Της Σοφίας Τσαπαδά,
Εδώ και δύο χρόνια η ελληνική κοινωνία, όπως και όλος ο πλανήτης, είναι αντιμέτωπη με την πανδημία του Covid-19, η οποία έχει αναστατώσει τους πολίτες, την οικονομία και έχει επιβαρύνει κατά πολύ το σύστημα υγείας. Άνθρωποι καθημερινά νοσούν και δεν υπάρχουν ούτε οι κατάλληλες υποδομές ούτε τα κατάλληλα μέσα για να θεραπευτούν. Πολλοί αναγκάζονται να μένουν στο σπίτι τους, θέτοντας σε κίνδυνο τους γύρω τους, αφού όλα τα νοσοκομεία είναι πλήρη. Επιπλέον, το προσωπικό σε όλη τη χώρα έχει γίνει «λάστιχο», προσπαθώντας να κάνει το καλύτερο δυνατό με όσα διαθέτει. Αντίθετα, οι υπεύθυνοι δεν φαίνεται να δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε όλα αυτά, θεωρώντας μάλλον σημαντικότερο το να επενδύουν σε όλο και περισσότερους αστυνομικούς, σε καινούριες μηχανές και σε περιπολικά. Γιατί ως γνωστόν ένας αστυνομικός με καινούρια μηχανή μπορεί να προσφέρει τη βοήθεια του σε έναν άρρωστο άνθρωπο.
Κάπως έτσι λοιπόν, φτάνουμε στο σημείο να βλέπουμε γιατρούς, νοσοκόμους και νοσοκόμες να κάνουν έκκληση στους πολίτες να προσφέρουν ό,τι είναι δυνατό, έτσι ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους και ασθενείς σε νησιά να μεταφέρονται με καρότσα φορτηγού, γιατί έχει χαλάσει το μοναδικό ασθενοφόρο. Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά, η κυβέρνηση αντί να ενισχύσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας και να ενημερώσει σωστά τον κόσμο, επιλέγει να χρηματοδοτεί κανάλια για να την εκθειάζει για το έργο που δεν κάνει και ταυτόχρονα να τιμωρεί τους πολίτες με πρόστιμα, να τους εκβιάζει και να τους δωροδοκεί για να εμβολιαστούν, σαν ένας αυστηρός γονιός που δεν έχει άλλο τρόπο να πείσει τα παιδιά του και καταφεύγει στις απειλές και τις ποινές.
Σε όλα αυτά, έρχονται να προστεθούν οι δηλώσεις ενός βουλευτή της Θεσσαλονίκης του κυβερνώντος κόμματος, ο οποίος ανέφερε ότι η πανδημία «είναι ένας λεκές και όσο περισσότερο επικεντρώνεσαι σε αυτόν μεγαλώνει. Κάποιοι κάνουν την τρίχα, τριχιά». Αντίστοιχα, απαράδεκτες δηλώσεις ακούσαμε και από τον πρωθυπουργό της χώρας όσο αφορά την πρωτοφανή χιονόπτωση που έπληξε την Αττική. Για να μπορέσει να δικαιολογηθεί για το γεγονός πως άφησε χιλιάδες ανθρώπους εγκλωβισμένους για 22 ολόκληρες ώρες, δεν δίστασε να πει πως ο λόγος που δεν ήταν προετοιμασμένοι για όλο αυτό που συνέβη ήταν ότι «το χιόνι έπεσε μέρα μεσημέρι, ενώ συνήθως πέφτει βράδυ». Σαν να μη έφτανε αυτό, μια βουλευτής πρότεινε να μοιραστούνε πρόστιμα στους εγκλωβισμένους οδηγούς.
Κάποιος θα έλεγε ότι ντράπηκε και η ντροπή, όμως οι ελληνικές κυβερνήσεις μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που κάποια από αυτές δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας και να προσφέρει λύση σε όσα προκύπτουν. Αντίστοιχη ήταν και η στάση της το καλοκαίρι που η μία δασική πυρκαγιά ξεσπούσε μετά την άλλη, τεράστιες εκτάσεις αποτεφρώθηκαν, ζώα και άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Όμως, ούτε όταν πλημμύρισαν πολλές περιοχές της χώρας είχε προετοιμαστεί. Ίσως, η μοναδική φορά που είχαν από πριν ένα σχέδιο ήταν όταν μείωναν τους μισθούς, αφήνοντας είδη πρώτης ανάγκης, ρεύμα και βενζίνη να παρουσιάσουν σε τρομακτικές αυξήσεις. Αλλά εντάξει, αυτό δεν είναι πρόβλημα γιατί έτσι κι αλλιώς «οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητα», όπως μας ενημερώνουν αναπληρωτές υπουργοί.
Προβλήματα παρουσιάζονται και στις υποδομές των σχολείων. Όλο και συχνότερα μαθαίνουμε για τοίχους και κουφώματα που καταρρέουν, για μαθητές που αναγκάζονται να πάρουν κουβέρτες από τα σπίτια τους, γιατί δεν υπάρχει θέρμανση στις αίθουσες και για παιδιά που φτιάχνουν «γέφυρα» από θρανία για να μπορέσουν να φύγουν από πλημμυρισμένο σχολείο. Επίσης, σε ένα Ειδικό Σχολείο στη Θεσσαλονίκη, που η αυλή του συστεγάζεται με εργοστάσιο και στο οποίο δεν υπάρχει καμία έξοδος κινδύνου, μαθητές και εκπαιδευτικοί αρρώστησαν από την ύπαρξη ποντικιών. Σε αυτή τη χώρα με την «καταπληκτική ποιότητα ζωής» βλέπουμε ανθρώπους να μην έχουν χρήματα ούτε για τα προς το ζην και η ανάγκη να τους φέρνει στο σημείο να κλέβουν λίγο τυρί και λίγο κρέας για να μαγειρέψουν στα παιδιά τους. Γνωστές επιχειρήσεις βρέχουν μοκέτες για να μην κοιμούνται άστεγοι, γονείς αυτοκτονούν, γιατί ο ομοφοβικός τους περίγυρος σχολιάζει με το χειρότερο τρόπο τη διαρροή ενός βίντεο του παιδιού τους σε προσωπικές στιγμές, φασιστικές ομάδες κάνουν επιθέσεις σε σχολεία και άνθρωποι δολοφονούν άλλους ανθρώπους με δρεπάνια στο όνομα μίας ομάδας.
Παρόλο που συμβαίνουν όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, ως προβλήματα παρουσιάζονται οι πρόσφυγες, γιατί, όπως λένε, «αλλοιώνουν» τον πολιτισμό και τη θρησκεία, οι ομοφυλόφιλοι, γιατί «ανατρέπουν» όσα θεωρούταν δεδομένα και όλοι αυτοί που δεν φοβούνται και διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον. Η ελληνική κοινωνία δε παύει να μας θυμίζει όσα πρεσβεύει με την πρώτη ευκαιρία: σεξισμό, ομοφοβία, ρατσισμό, εθνικισμό και φιλοκυβερνητισμό.
