Της Δήμητρας Δρίτσα,
Όταν σηκώσεις το δάχτυλό σου και δείξεις κάποιον άνθρωπο λέγοντας κάτι για εκείνον, ξανασκέψου το! Πόσες φορές παρατηρούμε τέτοια γεγονότα; Σχεδόν έχει γίνει καθημερινότητά μας. Συχνά βλέπουμε στον δρόμο ανθρώπους να γελάνε δείχνοντας κάποιον ή να βλέπουν ένα πλούσιο άνθρωπο ένα φτωχό ή έναν ευτυχισμένο άνθρωπο και να τον χλευάζουν. Το background της ζωής του καθενός από εμάς δεν το γνωρίζει κανείς.
Όταν συναντήσουμε έναν άνθρωπο, το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να τον γνωρίσουμε και όχι να τον κρίνουμε. Οι άνθρωποι δεν θέλουν λογοκρισία και χλευασμό. Θέλουν ανθρώπους, οι οποίοι θα τους ενθαρρύνουν, θα τους επαινούν για μία επιτυχία τους, θα τους αγαπούν και θα τους στηρίζουν σε μία δυσκολία τους. Δεν θέλουν να περιτριγυρίζονται από ζήλια και κακία.
Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να κρίνει έναν άλλον χωρίς να τον ξέρει και να τον κρίνει για μία του επιτυχία ή αποτυχία; Ξέρει κανείς πώς αυτός ο άνθρωπος έφτασε σε αυτό το επίπεδο; Για παράδειγμα, βλέπουμε έναν άνθρωπο ο οποίος είναι επιτυχημένος στη δουλειά του και αυτό είναι αποτέλεσμα χρόνιων προσπαθειών. Ξεκίνησε και έχτιζε λιθαράκι λιθαράκι τη δουλειά του, ίσως και να ξεκίνησε με πολύ λίγα χρήματα και τελικά να κατάφερε όλα όσα ονειρευόταν, γιατί απλώς εργάστηκε σκληρά για να φτάσει εκεί που είναι τώρα. Πολλοί θα πουν πολύ άσχημα λόγια γι’ αυτή την επιτυχία εκείνου του ανθρώπου, υπάρχον όμως και εκείνοι οι οποίοι θα τον επιβραβεύσουν και θα του πουν να προχωρήσει μπροστά.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι το αντίθετο με αυτό που ειπώθηκε παραπάνω. Κάποιος θα δει έναν άνθρωπο επιτυχημένο που ξαφνικά να τα χάνει όλα για διάφορους λόγους είτε αυτό είναι αρρώστια, είτε οικογενειακά προβλήματα, είτε από κάτι άλλο. Το πρώτο πράγμα που θα ακουστεί είναι «αυτός είναι αποτυχημένος στη ζωή του» ή «δεν κατάφερε να ολοκληρώσει ότι άρχισε». Αποτυχημένος για ποιο πράγμα; Που προσπάθησε και έφτασε με κόπο τόσο ψηλά έπειτα από μεγάλη του προσπάθεια και έτυχε κάτι σοβαρό και τα έχασε όλα ίσως και άθελά του;
Δυστυχώς ο κόσμος όπου μεγαλώνουμε και θα μεγαλώσουν πολλές ακόμα γενιές είναι αυτός! Είναι λίγοι αυτοί που θα χαρούν με τις επιτυχίες σου και πολλοί εκείνοι που θα χαρούν με μία σου αποτυχία και θα σε κρίνουν αμέσως για τις πράξεις σου. Είναι χιλιάδες τα παραδείγματα που μπορούν να δοθούν για αυτό το φαινόμενο .
Όλα αυτά όμως αποτελούν ζήλια. Οι άνθρωποι όταν δεν μπορούν να κάνουν κάτι δικό τους ψάχνουν αφορμές να μειώσουν ανθρώπους, οι οποίοι έχουν καταφέρει περισσότερα από εκείνους ώστε να ανέβει η δική τους αυτοπεποίθηση, αναδεικνύοντας ένα λάθος ή μία αποτυχία ενός ανθρώπου. Μέσα από τις τόσες επιτυχίες ενός ανθρώπου κάποιοι πάντα θα ψάχνουν εκείνη την μία αφορμή, είτε αυτή είναι θέμα υγείας που τους στέρησε μία επιτυχία, είτε θάνατος, είτε οτιδήποτε άλλο.
Είναι λίγοι αυτοί που θα χαρούν με τις χαρές μας και πολλοί εκείνοι που θα δουν ως «πάτημα» μία αποτυχία μας ή μία χαρά μας για να χλευάσουν και να μας στοχοποιήσουν. Είναι γνωστή σε όλους μας η εντολή του Χριστού «Μην κρίνεις για να μην κριθείς», η οποία καταπατάται διαρκώς. Κανείς δεν είναι ικανός να κρίνει κανέναν, γιατί κανείς μας δεν είναι τέλειος. Πρέπει διαρκώς να βελτιωνόμαστε και να βοηθάμε τους γύρω μας λέγοντας όμορφα λόγια, μακριά από οτιδήποτε μπορεί να μας φθείρει σαν ανθρώπους. Η ζήλια καταστρέφει το ανθρώπινο είδος και δεν αφήνει τους κοινωνούς να εξελιχθούν αρμονικά συμβαδίζοντας ο ένας με τον άλλον.
