Του Νικόλαου-Νεκτάριου Δημητρά,
1913: Ο Franz Kafka σταματάει τη συγγραφή του μυθιστορήματός του «Ο αγνοούμενος» (ή αλλιώς «Στην Αμερική»), το οποίο τελικά δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Το έργο εξιστορεί τις περιπέτειες ενός Ευρωπαίου μετανάστη, του Καρλ Ρόσμαν, ο οποίος στέλνεται από τους γονείς του στη Νέα Υόρκη, λόγω της ερωτικής του σχέσης με μία υπηρέτρια. Το τέλος αυτών των περιπετειών είναι άγνωστο, αφού ο Kafka σταμάτησε αναπάντεχα το γράψιμο του βιβλίου. Ένας φίλος του, ο Max Brod αναφέρει ότι είναι αίσιο. Ο νέος βρίσκει τον δρόμο του στη Νέα Υόρκη και καταφέρνει να σταθεί στα πόδια του. Το μυθιστόρημα γράφτηκε πριν από τη «Δίκη» και τον «Πύργο» και θεωρείται το πιο αισιόδοξο από τα έργα του Kafka. Παρουσιάζει την ονειρεμένη Αμερική των μεταναστών και το καπιταλιστικό σύστημα στη Νέα Υόρκη. Υπάρχουν πάρα πολλοί συμβολισμοί στο έργο και οι πολλές ερμηνείες που δεν παύουν να εμπλουτίζονται έως και σήμερα. Τέλος, το έργο του δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατο του συγγραφέα, το 1927.
1927: Ο Άγγλος σκηνοθέτης και παραγωγός, ο Alfred Hitchcock, κυκλοφορεί την πρώτη του κινηματογραφική ταινία που ονομάζεται «Ο κήπος των ηδονών» (The Pleasure Garden). Πρόκειται για μια βωβή ταινία, η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Βρετανίδας συγγραφέως Oliver Sandys. Η πλοκή του έργου αφορά την Πάτσι, μια νεαρή κοπέλα και μέλος χορωδίας, η οποία μεσολαβεί ώστε η φίλη της, Τζιλ, να συμμετάσχει σε αυτήν. Ο αρραβωνιαστικός της Τζιλ, ο Χιου, φεύγει για τα νησιά των Τροπικών μαζί με τον σύζυγο της Πάτσι. Τελικά, μετά από μια δυσάρεστη περιπέτεια απάτης, η Τζιλ αυτοκτονεί και η Πάτσι ξαναφτιάχνει τη ζωή της με τον Χιου, τον αρραβωνιαστικό της Τζιλ. Τα χαρακτηριστικά καλλιτεχνικά στοιχεία του Hitchcock που επρόκειτο να εμπλουτιστούν και να τονισθούν είναι εμφανή στην ταινία. Για παράδειγμα το ταξίδι και η αυτοκτονία είναι αυτά που κυριαρχούν στις κινηματογραφικές του ταινίες και συνάμα παρουσιάζονται και στην πρώτη του ταινία. Ο τύπος επιδοκίμασε την ταινία του και ανέφερε πως ο Hitchcock είναι «ένας νεαρός με μυαλό δασκάλου» αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο την καλλιτεχνική του επιτυχία για τη συγκεκριμένη ταινία.
1936: Πέφτει η δεύτερη κυβέρνηση του Pierre Laval, η οποία είχε ξεκινήσει από τον Ιούνιο του 1935. Ο Pierre Laval είχε γεννηθεί το 1883. Ήταν Γάλλος νομικός, διπλωμάτης και επιχειρηματίας και διετέλεσε συνολικά τέσσερεις φορές Πρωθυπουργός της Γαλλίας. Κατά την περίοδο της αναφερόμενης Πρωθυπουργίας του, ο Laval αντιτάχθηκε στη Γερμανία και την αποκάλεσε «εχθρό» της χώρας του. Ενίσχυσε τις αντιγερμανικές συμμαχίες και στις 4 Ιανουαρίου του 1935 υπέγραψε με τον Μουσολίνι την γαλλοϊταλική συνθήκη για την ενίσχυση της μεταξύ τους σχέσης, αλλά και για τη στροφή της Ιταλίας έναντι της Γερμανίας. Διπλωματικός σκοπός του ήταν να συγκεντρώσει όσες περισσότερες δυνάμεις μπορούσε πριν προλάβουν να συμμαχήσουν με τη ναζιστική Γερμανία. Τον Οκτώβριο του 1935 συνεργάστηκε με τον Βρετανό Υπουργό Εξωτερικών Samuel Hoare για την επίλυση της κρίσης της Αβυσσηνίας. Η κρίση της Αβυσσηνίας είναι ένα διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ της Ιταλίας και Αυτοκρατορίας της Αβυσσηνίας, δηλαδή της σημερινής Αιθιοπίας. Όταν διέρρευσε η μεταξύ τους συνεργασία, ο Μουσολίνι την κατήγγειλε δημοσίως και επισήμως, με αποτέλεσμα ο Pierre Laval να παραιτηθεί κατά την εν λόγω ημερομηνία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Franz Kafka, Ο Αγνοούμενος (μτφρ. Β. Πατέρας), Ροές, Αθήνα, 2008
- Γιώργος Δήμος, maxmag.gr, “Αμερική του Φραντς Κάφκα: Το βιβλίο που εξαφανίστηκε”, διαθέσιμο εδώ
- Βαγγέλης Γραμματικόπουλος, fractalart.gr, «Το αμερικανικό «όνειρο» του Κάφκα», διαθέσιμο εδώ
- Pierre Lherminier, Χίτσκοκ, μτφρ. Γιώργος Σπανός, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα, 1985
- Φρανσουά Τρυφώ, Χίτσκοκ, μτφρ. Γιάννης Ιωαννίδης, εκδ. Ύψιλον, Αθήνα, 1986
- Μπάμπης Ακτσόγλου, Χίτσκοκ, εκδ. Αιγόκερως, Αθήνα, 1985
- Britannica.com “Pierre Laval: French politician and statesman”, διαθέσιμο εδώ
- Pierre Laval, The Diary of Pierre Laval, C. Scribner’s Sons, New York 1948
