Του Χαράλαμπου Νικολαΐδη,
Η κινηματογραφική παραγωγή της Νότιας Κορέας με ταινίες που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις παραγωγές του Hollywood, ήταν ήδη γνωστή πριν από το “Parasites” ή και το “Squid Game”. Βέβαια, κάνουμε λόγο για την εξαιρετική και πρωτότυπη ταινία του 2003 “Old Boy”. Μια ταινία, η οποία αποτελεί το ορισμό του “blow mind”· Αλλά σαν μια αξιοπρεπέστατη ταινία που είναι, δεν αρκείται μόνο σε αυτό. Οι χαρακτήρες, το σενάριο, η σκηνοθεσία, η φωτογραφία είναι αριστουργηματικά και καλλιτεχνικά αποδομένες.
Το “Old Boy” σκηνοθετήθηκε από τον Park Chan-wook κα,ι πρωταγωνιστούν οι: Choi Min-sik, Yoo Chi-tae και Kang Hye-jung. O Oh Dae-su, (Choi Min-sik) εξαφανίζεται ή μάλλον απάγεται με ένα μυστήριο τρόπο έξω από έναν τηλεφωνικό θάλαμο, και αφήνει πίσω του την οικογένειά του, σύζυγο και κόρη. Κλείνεται για δεκαπέντε χρόνια σε ένα δωμάτιο, με μοναδική συντροφιά του μια τηλεόραση. Αφήνεται ελεύθερος και ξεκινάει ένα ταξίδι με τη βοήθεια μιας νεαρής κοπέλας που ερωτεύεται, για να βρει τον απαγωγέα του και περισσότερο να του πει ο ίδιος το λόγο για τον οποίο τον έκλεισε σε αυτό το δωμάτιο. Η ταινία ξεκινάει και βλέπουμε ότι ο Oh Dae-su είναι ένας άνθρωπος αντιφατικός και έρμαιο των συναισθημάτων του, καθώς προσπαθεί να επιστρατεύσει ποικιλία εκφραστικών μέσων έτσι ώστε να πείσει (αρχικά) τους αστυνομικούς που τον κρατούν μεθυσμένο στο αστυνομικό τμήμα, να τον αφήσουν ελεύθερο. Το ίδιο ακριβώς προσπαθεί να επιχειρήσει και στα όργανα του απαγωγέα, όταν τον εγκλωβίζουν σε ένα δωμάτιο, ενώ ταυτόχρονα, σχεδόν καθημερινά, υπνωτίζεται από μία μυστηριώδη γυναίκα.
Στα δεκαπέντε χρόνια εγκλωβισμού, ο Oh Dae-su παρακολουθεί την Ιστορία του σύγχρονου κόσμου, δηλαδή την πτώση Δίδυμων Πύργων, τον θάνατο της πριγκίπισσας Diana, αλλά και την αναληθή κατηγορία για το φόνο της γυναίκας του και την εξαφάνισή του. Αυτή η δεκαπενταετία συμβολίζει την κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου που αποτελεί έναν αποσβολωμένο θεατή των Μ.Μ.Ε. και αποκομμένο τελείως από τον έξω κόσμο.
Με την απελευθέρωσή του, γνωρίζει μια νεαρή μαγείρισσα, την Mi-do, (Kang Hye-jung), που από την πρώτη μέρα τον φιλοξενεί στο σπίτι της. Όμως ο απαγωγέας εμφανίζεται από πολύ νωρίς στην ταινία και πρόκειται για τον Lee Woo-jin (Yoo Chi-tae). Αυτό αποτελεί ένα από τα κυρίαρχα πλεονεκτήματα της ταινίας, καθώς, (όπως προαναφέρθηκε), η κορύφωση της ιστορίας που έρχεται στο τέλος, είναι η αποκάλυψη του λόγου της απαγωγής, και όχι του θύτη.
Εκτός από τις λεπτομέρειες της υπόθεσης, πρέπει να αναφέρουμε και τις πλήρως ρεαλιστικές σκηνές πάλης. Συγκεκριμένα, μπορούμε να μιλήσουμε για μια σκηνή που ο Oh Dae-su καταφέρνει να βγει νικητής από μια μάχη με περίπου τριάντα άτομα. Όσο μη ρεαλιστικό κι αν ακούγεται, ο δημιουργός της ταινίας, αλλά και οι ηθοποιοί, κατάφεραν το αντίθετο. Βλέπουμε μια σκηνή πάλης, η οποία έχει αποδοθεί με μία λήψη και μόνο με μία κάμερα που ακολουθεί σιγά σιγά τον πρωταγωνιστή σε έναν μακρόστενο χώρο. Μία υποδεέστερη ταινία θα παρουσίαζε τον πρωταγωνιστή αυτής της μάχης άτρωτο· Αλλά στο “Old boy”, o Oh Dae-su δε βγαίνει αλώβητος από τη μάχη, καθώς όπως βλέπουμε του καρφώνεται ένα μαχαίρι στην πλάτη.
Επιστρέφοντας στην υπόθεση της ταινίας, ο Woo-jin, (απαγωγέας), είναι συνέχεια δίπλα από το ζευγάρι και τους παρακολουθεί. Είναι αυτός που θέλει να έρθει το πέρας του χρόνου και να εξηγήσει τους λόγους αυτής της αποτρόπαιης συμπεριφοράς. Θέλει να εξηγήσει στον Oh Dae-su τους λόγους, με τον ίδιο ακριβώς πόθο, (ή και παραπάνω), που ο πρωταγωνιστής αναζητά την αλήθεια. Σε αυτό το σημείο, η ταινία κάνει ένα μικρό flash back. Μας γυρνάει στα παιδικά χρόνια του πρωταγωνιστή. Καθώς παρακολουθούμε, καταλαβαίνουμε ότι ο Oh Dae-su ήταν στο ίδιο σχολείο με τον απαγωγέα του και μάλλον δεν κράτησε το «στόμα του κλειστό», καθώς μαρτύρησε την αιμομικτική σχέση του νεαρού απαγωγέα Woo-jin με την αδερφή του. Το μυστικό που δεν μπόρεσε να κρατήσει ο μικρός Oh Dae-su εξαπλώθηκε και οι αναληθείς φήμες για την εγκυμοσύνη της νεαρής μαθήτριας επηρέασαν και την ίδια, οδηγώντας τη στην απόφαση να αυτοκτονήσει.
Οπότε, καταλαβαίνουμε το κίνητρο του Woo-jin, και όπως ο ίδιος λέει στον Oh Dae-su: «Η γλώσσα σου ήταν αυτή που σκότωσε την αδερφή μου». Πρόκειται, λοιπόν, για μια ιστορία εκδίκησης. Δυστυχώς, η εκδίκηση δεν σταμάτησε εκεί. Όλα ήταν προμελετημένα, διότι μέσω του υπνωτισμού ο Woo-jin καθοδηγούσε τον πρωταγωνιστή, αλλά και τη μικρή σύντροφό του, Mi-do, για να νιώσει τον ίδιο πόνο. Δηλαδή, βλέπουμε ότι η σύντροφος του πρωταγωνιστή είναι και η κόρη του. Μια πλήρως σοκαριστική αποκάλυψη που εντείνεται με την υποκριτική ικανότητα του Choi Min-sik. Τον βλέπουμε να έχει χάσει τη λογική του και να συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα με συνεχείς εναλλαγές ακραίων συμπεριφορών. Αυτό έχει ως αποκορύφωμα ο Oh Dae-su να κόψει με ένα ψαλίδι το όργανο, που σύμφωνα με τον Woo-jin αποτελεί την πηγή του κακού. Τη γλώσσα του. Αυτό μας θυμίζει αρκετά τον Οιδίποδα, που, όταν έμαθε ότι παντρεύτηκε την ίδια του τη μητέρα, αυτοτυφλώθηκε.
Η ταινία αυτή αποτελεί τη μεγαλύτερη ιστορία εκδίκησης, δοσμένη με αριστουργηματικό τρόπο στους θεατές. Το remake που προσπάθησε να κάνει το Hollywood υστερεί σε πολλούς τομείς. Θα λέγαμε ότι το πρωτότυπο είναι μια καθαρά σοκαριστική ταινία. Το συναίσθημα που σου αφήνει στο τέλος είναι πρωτόγνωρο, ενώ κατά την διάρκεια της ταινίας κτίζεται μία δυνατή αγάπη μεταξύ του ζευγαριού και στο τέλος γκρεμίζεται με βάρβαρο τρόπο ανεπανόρθωτα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Oldboy (2003), imdb.com, διαθέσιμο εδώ.
