδες όρνιθες. Κρύβονται πίσω από τα πυκνά δέντρα και τους θάμνους της περιοχής και με τα γαμψά νύχια τους σκότωναν τους ανθρώπους, ώστε να τραφούν. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Ηρακλής έπρεπε να τις βρει και να τις θανατώσει προκειμένου να σώσει την περιοχή από τις άγριες επιθέσεις τους. Βασική πληροφορία για τις όρνιθες είναι πως προστατεύονταν από τον θεό του πολέμου, τον Άρη. Το ερώτημα που ενδεχομένως δημιουργείται στον ανθρώπινο νου, είναι το ποιος θα σταθεί ικανός να αναμετρηθεί ακόμη και έναν θεό, ώστε να εξαφανίσει δια παντός τα τέρατα; Φυσικά και η απάντηση είναι προφανής, ο Ηρακλής.
Στη διάρκεια του ταξιδιού του ως τη βορειοανατολική περιοχή της Αρκαδίας, έπρεπε να σκεφτεί το μέσο που θα τον βοηθούσε να εκτελέσει την εντολή, που του είχε δοθεί από το παλάτι. Αφού έφτασε στη λίμνη του Στύμφαλου, στον διάβα του μια θηλυκή παρουσία στάθηκε μπροστά του και του απηύθυνε τον λόγο. Απορημένος ο Ηρακλής μήπως η γυναίκα δε γνώριζε τον κίνδυνο που διέτρεχε σε εκείνη τη λίμνη, συνειδητοποίησε πως ήταν η Αθηνά, θεά της σοφίας και της γνώσης και πολλές φορές σανίδα σωτηρίας του Ηρακλή. Για άλλη μια φορά ήταν εκεί, στο πλευρό του, έτοιμη να διευκολύνει τον δρόμο του. Αυτή τη φορά, για να πολεμήσει τις Στυμφαλίδες όρνιθες, του έδωσε ένα ζευγάρι κρόταλα, τα οποία και είχε κατασκευάσει ο Ήφαιστος. Ο κρότος τους παρομοιάζεται με εκείνον των ορνίθων, γεγονός που σήμαινε ότι ίσως μπερδεύονταν στο άκουσμά τους κι έβγαιναν έξω.
Η Αθηνά εξαφανίστηκε και ο Ηρακλής έθεσε αμέσως σε λειτουργία το σχέδιό του. Χτύπησε δυνατά τα κρόταλα και οι Στυμφαλίδες όρνιθες εμφανίστηκαν μπροστά του. Με τα πελώρια φτερά τους και τα γαμψά νύχια τους, έτοιμες να επιτεθούν σε οτιδήποτε τους σταθεί εμπόδιο, κατευθύνθηκαν προς τον Ηρακλή. Εκείνος, χωρίς να διστάσει, έβγαλε αμέσως τα βέλη του κι άρχισε να ρίχνει κατά πάνω τους. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα πουλιά έπεσαν νεκρά στο έδαφος, σημειώνοντας άλλον έναν θρίαμβο για τον μυθικό ήρωα. Η συνέχεια γνωστή, μάζεψε τις σκοτωμένες όρνιθες και μαζί με εκείνες γύρισε πίσω στο παλάτι της Τίρυνθας, επαληθεύοντας όσα προαναφέρθηκαν για το ταλέντο και το χάρισμά του στο να βγάζει εκτός ορίων τον Ευρυσθέα, πραγματοποιώντας κάθε μοχθηρή του επιθυμία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- hellasmythology, Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες. Διαθέσιμο εδώ
- Ogden, Daniel (2021), The Oxford Handbook of Heracles, New York: Oxford University Press
