Του Θάνου Σουλελέ,
Η Ελλάδα είναι ένα κράτος το οποίο φημίζεται για την κακή διαχείριση κοινωνικών και οικονομικών θεμάτων με πλήθος παραδειγμάτων που αποδεικνύουν αυτό, φαινόμενο που έγινε αρκετά πιο έντονο κατά τη δεκαετή οικονομική κρίση. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι η κρίση δε δημιούργησε τα προβλήματα αυτά, απλά εκείνο το διάστημα αναδείχθηκαν πολύ έντονα, καθώς αντιληφθήκαμε πως αυτά μας οδήγησαν στο σημείο μηδέν.
Το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν μπορεί να θεωρηθεί σταθερό, αφού οι κυβερνήσεις αλλάζουν συχνά, όμως οι πολιτικές θέσεις των κυβερνώντων κομμάτων δε διαφέρουν σε πολύ μεγάλο βαθμό μεταξύ τους. Ένα φαινόμενο που παρατηρείται αρκετά συχνά είναι το ότι οι βουλευτές μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που απορροφήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι βουλευτές των ΛΑ.ΟΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ οι οποίοι πολιτεύτηκαν μετέπειτα με τη ΝΔ. Παρόλο, λοιπόν, που οι κυβερνήσεις αλλάζουν συχνά, τα πολιτικά πρόσωπα στο κοινοβουλευτικό σύνολο παραμένουν σταθερά. Θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον να δούμε το πώς επηρεάζουν την υφιστάμενη πολιτική κατάσταση οι σπουδές των Ελλήνων Βουλευτών. Αναλυτικότερα:
- 89 βουλευτές είναι απόφοιτοι νομικών σχολών.
- 43 βουλευτές είναι απόφοιτοι πολυτεχνικών σχολών.
- 37 βουλευτές απόφοιτοι ιατρικής σχολής.
- 29 βουλευτές είναι απόφοιτοι σχολών (ΑΕΙ/ΚΟΛΛΕΓΙΩΝ) Δημοσιογραφίας.
- 13 βουλευτές είναι απόφοιτοι θετικών επιστημών.
- 11 βουλευτές έχουν σπουδές φιλοσοφίας.
- 7 βουλευτές είναι απόφοιτοι στρατιωτικών σχολών.
- Μόλις 35 βουλευτές απόφοιτοι οικονομικών επιστημών.
- Και ακόμα λιγότεροι, 12 είναι απόφοιτοι πολιτικών επιστημών.
- Για 24 βουλευτές δεν βρέθηκαν στοιχεία αποφοίτησής τους.
- Αξίζει να αναφερθεί ότι 55 από τα 300 άτομα έχουν σπουδάσει σε ΑΕΙ του εξωτερικού.
Οι σπουδές και οι γνώσεις κάθε ατόμου που μπορεί να ψηφίζει και να προτείνει νόμους για τη σωστή διαχείριση και διοίκηση του κράτους είναι ένα τεράστιο θέμα. Όσο δύσκολο και αν είναι ένα επάγγελμα και σημαντικό για την κοινωνία, πολλές φορές δεν έχει την ίδια αξία εντός της κοινοβουλευτικής κοινότητας. Κλασικό παράδειγμα αποτελεί η πληθώρα δημοσιογράφων που υπάρχουν στο ελληνικό κοινοβούλιο. Δυστυχώς, λόγω εκπαιδευτικού υπόβαθρου δεν μπορούν να καταλάβουν σωστά τον τρόπο που λειτουργεί η οικονομία, και όσο κυνικό και αν ακούγεται, τα κράτη δεν είναι τίποτα άλλο παρά μεγάλες επιχειρήσεις ως προς την οικονομική λειτουργία με ένα διαφορετικό σύστημα στοχεύσεων και παραγόντων επίδρασης. Αν, λοιπόν, κάποτε θέλουμε να δούμε την ανάπτυξη στο επίπεδο της εθνικής οικονομίας πρέπει να κοιτάξουμε από καθαρή οικονομική άποψη τι μπορεί να γίνει για να αναστραφεί το δυσοίωνο σκηνικό.
Επιπροσθέτως, το ελληνικό κοινοβούλιο περιλαμβάνει πληθώρα ατόμων τα οποία έχουν αποφοιτήσει από πολυτεχνικές σχολές, αλλά ελάχιστα άτομα που να έχουν σπουδές στην κοινωνιολογία και τις πολιτικές επιστήμες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το νομοθετικό σώμα να μην ακούει τον παλμό της κοινωνίας και κάθε φορά οι εξελίξεις και τα γεγονότα να πιέζουν τη Βουλή, αντί να υπάρχει σωστή πρόβλεψη των καταστάσεων και των αναγκών.
Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι ψηφίζουν βάσει κόμματος και όχι βάσει προσώπου και καταλληλότητας του υποψηφίου για τη συγκεκριμένη θέση. Πολλές φορές επιλέγονται ηθοποιοί έναντι καταξιωμένων ακαδημαϊκών με αντικείμενο συναφές των κρατικών λειτουργιών, μόνο και μόνο γιατί πολιτεύονται με συγκεκριμένα κόμματα, ενώ είναι φανερό ότι δεν είναι οι καταλληλότεροι – επαγγελματικά μιλώντας – για τις απαιτήσεις του βουλευτικού αξιώματος.
Βέβαια, το πιο θλιβερό όλων, και ίσως ο λόγος που δεν θα υπάρξει βελτίωση των κρατικών υποδομών και των δημοσίων πολιτικών είναι ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας έχει αντιληφθεί ότι πιο σημαντικό για τους ψηφοφόρους συνιστά το να βλέπουν οικεία πρόσωπα σε θέσεις εξουσίας παρά πιο άσημα, αλλά σίγουρα πιο ικανά για τους συγκεκριμένους ρόλους. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι εν μέσω πανδημίας ως Υπουργός Υγείας διορίστηκε κατόπιν ανασχηματισμού και παραμένει ο Θάνος Πλεύρης, με νομικές σπουδές και μόλις τρία χρόνια εργασιακής εμπειρίας πριν αρχίσει να πολιτεύεται με διάφορα κόμματα έως και σήμερα, ενώ υπάρχουν καταξιωμένοι καθηγητές ιατρικής στο κοινοβούλιο, αλλά και στους κομματικούς κόλπους της ΝΔ.
Επιπροσθέτως, υπάρχουν και άλλες κομβικές θέσεις που πάλι καλύπτονται από άτομα τα οποία απολαμβάνουν μεγάλη δημοσιότητα, χωρίς όμως να έχουν τα κατάλληλα προσόντα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ίσως να είναι αυτό του Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος, όντας ιστορικός με καριέρα ως τηλεπωλητής και συγγραφέας, έχει αναλάβει το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου «Ανάπτυξης και Επενδύσεων». Υπάρχουν πολλά μέλη στην ομάδα της ΝΔ, αλλά και στα υπόλοιπα κόμματα φυσικά, με πολύ σπουδαία βιογραφικά στα οικονομικά, τις διεθνείς σχέσεις και τις επενδύσεις, που όμως δεν έχουν την αναγνώριση του κόσμου, την οποία η Κυβέρνηση θεωρεί πιο σημαντική από ό,τι φαίνεται.
Η μόρφωση και οι γνώσεις δεν είναι τα μοναδικά στοιχεία που καθορίζουν την ικανότητα των πολιτικών φυσικά, πάντα θα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Όμως, στο ελληνικό κοινοβούλιο γίνεται κανόνας η δημοφιλία να είναι πιο σημαντική για την εκλογή και για τη λήψη μιας σημαντικής θέσης από τις ουσιαστικές ικανότητες-δεξιότητες και την επαγγελματική καταξίωση.
