Του Νικόλαου-Νεκτάριου Δημητρά,
1868: Δημιουργείται η πρώτη Κυβέρνηση του Ουίλλιαμ Γιούαρτ Γκλάνστοουν (William Ewart Gladstone). Ήταν διαπρεπής Άγγλος πολιτικός, ο οποίος είχε ταχθεί με το Φιλελεύθερο Κόμμα. Από όταν ήταν νεότερος είχε ταχθεί κατά της δουλείας και αυτή τη θέση διατήρησε και ως Κυβερνήτης. Οι πολιτικές του αποφάσεις κατά την Κυβέρνησή του αναδείκνυαν τον φιλελεύθερο τρόπο σκέψης του. Χαρακτηριστικός ήταν ο νόμος που ψηφίστηκε για τον χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Είχε φιλελληνικές τάσεις, οι οποίες ήταν διακριτές ήδη από το 1862, όταν, δηλαδή, τάχθηκε ανοιχτά υπέρ της ένωσης των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα ως Υπουργός Οικονομικών. Αργότερα, ασχολήθηκε και με το Κυπριακό Ζήτημα, υποστηρίζοντας σθεναρά την ελληνική πλευρά. Ο Γκλάνστοουν παραιτήθηκε το 1873 λόγω της απόρριψης ενός νομοσχεδίου του. Ωστόσο, δε σταμάτησε να παρατηρεί τα πολιτικά γεγονότα της εποχής του, δίνοντας ενίοτε και το δικό του στίγμα. Σχημάτισε άλλες τρεις Κυβερνήσεις, το 1880, το 1886 και το 1892, με αποτέλεσμα να επηρεάσει σημαντικά την πολιτική της χώρας του. Το 1893, αποσύρθηκε οριστικά από την πολιτική και αποφάσισε να ασχοληθεί με τη μετάφραση των Ωδών του Ορατίου και άλλων έργων.
1892: Δημιουργείται η ποδοσφαιρική ομάδα Newcastle United από την ένωση δύο αγγλικών ομάδων, της Newcastle East End και της Newcastle West End. Η ομάδα επισήμως αναγνωρίστηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1895, αν και απέκτησε την δομή της κατά την εν λόγω ημερομηνία. Ιστορικά, το στάδιο της ομάδας είναι το St. James Park, το μεγαλύτερο και αρχαιότερο στάδιο της Βορειοανατολικής Αγγλίας. Γνώρισε σημαντική εξέλιξη και το 1924 κέρδισε για πρώτη φορά το Αγγλικό Κύπελλο της Football Association (FA Cup), νικώντας την Aston Villa με δύο γκολ διαφορά. Σημαντικοί ποδοσφαιριστές έπαιξαν για αυτήν την ομάδα, όπως ο Neil Harris, ο Stan Seymour, ο Frank Hudspeth, ο Jackie Milburn, ο Tommy Walker και ο Bobby Cowell. Τα χρώματα της ομάδας είναι το άσπρο και το μαύρο και έως σήμερα έχει παίξει εκατοντάδες ποδοσφαιρικούς αγώνες.
1905: Γίνεται πρεμιέρα της όπερας «Σαλώμη» του Γερμανού συνθέτη Richard Strauss στη Δρέσδη. Είναι γερμανικό λιμπρέτο, το οποίο βασίζεται σε γερμανική μετάφραση του ομώνυμου θεατρικού έργου, που είχε γράψει ο Όσκαρ Ουάλιντ στα Γαλλικά. Ο Strauss αποφάσισε να αφιερώσει την όπερα στον φίλο του, Σερ Έντγκαρ Σπέγιερ. Η πλοκή του έργου αφορά τη Σαλώμη η οποία στιγματίζεται από τη μορφή του Ιωάννη, ο οποίος απαρνήθηκε τον έρωτα της, αν και γνώριζε πως η άρνησή του θα του κόστιζε την ίδια του τη ζωή. Με τη θυσία του, όμως, τη φόνευσε και την εξολόθρευσε. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ματιά του Όσκαρ Γουάιλντ για τον μύθο της Σαλώμης, την οποία ενσάρκωσε και με την μορφή της όπερας ο Richard Strauss. Οι αλληγορίες και τα ηθικά μηνύματα του έργου ποικίλουν. Για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικές οι ερμηνείες που έχουν δοθεί για το «τρίγωνο της Σαλώμης», το οποίο σχηματίζουν η Σαλώμη, ο Ηρώδης και ο Ιωάννης. Η επόμενη πρεμιέρα μετά τη Δρέσδη ήταν στην Αυστριακή Όπερα, το 1905. Το έργο διαδραματίστηκε σε ακόμη πενήντα όπερες στο εύρος δύο χρόνων μετά. Σήμερα, η Σαλώμη αποτελεί σημαντικό μέρος του ρεπερτορίου της όπερας και έχει ηχογραφηθεί πολλές φορές. Η διάρκειά του είναι περίπου εκατό λεπτά.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Gladstone, William Ewart, The State in its relations with the Church. John Murray, London 1841
- Quinault, Roland. “Gladstone and slavery.” The Historical Journal 52.2 , Cambridge, 2009
- Gladstone, W.E. Midlothian Speeches. 1879, Leicester University Press, 1971
- Newcastle Official Site, διαθέσιμο εδώ
- Nu Mad, Newcastle UTD- The history, διαθέσιμο εδώ
- Del Mar, Norman. Richard Strauss. Barrie & Jenkins, London, 1962
- Kennedy, Michael, The New Penguin Opera Guide, Penguin Putnam, New York, 2001
- Carpenter, Tethys, Richard Strauss, Salome. Cambridge University Press, 1989
