Της Ελένης Κόρου,
Όταν ο Σιμόν πηγαίνει ένα πρωί στη δουλειά του, συνειδητοποιεί με φρίκη την εξόφθαλμη ομοιότητά του με τον νέο υπάλληλο του γραφείου, ονόματι Τζέιμς. Την ανησυχία του Σιμόν εντείνει το γεγονός ότι κανένας από τους υπόλοιπους συναδέλφους του δε δείχνει να παρατηρεί αυτήν την ομοιότητα, παραπλανώμενοι ενδεχομένως από τη διαφορετικότητα των χαρακτήρων τους. Ο Τζέιμς είναι διεκδικητικός, επιτυχημένος και γοητευτικός, ενώ ο Σιμόν ντροπαλός, δυστυχισμένος.
Ο Τζέιμς, από τις πρώτες μέρες στη δουλειά, λαμβάνει την αναγνώριση και την εκτίμηση που ο Σιμόν είχε στερηθεί όλα τα χρόνια εργασίας του. Ο Σιμόν προσπαθεί μάταια να επισκιάσει τον νέο του συνάδελφο, ο οποίος, εκτός των άλλων, φλερτάρει με μεγάλη επιτυχία με τη γυναίκα τον ονείρων του, τη Χάνα, η οποία φαίνεται να υποκύπτει στη γοητεία του νέου και ενδιαφέροντος άνδρα.
Η αισθητική της ταινίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί καφκική, καθώς με ευκολία μπορεί κανείς να εντοπίσει σε αυτήν πολλά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα γραπτά του μετρ της παράνοιας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το αίσθημα ασφυξίας που προκαλεί στον καθημερινό άνθρωπο η επαφή με το απρόσωπο τέρας της γραφειοκρατίας. Απογυμνώνοντάς τον από την ουσία και τη θέλησή του για ζωή, τον καθιστά ένα ανελεύθερο, διαρκώς βασανιζόμενο ον, όπως είναι και ο πρωταγωνιστής της ταινίας. Ο Σιμόν βρίσκεται διαρκώς σε μια κατάσταση εσωτερικής πάλης, καθώς νιώθει πως χάνει τον εαυτό του, ενώ κάποιος άλλος διεκδικεί όλα όσα του ανήκουν και του κλέβει την εκτίμηση που επί έτη προσπαθούσε να κερδίσει.
Η παράξενη και παράλληλα σαγηνευτική αυτή ταινία, σε σκηνοθεσία του βρετανού Ρίτσαρντ Αγιοάντε, προβλήθηκε για πρώτη φορά το 2013. Πρωταγωνιστούν οι Τζέσι Άιζενμπεργκ, στον ρόλο των Σιμόν και Τζέιμς και Μία Γουασικόφσκα στον ρόλο της Χάνα. Η ταινία αποτελεί μια μεταφορά του βιβλίου του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι Ο Διπλός Άνθρωπος. Μπορεί η απόδοση των γεγονότων να μην είναι επακριβής, ωστόσο, αυτό που διατηρείται είναι η αποπνικτική και γεμάτη παράνοια ατμόσφαιρα της αφήγησης του διάσημου Ρώσου συγγραφέα. Ακόμη και ένας απλός παρατηρητής είναι σε θέση να βιώσει το συναισθηματικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο πρωταγωνιστής και την κορύφωση της ένταση, καθώς η εξέλιξη της ιστορίας είναι γεμάτη δυσάρεστες εκπλήξεις.
Το βιβλίο Ο Διπλός Άνθρωπος δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1846 σε ένα ρωσικό περιοδικό και επανεκδόθηκε από τον ίδιο τον Ντοστογιέφσκι το 1866. Θεωρείται πως ο συγγραφέας εμπνεύστηκε την ιστορία από τα γραπτά του Γκόγκολ, ενώ οι ειδικοί τονίζουν πως, σε αντίθεση με τον Γκόγκολ που αντιμετώπιζε το δράμα των χαρακτήρων του προσδίδοντάς του μια κοινωνική χροιά, ο Ντοστογιέφσκι εμβάθυνε στην ψυχική τους κατάσταση και στα προσωπικά τους κίνητρα.
Ο ήρωας του Ντοστογιέφσκι, ο Γολιάτκιν, εμφανίζει σοβαρή αντικοινωνική συμπεριφορά και ο γιατρός του τον συμβουλεύει να αναζητήσει ανθρώπινη συντροφιά. Όταν, όμως, πηγαίνει απρόσκλητος σε ένα πάρτι που διοργανώνει η κόρη του αφεντικού του, μια σειρά εξευτελιστικών για τον χαρακτήρα γεγονότων αναγκάζει τους καλεσμένους να τον διώξουν. Στον δρόμο για το σπίτι, ο Γολιάτκιν συναντά τον σωσία του, που όμως δεν είναι σαν κι αυτόν. Ο σωσίας είναι πιο κοινωνικός και ευχάριστος, είναι όλα όσα ο Γολιάτκιν ονειρευόταν να είναι. Αυτό το γεγονός είναι που θα γεννήσει σταδιακά μια πρωτόγνωρη μανία και μια θανάσιμη έχθρα του πρωταγωνιστή με τον άλλο του εαυτό.
Είτε προτιμάτε να δείτε μια εναλλακτική και πρωτότυπη ταινία είτε να διεισδύσετε σε μια καθηλωτική νουβέλα, γραμμένη από έναν άνθρωπο που τα γραπτά του άφησαν ιστορία, σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να το τολμήσετε και, πού ξέρετε, ίσως να εντοπίσετε στοιχεία που είναι επώδυνα επίκαιρα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- The Double (2013)- ταινία, wikipedia.org, διαθέσιμο εδώ
- The Double (Dostoevsky novel), wikipedia.org, διαθέσιμο εδώ
