Του Τάσου Καλαντζή,
Προ ολίγων ημερών γίναμε όλοι μας μάρτυρες μιας μεγάλης αποτυχίας του επιτελικού κράτους με τα περιστατικά της Αττικής Oδού, αλλά και των περιφερειακών της δρόμων. Ωστόσο, σε ό,τι αφορά την Αττική Οδό, το ζήτημα ξεπερνά την κρατική διαχείριση και φτάνει στις ελευθερίες των ιδιωτικών επιχειρήσεων να διαχειρίζονται, εντός του κράτους, παροχές που επηρεάζουν άμεσα τις ζωές των ανθρώπων. Το «μπαλάκι» των ευθυνών, οι αποζημιώσεις, αλλά και τα «κροκοδείλια δάκρυα» των 2.000 ευρώ για τα αυτοκίνητα που έμειναν εγκλωβισμένα στον δρόμο είναι βιωμένες εικόνες που μας έκαναν να αναθεωρήσουμε για τις ιδιωτικοποιήσεις σημαντικών παροχών στους πολίτες.
Η εταιρεία θα έπρεπε να ήταν έτοιμη για παν ενδεχόμενο είτε αυτό είναι χιονιάς είτε οποιαδήποτε άλλη κακοκαιρία. Οι πολίτες καθημερινά πληρώνουν διόδια για να κινούνται σε αυτόν τον δρόμο και να εξυπηρετούνται με ασφάλεια κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, όχι για να τους κατηγορεί το κράτος και η εταιρεία για απειρία, όταν συμβαίνει κάτι τόσο προβλέψιμο, από τη στιγμή που οι μετεωρολόγοι προειδοποιούσαν πριν από σχεδόν μία εβδομάδα για την ένταση των καιρικών φαινομένων. Έτσι, θα πρέπει να διερευνηθούν οι ευθύνες της εταιρείας που διαχειρίζεται την Αττική Οδό. Η αδυναμία της εταιρείας όχι μόνο να κρατήσει ανοιχτό τον πιο σημαντικό οδικό άξονα της Αττικής, αλλά και να εγκαταλείψει τους οδηγούς στο έλεος του χιονιά, θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις τον κρατικό μηχανισμό, αλλά και να τους επιβάλει κυρώσεις άμεσα.
Η Κυβέρνηση, μετά την εισαγγελική παρέμβαση, θα πρέπει να οργανώσει, αλλά και να πιέσει με διάφορους τρόπους τους ιδιώτες να είναι πιο αποτελεσματικοί στο έργο που αναλαμβάνουν. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να αλλάξει ριζικά το νομικό πλαίσιο για την απόδοση ευθυνών στους παραχωρησιούχους, όταν κλείνουν οι αυτοκινητόδρομοι ή όταν δεν τηρούνται από πλευράς τους οι σημαντικές παροχές για τους πολίτες. Η Κυβέρνηση μπορεί να θέσει ουσιαστικούς όρους στους παραχωρησιούχους, ώστε να μην οδηγούμαστε σε τόσο σημαντικές τραγωδίες που μπορεί να μας οδηγήσουν στο σημείο να μετράμε ακόμη και θύματα.
Ευθύνες, ωστόσο, θα πρέπει να αναζητηθούν και από τον κρατικό μηχανισμό σε πολλά επίπεδα. Πρώτον, το κράτος δεν επέβλεπε όλον αυτόν τον καιρό την κατάσταση του δρόμου, αλλά και τις δυνατότητες παροχών από τον ιδιώτη, πράγμα που κατέστησε επικίνδυνο τον δρόμο για τους πολίτες λόγω των παραλείψεων του παραχωρησιούχου. Δεύτερον, το κράτος όχι μόνο δε ζητούσε να ενημερώνεται για τις δυνατότητες της εταιρείας, αλλά δεν είχε έτοιμο ούτε τον κρατικό μηχανισμό να δώσει την απάντηση στις αδυναμίες του παραχωρησιούχου. Αυτή η κατάσταση το μόνο που έδειξε είναι πως κανείς δεν ενδιαφέρεται επί της ουσίας για τους πολίτες και την ασφάλειά τους.
Τα τελευταία γεγονότα, λοιπόν, δείχνουν πολλά πράγματα που απογοητεύουν τους πολίτες, οι οποίοι πληρώνουν τόσο τα διόδια όσο και τους απαιτούμενους φόρους στο κράτος για να έχουν συγκεκριμένες παροχές. Ελπίζω η κακοκαιρία αυτή να είναι η τελευταία που τους βρίσκει όλους τόσο ανοργάνωτους και στο τέλος να υφίστανται τις συνέπειες οι πολίτες. Ωστόσο, οι αποζημιώσεις όχι μόνο επιβάλλεται να δοθούν, αλλά και ο κόσμος οφείλει να διεκδικήσει μέσω της δικαιοσύνης αυτά που του αναλογούν. Οι εικόνες εθνικής ντροπής θα πληρωθούν ακριβά, όπως ακριβώς ορίζει ο νόμος. Ελπίζω να αυστηροποιηθεί το πλαίσιο ελέγχου των παραχωρησιούχων για να αποφευχθούν στο μέλλον παρόμοια περιστατικά που υποβαθμίζουν την εικόνα μας και στο εξωτερικό.
