Της Αγγελικής Κόκκαλη,
1869: Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη η Άλις Χάμιλτον, Αμερικανίδα παθολόγος, ερευνήτρια και πρωτοπόρος στον τομέα της βιομηχανικής τοξικολογίας. Μεγαλωμένη σε μια προνομιούχα και καλλιεργημένη οικογένεια, από μικρή δέχτηκε κλασική και λατινική παιδεία –εκείνη που άλλωστε άρμοζε σε κοπέλες της κοινωνικής τάξης της. Βέβαια, από το πρόγραμμά της αποκλείστηκαν εντελώς τα θετικά μαθήματα, με αποτέλεσμα η Χάμιλτον, έχοντας ήδη αποφασίσει να γίνει γιατρός, να κάνει «αγώνα δρόμου» μέχρι να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις στα εκάστοτε μαθήματα. Ο πατέρας της –φορέας της ντελικάτης και ευγενικής ανατροφής της– βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν η κόρη του τού ανακοίνωσε την απόφασή της να ενταχθεί στους ακαδημαϊκούς και επιστημονικούς κύκλους του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. Την αποφοίτησή της ακολούθησε κλινική έρευνα σε νοσοκομεία γυναικών της Μινεάπολη και της Βοστώνης. Το 1919 έγινε η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια ιατρικής του Χάρβαρντ, διδάσκοντας τα μαθήματά της μόνο σε άνδρες, λόγω του αποκλεισμού των γυναικών. Αναθεωρώντας τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα της εποχής της, η Χάμιλτον συμμετείχε σε πληθώρα ερευνητικών έργων, στρέφοντας το ενδιαφέρον της στη δημόσια υγεία, και δη, στις άθλιες συνθήκες εργασίας στις βιομηχανικές ζώνες. Διεξήγαγε μία από τις σημαντικότερες μελέτες για τις επιδράσεις που έχει ο μόλυβδος στην υγεία του ανθρώπου, τονίζοντας τη τοξικότητα του μετάλλου. Παρέμεινε κοινωνικά ευαισθητοποιημένη μέχρι το τέλος της ζωής της, υποστηρίζοντας τους αδύναμους και τον γυναικείο ακτιβισμό και αποδοκιμάζοντας την αμερικανική παρουσία στο Βιετνάμ.
1939: Παραδόθηκε στις φλόγες το Borley Rectory, το «πιο στοιχειωμένο σπίτι της Αγγλίας». Το οίκημα, γοτθικού ρυθμού, χτίστηκε το 1862, πάνω στα ερείπια ενός παλαιότερου πρυτανείου, το οποίο είχε καταστραφεί λίγες δεκαετίες νωρίτερα. Είχε αποκτήσει πολλούς ένοικους, με τον τελευταίο, τον καπετάνιο W. H. Gregson, να φημολογείται ότι προκάλεσε εσκεμμένα τη φωτιά. Από πολύ νωρίς άρχισαν να ακούγονται οι πρώτες φωνές που ισχυρίζονταν ότι το ευμέγεθες κτήριο ήταν στοιχειωμένο. Μάλιστα, ο θρύλος είχε ως εξής: στον ύστερο Μεσαίωνα, Βενεδικτίνοι μοναχοί ανήγειραν στα ίδια χώματα ένα μοναστήρι, ωστόσο, ένας μοναχός, παραβιάζοντας τον όρκο αγαμίας, συνήψε σχέση με μια μοναχή από ένα κοντινό μοναστήρι. Μόλις η παράνομη σχέση τους αποκαλύφθηκε, ο άνδρας εκτελέστηκε και η γυναίκα χτίστηκε ζωντανή στους τοίχους της μονής. Δεν πρόκειται παρά για μια προσπάθεια ρομαντικοποίησης του επιβλητικού τουβλόκτιστου πρυτανείου, άμεσα επηρεασμένη από τη γοτθική λογοτεχνία της εποχής. Στη Βρετανία η γοητεία του παρελθόντος χρωματίστηκε έντονα από την κληρονομιά της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης, την καταστροφή των καθολικών μοναστηριών και τον μυστικισμό του καθολικισμού. Τα υπερφυσικά φαινόμενα του Borley Rectory συμπεριλάμβαναν βήματα, σκιές και άγνωστες μορφές, επικοινωνίες με πνεύματα, με τους ένοικους να φτάνουν στο σημείο να τελέσουν μέχρι και εξορκισμό. Από τη δεκαετία του 1920 η υπόθεση γοήτευσε τον βρετανικό τύπο και τους ερευνητές μεταφυσικών δραστηριοτήτων συλλήβδην. Εν τέλει, το 1938, επιβεβαιώθηκε η πλαστότητα του θρύλου, με τους ερευνητές να απορρίπτουν τους μεταφυσικούς ισχυρισμούς.
1973: Ξεκίνησε η κατάληψη της μικροσκοπικής πόλης του Wounded Knee στη Νότια Ντακότα, μιας περιοχής με ιστορική σημασία για τους ιθαγενείς πληθυσμούς των ΗΠΑ. Πιο συγκεκριμένα, διακόσια μέλη του Αμερικανικού Κινήματος Ινδιάνων ξεκίνησαν την πορεία τους προς τον τόπο της διαβόητης σφαγής του 1890, όπου 300 μέλη της φυλής των Σιου έχασαν τη ζωή τους, έπειτα από επίθεση του αμερικανικού στρατού. Αφορμή της πολύμηνης πολιορκίας αποτέλεσε η άρνηση της παραπομπής του προέδρου της φυλής, Richard Wilson. Πέρα από την ιστορική του σημασία, το Wounded Knee παρέμενε μία από τις φτωχότερες αμερικανικές κοινότητες, με τους κατοίκους του να μην πλησιάζουν καν το προσδόκιμο ζωής της χώρας. Το βαρύ πλήγμα του 19ου αιώνα, η αδιαφορία των κυβερνόντων και η ανάγκη για αλλαγή ώθησαν την ίδρυση της ομάδας το 1968. Οι διαμαρτυρόμενοι ιθαγενείς, μερικοί εκ των οποίων ήταν οπλισμένοι, πήραν όμηρους 11 κατοίκους της περιοχής, ξεκινώντας την ανταλλαγή πυρών με τις τοπικές αρχές. Η πολιορκία διήρκησε συνολικά 71 ημέρες, με τους Ιθαγενείς να μετράνε δύο απώλειες. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν σε διπλωματικό επίπεδο με τους επικεφαλής του κινήματος να επικρίνουν την αποτυχία της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών να τηρήσουν τις υπάρχουσες συμφωνίες, τονίζοντας την ανάγκη για ισότιμη μεταχείριση με τον λευκό αμερικανικό λαό. Εν τέλει, το Κογκρέσο δεν αναθεώρησε τις παραβιάσεις και η ομάδα διαλύθηκε το 1978.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Alice Hamilton | American pathologist, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Alice Hamilton and the Development of Occupational Medicine, American Chemistry Society, διαθέσιμο εδώ
- Dr. Alice Hamilton, Changing the face of Medicine, διαθέσιμο εδώ
- Hill, Amelia (2000), Hoaxer’s confession lays the famed ghosts of Borley, The Guardian, διαθέσιμο εδώ
- Michlin, Monica (2012), ‘The Haunted House in Contemporary Filmic and Literary Gothic Narratives of Trauma’, Transatlantica American Studies Journal Vol. 1, διαθέσιμο εδώ
- The Haunted Rectory, The Foxearth and District Local History Society, διαθέσιμο εδώ
- American Indian Movement | American civil rights organization, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Kotlowski, Dean J. (2003), ‘Alcatraz, Wounded Knee, and Beyond: The Nixon and Ford Administrations Respond to Native American Protest’, Pacific Historical Review, Vol. 72, No. 2, σσ. 201–227
