Της Χρυσάνθης – Ίριδας Ανεμογιάννη,
Μπαλάκια, φωτάκια, στολίδια. Δέντρα, στολισμοί, τραγούδια, μουσικές. Ευχές, χαμόγελα, συναντήσεις, επισκέψεις, εξορμήσεις. Χριστούγεννα. Η περίοδος του ξεκαθαρίσματος. Είτε πρόκειται για τις σχέσεις μας με τους άλλους, είτε πρόκειται για τη σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο απολογισμός όλης της χρονιάς. Αλλά και ο προγραμματισμός της νέας. Της νέας χρονιάς, της νέας ζωής, της νέας μας σχέσης, της νέας μας εκδοχής. Μία στοχοθέτηση που γίνεται μία φορά το χρόνο, συνήθως μόνο και μόνο για το λέγεσθαι.
Αυτό που λείπει από τα Χριστούγεννα είναι η συνέπεια. Όχι όμως η συνέπεια των Χριστουγέννων, αυτά εκεί είναι κάθε χρόνο την ίδια μέρα. Αυτό που λείπει είναι η συνέπεια των ανθρώπων στις υποσχέσεις που δίνουν τα Χριστούγεννα. Στα σχέδιά τους, στις σκέψεις τους, στα όνειρά τους. Συνέπεια στην πίστη στον εαυτό τους. Γιατί, αν δεν τολμούν να εκτεθούν, κάθε χρόνο θα παραμένουν ίδιοι. Ένας φαύλος κύκλος που ολοκληρώνεται και ξαναρχίζει κάθε Χριστούγεννα. Και θα κατηγορούν τελικά τους άλλους, και ίσως οι λίγο πιο τολμηροί τον ίδιο τους τον εαυτό.
Εκτεθείτε. Δυσκολευτείτε. Αντιδράστε. Αποτύχετε. Και δεν πειράζει. Νομίζω αυτή θα ήταν μία καλή ευχή για φέτος. Καθόλου αναμενόμενη και καθόλου δεδομένη. Αυτή θα είναι και η πρώτη νίκη. Και θα ακολουθήσουν πολλές ή και όχι. Είναι δύσκολο, αλλά μόνο έτσι αξίζει. Και κάθε μέρα μπορεί να αποτύχει. Αλλά δεν πειράζει.
Ας είναι κάθε μέρα Χριστούγεννα κι ας λείπει ο Άγιος Βασίλης. Μόνο έτσι θα σπάσει ο κύκλος. Όταν καθημερινά θα διαγράφεται η πορεία προς την ευτυχία. Πράγμα που δε σημαίνει ότι θα πρέπει να αποτελείται αποκλειστικά από επιτυχίες. Το νόημα είναι να υπάρχει κίνηση, εξέλιξη, πορεία και η διαφορά θα είναι ορατή τα επόμενα Χριστούγεννα.
