Του Θεοχάρη Κατσιούλα,
Ως Εικαστική Αγωγή ορίζεται το σύνολο των δραστηριοτήτων, οι οποίες έχουν ως βασικό τους στόχο να βοηθήσουν τον μαθητή να αναπτύξει τη δημιουργικότητά του, εκφράζοντας τις ιδέες και τα συναισθήματά του μέσα από διάφορους τρόπους. Παίρνοντας μέρος στο μάθημα των Εικαστικών, το παιδί γνωρίζει τα διάφορα υλικά, εργαλεία και μέσα της τέχνης, καλλιεργεί την κριτική του ικανότητα, καθώς επίσης του δίνεται η δυνατότητα ανάλυσης και κατανόησης της συμβολής των έργων τέχνης στο ευρύτερο πλαίσιο του πολιτισμού.
Ανεκτίμητης αξίας για την ανάπτυξη ενός παιδιού αποτελεί η συμβολή του μαθήματος της Εικαστικής Αγωγής στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, καθώς μέσω αυτού ο μαθητής αναπτύσσει τις λεπτές του δεξιότητες, αφήνοντας τη φαντασία του ελεύθερη. Βαρύνουσας σημασίας είναι το γεγονός ότι ο μαθητής, ανακαλύπτοντας τις διαφορετικές υφές των αντικειμένων, γίνεται ανεξάρτητος και αποκτά αυτοπεποίθηση, καθώς καταφέρνει να δημιουργήσει κάτι μόνος του. Επιπροσθέτως, το περιβάλλον της σχολικής τάξης επιτρέπει το μάθημα των Εικαστικών να διεξάγεται ομαδοσυνεργατικά, γεγονός που σημαίνει πως οι μαθητές αποκτούν την ευγενή άμιλλα, αναπτύσσοντας επικοινωνιακές ικανότητες και εξασκώντας την υπομονή και προσοχή τους.
Μια ακόμη σημαντική συμβολή του μαθήματος των Εικαστικών αποτελεί η εκτίμηση της καλλιτεχνικής κληρονομιάς και κουλτούρας, η οποία είναι προϊόν της επαφής του παιδιού με την τέχνη και τα έργα της. Αναλυτικότερα, οι μαθητές εθιζόμενοι στο να δίνουν αξία στα έργα των άλλων και εκτιμώντας παράλληλα τα δικά τους, αναπτύσσουν συνείδηση του κοινωνικού ρόλου. Μέσα από τα έργα που δημιουργεί, το παιδί καθίσταται ικανό να εκφράσει την ταυτότητά του και το γεγονός ότι ανήκει σε μία ομάδα. Με τον τρόπο αυτό συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι όπου μπορεί να διαμορφωθεί η τέχνη και να εκφραστούν τα ανθρώπινα συναισθήματα.
Αναφορικά με τα προσωπικά οφέλη, τα οποία αποκομίζουν οι μαθητές από το μάθημα της Εικαστικής Αγωγής, σημειώνεται πως επιτυγχάνεται η προσωπική μύησή τους στη δημιουργική σύνθεση ενός «καινούργιου» μέσα από την πράξη. Η δημιουργία αποτελεί ένα σύνθετο και παράλληλα νέο τρόπο όρασης και έκφρασης, καθώς μαθαίνει στο παιδί να συλλαμβάνει σε πολυδιάστατο επίπεδο τον κόσμο που το περιβάλλει. Ταυτόχρονα, η τέχνη στη σχολική καθημερινότητα αναπτύσσει την κοινωνικότητα των μαθητών και τους βοηθά να ξεπεράσουν τον ενδεχόμενο ατομικισμό, αφού αποκλείει το γεγονός της απόρριψης και παροτρύνει την καθαρά ενεργή συμμετοχή και συνεργασία.
Στον κοινωνικό ρόλο της Εικαστικής Αγωγής και γενικότερα της τέχνης, υπογραμμίζεται πως η επιτυχία των μαθητών εξαρτάται από τη δημιουργία μιας εγγράμματης κοινωνίας γεμάτης από φαντασία, ανταγωνιστικής και συνάμα δημιουργικής. Σημειώνεται επίσης, πως το μάθημα των Εικαστικών παρέχει στους μαθητές νέους τρόπους να αντιλαμβάνονται τις ανθρώπινες εμπειρίες και συνάμα τους μαθαίνει να προσαρμόζονται και να σέβονται τους διαφορετικούς τρόπους σκέψης και πράξης.
Εν κατακλείδι, απορίας άξιον αποτελεί το γεγονός πως ο κάθε μαθητής απορροφά και αναπτύσσει τόσες γνώσεις και δεξιότητες στο μάθημα της Εικαστικής Αγωγής με έναν πολύ αυθόρμητο και φυσικό τρόπο. Γενικότερα, η τέχνη αποτελεί τόπο ελευθερίας και έκφρασης, καθώς βοηθά στην επίτευξη της μύησης ενός νέου ανθρώπου στη δημιουργική διαδικασία μέσα από την πράξη. Για αυτούς και παραπάνω λόγους, η Εικαστική Αγωγή και γενικότερα η τέχνη πρέπει να λάβει τη σωστή της θέση στη σύγχρονη ελληνική σχολική πραγματικότητα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Εικαστική Αγωγή, ionios.gr, διαθέσιμο εδώ
- Η Εικαστική Αγωγή στο Νηπιαγωγείο, omorfoscosmos.gr, διαθέσιμο εδώ
- Η προσφορά της Τέχνης και του μαθήματος της Εικαστικής Αγωγής στο παιδί, artmag.gr, διαθέσιμο εδώ
