Του Νικηφόρου Παγώνη,
Μήνας Φεβρουάριος, ο «κόκκινος» μήνας της αγάπης, του έρωτα, του Αγίου Βαλεντίνου, των λουλουδιών και των δώρων. Ο μήνας αυτός μας βρίσκει, είτε με κάποιο ταίρι είτε μόνους να αναλογιζόμαστε το τι είναι η αγάπη, εάν είναι ταιριαστό με εμάς το ταίρι που έχουμε ή εάν θα βρούμε κάποιο ταίρι. Σίγουρα, οι περισσότεροι βρισκόμενοι σε συζητήσεις σχετικές με το θέμα θα διαπιστώσουμε ότι, είτε κάποιοι βρίσκονται σε μια σχέσ, είτε αναζητούν μια σχέση, επιδιώκουν το αίσθημα της «πάλης», της «τοξικότητας». Αυτό ομολογουμένως είναι αρκετά οξύμωρο, αν αναλογιστεί κανείς τους αριθμούς των διαζυγίων, οι οποίοι αυξάνονται με ραγδαία ταχύτητα, καθώς και όλες αυτές τις συμβουλές που ακούμε σχετικά με το πως να χτίσουμε μια υγιή σχέση, πως να βρούμε το σωστότερο ταίρι για εμάς ή ποιες συμπεριφορές να ακολουθήσουμε ώστε να γίνουμε πιο ελκυστικοί στο ταίρι που επιθυμούμε.
Σίγουρα αρκετοί αρέσκονται στη διαδικασία του «κυνηγού», όταν δουν κάποιο άτομο που τους αρέσει, δίνοντας όλο τους τον εαυτό προκειμένου να το κατακτήσουν και όταν το κατακτήσουν έχουν ή δέχονται μια άκρως υποτιμητική και τοξική συμπεριφορά που φυσικά δεν είναι το σωστό και το υγιές για μια σχέση. Από την άλλη υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι αρέσκονται να γίνονται τα «θηράματα», όταν βρίσκονται σε μια σχέση, επιδιώκοντας διαρκώς την προσοχή του άλλου ατόμου, και όταν αυτή δεν υπάρχει απογοητεύονται ή ασκούν μια εγωιστική και καταχρηστική συμπεριφορά. Το ζήτημα βρίσκεται στο ότι καμία από τις δύο μεθόδους αυτές δεν είναι οι σωστότερες, καθώς αγάπη και έρωτας δε σημαίνει δυσκολίες, δάκρυα, ταλαιπωρία ή και ακόμα χειρότερες καταστάσεις, όπως βλέπουμε συχνά να συμβαίνει.
Όλοι μας έχουμε ακούσει το ρητό «αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα» ή το ρητό «πρέπει να κοπιάσεις πολύ για να έχεις κάποιο άτομο κοντά σου». Τα δύο αυτά ρητά διαιωνίζουν μια λανθασμένη τακτική αποδοχής πραγμάτων και συμπεριφορών στις σχέσεις ή στη διαδικασία πριν τη σχέση με το πρόσχημα της αγάπης, του έρωτα, της συντροφικότητας. Αντίστοιχα διαιωνίζεται το στερεότυπο του ότι είναι απαγορευτικό να μιλάμε για τα συναισθήματά μας και πρέπει να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους ανθρώπους που βρίσκονται ή θέλουν να βρεθούν κοντά μας, να επιδιώξουν δηλαδή να βρεθούν δίπλα μας. Μεγαλώνουμε είτε ως κυνηγοί είτε ως θηράματα, ενώ παράλληλα μεγαλώνουμε με μη ωφέλιμες σε εμάς πεποιθήσεις.
Σε έναν ουτοπικό κόσμο που δεν θα βάπτιζε αγάπη όλη την τοξικότητα, τα συμπλέγματα, τον καθρεπτισμό, την αγνόηση, την υπερπροσπάθεια, τους τσακωμούς και τη χρήση βλαπτικού λόγου ή πράξεων, όπως αντίστοιχα και τη θυματοποίηση, θα ήταν όλα καλύτερα και θα υπήρχε ένα πιο εύφορο έδαφος για αγάπη. Το σημαντικό είναι ότι πρέπει να σταματήσουμε να νιώθουμε την αξία μας μόνο σε αρνητικές καταστάσεις (υπερβολική ζήλια, απαγορεύσεις, επιλεκτικότητα σε βαθμό που μας κάνει να ασκούμε μια δυσάρεστη συμπεριφορά στους άλλους) και να μάθουμε την αξία μας ως άνθρωποι προσελκύοντας κάποιο άτομο που θα μας αναδείξει το φως που ήδη πρέπει να έχουμε στη ζωή μας. Ένα άτομο που θα είναι πλήρες, ισορροπημένο και θα στέκεται στις δικές του δυνάμεις, χωρίς να επιδιώκει να αποκτήσει μέσα στη σχέση έναν κηδεμόνα, έναν σύμβουλο ψυχικής υγείας ή έναν φανατικό θαυμαστή που θα τον εξυψώνει συνεχώς και θα του κάνει συνέχεια κομπλιμέντα. Φυσικά, δυο άτομα που βρίσκονται σε σχέση δε θα πρέπει να έχουν «εξαρτητικό» δεσμό ο ένας με τον άλλον, αλλά να είναι πάντα εκεί για να μοιραστούν, να βοηθήσουν, να περάσουν στιγμές που δεν περνούν με φίλους, να συζητήσουν, να κάνουν πράγματα για δύο και να έχουν ένα ξεχωριστό δέσιμο.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι κάθε άτομο από εμάς αξίζει και πρέπει να έχει στη ζωή του το θετικό, εκείνο που θα μπορεί να βασιστεί, εκείνο που δεν θα επιζητά κάτι υπογείως, εκείνο που θα φέρνει πληρότητα σε όλα τα επίπεδα. Η αγάπη για τον καθένα μας είναι κάτι διαφορετικό και όλοι μας έχουμε το δικαίωμα σε αυτήν. Το ζήτημα είναι να βρούμε, όχι το άλλο μας μισό, αλλά το άλλο μας ολόκληρο, δηλαδή μια αυτόνομη προσωπικότητα που μαζί της θα νιώθουμε πλήρεις και χαρούμενοι. Έτσι, δε θα υπάρχει η επιθυμία ή η ανάγκη για άσκηση τοξικών συμπεριφορών προκειμένου να κρατήσουμε κάποιον δίπλα μας. Η τοξικότητα αργά ή γρήγορα θα φανεί, ενώ η πληρότητα σε όλα τα επίπεδα και ο ουσιαστικός δεσμός θα είναι πάντα εκεί για να μας επιβεβαιώνουν ότι μια σχέση είναι υγιής, αντέχει στο χρόνο και μας βελτιώνει ως άτομα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Τοξικές σχέσεις: Μήπως είστε εσείς το πρόβλημα;, testpap.com, διαθέσιμο εδώ
