Της Δώρας Νικολάου,
Μια φαντασιακή βιβλιοθήκη, ώρα μηδέν και ένα πυρετώδες όνειρο.
Τι θα άλλαζες στη ζωή σου αν…; Τι θα έκανες αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, τι θα γινόταν; Ερωτήματα που βασανίζουν τους περισσότερους από εμάς. Είναι δύσκολο να αποφύγουμε τις σκέψεις για το ιδιαίτερο και εναλλακτικό μέλλον μας, αν, ίσως αν, είχαμε κάνει μια μόνο διαφορετική επιλογή. Το νέο μυθιστόρημα του Ματ Χέϊγκ που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, μάλλον απευθύνεται στους υπαρξιακούς προβληματισμούς πολλών από εμάς και πιθανότατα για αυτό μετράει ήδη τόσες θετικές κριτικές και τόσα εκατομμύρια αντίτυπα. Μεσάνυχτα στη βιβλιοθήκη ο τίτλος του και είναι πολλά περισσότερα από όσα φαίνεται.
Η ιστορία μας περιστρέφεται γύρω από τη ζωή της Νόρα, μιας καθημερινής γυναίκας, που ο χαρακτήρας της θα μπορούσε να «μιλήσει» σε οποιονδήποτε από εμάς. Ζωή δύσκολη για την ίδια, ταλανισμένη από τις σκέψεις της άπιαστης επιτυχίας, ευτυχίας ή ικανοποίησης, όλα ποτισμένα με τη γεύση της απογοήτευσης από την τωρινή της πορεία. Αποκτά, ωστόσο, μια ευκαιρία που στους υπολοίπους μας δεν έρχεται. Όσα καθολικά και καθημερινά προβλήματα της ύπαρξής μας κι αν πραγματεύεται το βιβλίο, παίρνει και μια τροπή επιστημονικής φαντασίας, όπου η δυνατότητα να ζήσουμε τις πιθανές εναλλακτικές ζωές μας, αυτές ενός παράλληλου σύμπαντος, είναι εντελώς πραγματική. Ακολουθούμε, λοιπόν, μια μετάβαση ανάμεσα στις πάμπολλες καθημερινότητες που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος ή η πρωταγωνίστριά μας, αλλά και όχι μόνο, αν αλλάξει τις μικρές ή μεγάλες αποφάσεις που διαμόρφωσαν τον κόσμο του όπως τον ξέρει. Ιδέα αρκετά ελκυστική για όσους ζούμε στην πραγματικότητα και ποτέ δε θα μπορέσουμε να βιώσουμε την ευτυχία μιας διαφορετικής πορείας ή την ανακούφιση της αποφυγής του δυσάρεστου μέλλοντος.
Μια τεράστια βιβλιοθήκη, που βρίθει από το πλήθος των επιλογών ζωής. Οπουδήποτε κι αν ήθελες να ταξιδέψεις, οποιοδήποτε επαγγελματικό μονοπάτι κι αν ήθελες να ακολουθήσεις, άνθρωποι που ευχόσουν να είχες κρατήσει κοντά σου. Ακόμη κι αυτά που περίτεχνα απέφυγες, συνειδητά ή μη, και ποτέ σου δε θα επιθυμούσες να βιώσεις. Γιατί δεν είναι κάθε εναλλακτική ρόδινη. Και εκεί έγκειται το σημαντικότερο κομμάτι του έργου. Οι τύψεις, οι μετάνοιές μας για όσα δεν κάναμε και όσα αφήσαμε να μας ξεφύγουν δεν ανταποκρίνονται πράγματι στα σχέδιά μας. Οι ζωές μας παίρνουν μια τροπή φαινομενικά ανυπολόγιστη και κατώτερη των ικανοτήτων ή φιλοδοξιών μας, αλλά καμιά φορά αυτό συμβαίνει και προς όφελός μας. Είναι απλώς δύσκολο να στραφεί το βλέμμα μας μακριά από τις αποτυχίες μας, ώστε να αποκτήσουμε μια νέα εκτίμηση για τις πράξεις μας. Να εκτιμήσουμε το βάρος των επιτυχιών και αποτυχιών μας ως παράγοντες που χτίζουν τον χαρακτήρα μας με τρόπο ακόμη και ανέλπιστα θετικό.
Η ελπίδα της ονειρικής ζωής, η έξαψη της επιτυχημένης φαντασίωσης που πολύ πιο ευτυχισμένους μας κάνει από οποιαδήποτε πραγματική και βιώσιμη συνθήκη. Τα όνειρα και οι ελπίδες, τα σενάρια άμετρης φιλοδοξίας που μας κρατάνε ζωντανούς. Το βιβλίο του Χέϊγκ αποτελεί την έκθεση αυτών των σκέψεών μας. Πρόκειται για επιστημονική φαντασία, παγιωμένη στην απλή πραγματικότητα. Είναι το βιβλίο με το οποίο νοσταλγούμε ζωές που δεν έχουμε καν ζήσει, αναμνήσεις που καθησυχάζουν τις τύψεις μας για το «παραλίγο». Δεν ξέρω αν αυτό μας κάνει να αναθεωρούμε τις επιλογές μας ή να εκτιμάμε τις τωρινές μας συνθήκες, αλλά προσφέρει ένα μήνυμα ελπίδας. Οι σχέσεις μας με τους γύρω μας πάντα διορθώνονται και η προδιάθεσή μας ως οντότητες για ορισμένα βιώματα υπάρχει μέσα μας.
Σίγουρα για τόσο ευκολοδιάβαστο και ανάλαφρο ανάγνωσμα, το εν λόγω μυθιστόρημα μάς προσφέρει έναν όμορφο διαλογισμό περί του «είναι» και εξυπηρετεί έναν σκοπό μεγαλύτερο από την απλή φαινομενικά γραφή του. Γιατί δεν υπάρχουν βιβλία σοβαρά ή ελαφρά. Όλα κάτι έχουν να μας προσφέρουν, ακόμη κι αν δεν τριγυρνούν γύρω από κάποια βαθιά φιλοσοφική θεωρία.
