Της Ειρήνας Λάττα,
Δεν ξέρω ποιο πρόσωπο να χρησιμοποιήσω αυτή τη φορά, για να σου μιλήσω, για να εκφράσω όλα όσα θέλω να σου πω. Λέω όμως να σου μιλήσω πάλι με τον ίδιο τρόπο, σαν να είμαι φίλη σου, σαν να είμαι η συνείδησή σου ή σαν κάποιος που περιμένεις να έρθει στη ζωή σου και να την αλλάξει. Χωρίς να θέλω να σε στεναχωρήσω, δε μπορώ να κάνω το τελευταίο. Δεν είμαι αρμόδια, και δεν ξέρω πώς. Είναι κάτι που μπορείς να κάνεις μόνο εσύ. Για να το κάνεις όμως, πρέπει να γνωρίζεις και με ποιον τρόπο θέλεις να αλλάξει η ζωή σου. Ποια κατεύθυνση θέλεις να πάρει.
Έτσι, χρειάζεται πρώτα να μάθεις τον εαυτό σου. Να θυμηθείς τους στόχους και τα όνειρά σου ή να βρεις νέα, και να τα πραγματοποιήσεις. Σαν πρώτο βήμα, σου έχω μία συμβουλή· μην παγιδεύεσαι! Μην μπαίνεις στο τρυπάκι της υπερανάλυσης. Γιατί μπορεί να αποβεί καταστροφικό για ‘σένα, και να ρουφήξει μεγάλο μέρος της χαράς σου, χωρίς λόγο. Τον λόγο τον έχεις δημιουργήσει μόνος σου, χωρίς να υπάρχει πραγματικά. Είναι λογικό να σκέφτεσαι. Δεν γίνεται να μη σκέφτεσαι και δεν είναι κάτι που μπορείς να σταματήσεις. Μπορείς όμως να αλλάζεις τις σκέψεις σου, όταν αυτές δε σε πληρούν. Όταν σε γεμίζουν ανασφάλεια, θλίψη και απογοήτευση.
Να τις σταματάς, πριν δημιουργήσουν έναν φαύλο κύκλο, με πιθανά αποτελέσματα -εκτός των προβλημάτων υγείας- τη γκρίνια, τη μιζέρια, τη ζήλεια και την τόνωση του εγωισμού σου. Γιατί μπορεί να τονωθεί πάρα πολύ εύκολα, και χωρίς να το καταλάβεις. Και να πληγώσεις τους ανθρώπους, και να είσαι σκληρός απέναντί τους, είτε φταίνε είτε δε φταίνε. Μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι σε εσένα μόνο. Να βλέπεις αν είσαι σωστός εσύ. Μπορεί να είσαι χειρότερος και να μην έχεις ιδέα. Προσπάθησε να μπαίνεις πάντα στη θέση τους, και να μην κάνεις εκείνο που δε θέλεις να σου κάνουν.
Ειρωνικό που καμιά φορά σαν παιδάκια το κοροϊδεύαμε και τώρα βασιζόμαστε σε αυτό. Γιατί εκεί βασίζεται και ο εγωισμός που σου ανέφερα, αυτός που σε παγιδεύει. Αυτός που κρύβεται πίσω από την αναβλητικότητά σου, πίσω από τις αποφάσεις που δεν παίρνεις, πίσω από όλα τα άσχημα που σε έχουνε βρει και νομίζεις πως περνάς πιο δύσκολα απ’ όλους. Πίσω και από την ενσυναίσθηση που δεν έχεις. Τη δυνατότητα να καταλαβαίνεις τους ανθρώπους σου. Αυτούς που ξέρεις και αυτούς που δεν ξέρεις. Πίσω από την αλαζονεία σου, πίσω από την επιθυμία σου να έχεις παντού δίκιο και να το φωνάζεις περίτρανα. Πίσω από την τόση σκέψη, και από τη δημιουργία σεναρίων, άσχετων με την πραγματικότητα, στα οποία είσαι συνήθως το θύμα. Ας μη συνεχίσω άλλο.
Καλό θα ήταν, λοιπόν, εσύ να κάνεις μία προσπάθεια να αποβάλλεις όλα εκείνα που σε κρατάνε πίσω από τον άνθρωπο που μπορείς να γίνεις και να εκτιμήσεις βαθιά όλα όσα σου έχουν δοθεί γιατί τίποτα δεν είναι αυτονόητο και δεδομένο. Καθάρισε το μυαλό σου, απλοποίησε τη σκέψη σου, θεράπευσε την ψυχή σου από όσα τη βασανίζουν. Είναι πιο εύκολο απ’ όσο νομίζεις. Γίνεται ακόμα πιο εύκολο, όταν βοηθάς κάποιον άλλον να το κάνει και το βλέπεις στην πράξη. Σταδιακά μειώνεται και ο εγωισμός και φεύγουν οι πολλές σκέψεις. Επικεντρώνεσαι στο να ζεις στο παρόν. Στο να νιώθεις χαρά και αγάπη. Και ελευθερία. Και στο να κάνεις τον κόσμο καλύτερο. Γιατί όταν τα έχεις αυτά, ή μάλλον όταν τα βρεις μέσα σου, μπορείς και τα μοιράζεις στους υπόλοιπους. Απλόχερα, αβίαστα. Χωρίς προϋποθέσεις. Καμιά φορά ακόμα και χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Γι’ αυτό, δώσε έμφαση σε αυτά και στη φωνή που έχεις μέσα σου και δεν ακούς και απομακρύνσου από όλα όσα δε σε εκφράζουν. Τους ανθρώπους, τις καταστάσεις, τα συναισθήματα. Πρώτα όμως προσπάθησε να μείνεις. Να μείνεις και να τα βελτιώσεις. Να αντλήσεις από αυτά έμπνευση, και να τους δώσεις από την ομορφιά σου. Εκείνη που δε χρειάζεται να παραδεχτείς πως έχεις. Δεν υπάρχει τυπική εξέλιξη των πραγμάτων και της ζωής. Μόνο συνηθισμένη. Το ότι βλέπεις στο Instagram ή σε ένα μέρος της κοινωνίας μία συγκεκριμένη μορφή ζωής, δε σημαίνει πως πρέπει να έχεις την ίδια. Κάνε μία μικρή αλλαγή στον τρόπο που έχεις συνηθίσει να σκέφτεσαι. Ξεκίνα να εκφράζεσαι περισσότερο. Και ψάξε καλά. Τη χαρά, την αγάπη, την ελπίδα. Υπάρχουν. Και ανέκαθεν βρίσκονταν μέσα σου και γύρω σου!
