Του Τάσου Καλαντζή,
Ενώ τα περιβαλλοντικά ζητήματα έχουν κάνει την εμφάνισή τους και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τον πλανήτη, κρίνεται αναγκαίο να δoθεί κάποια λύση από τη στιγμή που οι ανθρώπινες οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες λαμβάνουν χώρα με τρόπους που μολύνουν το περιβάλλον. Έτσι, ως χώρα, αν θέλουμε να επιτύχουμε κατά τον 21ο αιώνα στο πεδίο της οικονομίας, αποτελεί επιτακτική ανάγκη να δώσουμε απάντηση στην οικολογική πρόκληση. Η μάχη για το περιβάλλον είναι πάνω ως επί το πλείστον και μία πολιτική μάχη. Αποτελεί μείζον ζήτημα η κλιματο-σκεπτιστική στάση πολλών αρχηγών κρατών σήμερα που ο πλανήτης μας έχει πραγματικά ανάγκη για υποστήριξη. Συνεπώς, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το νέο σχέδιο νόμου που προώθησε η Ελληνική Κυβέρνηση διά μέσω του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων.
Στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή, τη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, συνεχίζεται η συζήτηση για το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης για τη «Δίκαιη Αναπτυξιακή Μετάβαση και ρύθμιση ειδικότερων ζητημάτων απολιγνιτοποίησης», στο οποίο προβλέπεται σειρά μέτρων για την προώθηση πράσινης ανάπτυξης. Πιο συγκεκριμένα, σκοπός του σχεδίου νόμου είναι η δίκαιη αναπτυξιακή μετάβαση των περιοχών της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας και του Δήμου Μεγαλόπολης, που εξαρτώνται από την εξόρυξη και χρήση του λιγνίτη, και των Περιφερειών Βορείου Αιγαίου, Νοτίου Αιγαίου και Κρήτης που εξαρτώνται από τη χρήση πετρελαίου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Κατά αυτόν τον τρόπο, η ελληνική κυβέρνηση, προσπαθεί να κάνει ένα μεγάλο βήμα προς το μέλλον και, ως παράδειγμα, να υποδείξει τον δρόμο και σε αλλά ανεπτυγμένα κράτη να ακολουθήσουν παρόμοια πορεία.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η χώρα μας ενεργειακά, την ώρα που το περιβάλλον αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα, είναι πολύ πίσω. Ορθά αρχίζουν οι κρατικές δράσεις, λοιπόν, οι οποίες θέτουν ένα πλαίσιο πράσινης ανάπτυξης, καθώς μόνο μία οικολογοκεντρική, «πράσινη» πολιτική μπορεί να παρέχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, ώστε να λυθεί οριστικά το πρόβλημα του περιβάλλοντος. Κατά συνέπεια, είναι ανάγκη για δραματικές αλλαγές στον τρόπο ζωής των ανθρώπων και για την προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης.
Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία, όμως, είναι – όπως σωστά το θέτει και ο κυβερνητικός σχεδιασμός – η δίκαιη αναπτυξιακή μετάβαση. Πράγματι, περιοχές όπως τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, του Νότιου Αιγαίου, η Κρήτη, η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και ο Δήμος Μεγαλόπολης ενεργειακά βρίσκονται πάρα πολύ πίσω και έπρεπε να τεθεί ένα τέτοιο ζήτημα για την ποιότητα ζωής των κατοίκων, ώστε να υπάρξουν οικονομικά και κοινωνικά οφέλη διαβίωσης. Έτσι, με την κίνηση αυτή, η Ελλάδα μετατρέπεται ουσιαστικά σε ένα προοδευτικό κράτος, το οποίο επιδιώκει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις οικολογικές πολιτικές τάσεις, καθώς διαθέτει όλα τα πλεονεκτήματα για να καταστεί ένας από τους σημαντικότερους παγκόσμιους ηγέτες στον τομέα της περιβαλλοντικής καινοτομίας και ανάπτυξης.
Ωστόσο, παραμένουν τα φαινόμενα που αποκαλύπτουν την περιβαλλοντική υποβάθμιση ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά και της έλλειψης κρατικής παρέμβασης στο εν λόγω ζήτημα: Το έδαφος χάνει τη γονιμότητά του και διαβρώνεται, ενώ παρατηρούνται η αυξανόμενη υπερεκμετάλλευση των εκτάσεων, η εξαχρείωση της βιοποικιλότητας, η μείωση δασικών εκτάσεων, ο μολυσμένος αέρας και η ρύπανση των υδάτων. Σε όλα αυτά ήρθαν να προστεθούν η κλιματική αλλαγή και η τρύπα του όζοντος. Το ελληνικό κράτος, λοιπόν, ως προοδευτικό μέλος της διεθνούς και ενωσιακής κοινότητας οφείλει να λάβει και άλλες τόσο σημαντικές αποφάσεις, συναφείς με το νέο νομοσχέδιο. Υπάρχει αισιοδοξία από τα έως τώρα πεπραγμένα ότι θα συμβεί.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΕΡΓΟ, hellenicparliament.gr, διαθέσιμο εδώ
- Κλιματική αλλαγή: Η δράση της ΕΕ, consilium.europa.eu, διαθέσιμο εδώ
