Της Ιωάννας Μπινιάρη,
«Η καλοσύνη γεννά πάντα καλοσύνη»
-Σοφοκλής
Ζούμε αναμφισβήτητα σε μία κοινωνία σκληρή και καχύποπτη, όπου πολλές φορές οι άνθρωποι τείνουν να γίνονται επικριτικοί και αλαζονικοί ο ένας απέναντι στον άλλο, με αποτέλεσμα έννοιες όπως η καλοσύνη και η αγαθότητα να μεταφράζονται σαν αδυναμίες ενός ατόμου. Γιατί, όμως, είναι τόσο παρεξηγημένο στις μέρες μας το να φέρεται κάποιος με ευγένεια και καλοσύνη και να θεωρείται ως ένα αφελές και άβουλο πλάσμα; Αυτό σημαίνει δηλαδή ότι σε μία κοινωνία όπου κυριαρχεί το ψέμα, ο θυμός και η ιδιοτέλεια, η ευγένεια και η καλοσύνη περισσεύουν;
Σίγουρα, έχετε ακούσει να λένε για άλλους ή ακόμα και για εσάς τους ίδιους: «Μην είσαι τόσο καλός, θα σε εκμεταλλευτούν. Πες και κανένα όχι. Είσαι θύμα. Είσαι χαζός». Και ρωτώ εγώ σε αυτό το σημείο: Γιατί όλες αυτές οι υποδείξεις; Γιατί προσπαθούμε να υποτιμήσουμε τη δυναμική και την αξία ενός ατόμου, χαρακτηρίζοντας ως ανοησία την αγαθότητα και την καλοσύνη του; Αντιλαμβάνεται, άραγε, κανείς πόσο άδικο είναι ένας άνθρωπος που προσφέρει τη βοήθειά του όπου τον χρειάζονται χωρίς ανταλλάγματα να δέχεται μομφές περί δήθεν χαζομάρας, ενώ θα έπρεπε να δέχεται σχόλια θαυμασμού και επιβράβευσης για την ανιδιοτέλειά του;
Υπό κανονικές συνθήκες, ο καθένας από εμάς θα έπρεπε να αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα της καλοσύνης, η οποία ενέχει θετική ενέργεια, δύναμη και αποτελεί μία στάση ζωής όπου κυριαρχεί ο σεβασμός, η ενσυναίσθηση και η προσφορά. Ένας άνθρωπος που έχει αποφασίσει να πράττει με ανιδιοτέλεια και καλοσύνη, πέρα από το ότι αυτό συνιστά στοιχείο του χαρακτήρα του, σημαίνει ότι έχει φιλοσοφήσει ορισμένα πράγματα και καταστάσεις και προτιμά να αντιστέκεται στο κακό και στην αγένεια, από το να γίνεται έρμαιό τους, όπως κάνουν πολλά άτομα εκεί έξω. Σε μία εποχή δηλαδή αποξένωσης και εμπάθειας, όπου όλοι είναι απορροφημένοι από τον πλούτο και την εξουσία, υπάρχουν και αυτά τα «φωτεινά» παραδείγματα στοργής και γενναιοδωρίας. Άλλωστε, δεν είναι η οποιασδήποτε μορφής εξουσία αυτή που καταρρίπτει την κακία, αλλά τα μικρά, καθημερινά πράγματα και οι απλές πράξεις καλοσύνης και αγάπης είναι αυτά που κρατούν μακριά το σκοτάδι της κακίας.
Ίσως ο κοινωνικός περίγυρος σπεύδει να χαρακτηρίσει ανόητους όσους φέρονται με καλοσύνη, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται μονάχα για έξυπνα πρόσωπα που αντιλαμβάνονται ποιες είναι οι πραγματικές αρετές στη ζωή που διανύει ένας άνθρωπος και αγωνίζονται για το κοινό καλό. Αυτά τα άτομα θα έπρεπε να είναι τα πρότυπα της σημερινής κοινωνίας και να εξυμνούνται είτε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είτε από τα social media. Όσοι, δηλαδή, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία πέφτουν στη θάλασσα για να σώσουν τους ναυαγούς πρόσφυγες ή ρίχνονται στις φλόγες για να προστατέψουν τις ζωές των ανθρώπων και των ζώων ή δίνουν κάτι από το υστέρημά τους για να βοηθήσουν τους φτωχούς και τους άστεγους ή πιο απλά κάνουν μία εξυπηρέτηση για να διευκολύνουν φίλους και γνωστούς τους, όχι για παράδειγμα οι επαγγελματίες παίκτες ριάλιτι που εξευτελίζονται στο βωμό των χρημάτων και μίας πρόσκαιρης δημοσιότητας και παραδίδουν μηνύματα αναξιοπρέπειας και διαρκών συγκρούσεων.
Διανύοντας, λοιπόν, μία εποχή ατομικισμού και έλλειψης κοινωνικής ευθύνης, όπου ρίχνονται συνέχεια εχθρικές βολές που σπείρουν το διχασμό, και ενώ έχει δημιουργηθεί η εικόνα ενός ανθρώπου, που είναι ανταγωνιστικός, αυτοκαταστροφικός, προσκολλημένος στην οθόνη της τηλεόρασης και του κινητού χωρίς να νοιάζεται για τον συνάνθρωπό του, δεν είναι αστείο να ενοχλούνται ορισμένοι από την καλοσύνη, η οποία μεταφράζεται ως αδυναμία; Ειδικά, όταν κάποιος επιδίδεται σε πράξεις καλοσύνης και ευγένειας χωρίς ανάγκη επίδειξης και χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις, χωρίς κομπασμούς και συμφέροντα και χωρίς υπερφίαλες αναδείξεις του «εγώ» -διότι η καλοσύνη είναι πραγματική μόνο όταν δεν αναζητά την προβολή-, δεν είναι τουλάχιστον αχαριστία εκ μέρους ορισμένων να μην παραδέχονται τον αλτρουισμό και την έλλειψη εγωκεντρισμού των καλοσυνάτων προσώπων;
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι η καλοσύνη είναι η πραγματική κοινωνική επανάσταση ενάντια στο μίσος, τον ατομικισμό και τη σκληρότητα που υπερισχύουν σε μία εποχή έρμαιο του καταναλωτισμού και της διαρκούς αναζήτησης για απόκτηση δύναμης και πλούτου. Η αληθινή δύναμη όμως κρύβεται μέσα μας και δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να θεωρεί αδυναμία και μαλθακότητα τις καλές πράξεις, αρκεί βέβαια να συνειδητοποιήσουμε ότι δε σκέφτονται όλοι όπως εμείς και ότι καμια φορά η γενναιοδωρία και η ανιδιοτέλεια πρέπει να προσφέρονται εκεί όπου εκτιμάται και αναγνωρίζεται. Μέσα στη σιωπή, η καλοσύνη περικλείει έναν πολύτιμο θησαυρό ενσυναίσθησης, ψυχικής πληρότητας και αλληλεγγύης.
«Η καλοσύνη είναι η ωραιότητα εν δράσει»
-Ζαν Ζακ Ρουσσώ
