Της Μυρτώς Κατσούλη,
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε κάθε δημόσια πολιτική, που ασκείται στο πλαίσιο της κυβερνητικής αποστολής, με μια εποχική γρίπη, μιας και το θέμα είναι αρκετά επίκαιρο, η οποία εντάσσεται στη γενικότερη προβληματική του δημοκρατικού μας συστήματος, που αφορά τον εντοπισμό των εκάστοτε παθογενειών, προβλημάτων και εν γένει κοινωνικών αιτημάτων και κατόπιν την πρόταση και την εφαρμογή ρεαλιστικών επιδιώξεων για την αναδιάρθρωση και τη βελτίωση του κρατικού και συνάμα κοινωνικού μηχανισμού. Δηλαδή, οι εκάστοτε φορείς της πολιτικής εξουσίας, αντιλαμβανόμενοι τις ανάγκες, ακόμα και τις ελλείψεις του διοικούμενου κράτους, αναλαμβάνουν να ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα, η οποία λαμβάνει διάφορες μορφές, αναλόγως το περιεχόμενο του κάθε αιτήματος, προκειμένου να προβούν σε σκόπιμες δράσεις και ενέργειες για την ικανοποίησή του.
Επανερχόμενοι στο σήμερα, στο πομπώδες και πλέον πολύβουο ζήτημα της πανδημίας, επίκεντρο της πολιτικής ατζέντας για την αντιμετώπιση της εθνικής κρίσης του κορωνοϊού φαίνεται να είναι η τρίτη δόση του εμβολίου, καθώς και ο επικίνδυνος «κώδων» κρούσης της νέας μετάλλαξης του ιού, η οποία φαίνεται να εξαπλώνεται τάχιστα, με τα επιδημιολογικά δεδομένα συνεχώς να απαιτούν τη μέγιστη προσοχή για την πρόληψη ενός σοβαρότερου κακού. Φυσικά, οι συνθήκες δεν χωρούν καθυστέρηση και χρειάζονται συγκεκριμένη και στοχοπροσηλωμένη αντίδραση από πλευράς της κυβέρνησης, η οποία είναι στελεχωμένη από μια αξιόλογη επιτροπή επιστημόνων, στην οποία βασίζεται για να λάβει τα κατάλληλα μέτρα, που θα μας οδηγήσουν σαν ενιαίο σύνολο, πια, στην ανακούφιση – δεν θα πω κανονικότητα – ότι δεν κινδυνεύουμε άλλο από τις «επιθετικές» προεκτάσεις της πανδημίας.
Ωστόσο, κατά διαστήματα έχουμε διαπιστώσει πως, ακόμα και στην πλέον διετία υπό το καθεστώς του κορωνοϊού, έχουν προκύψει και άλλα ζητήματα, τα οποία και εύλογο είναι να έχουν προκύψει, και αναμενόμενο, καθώς μια κοινωνία δεν βάλλεται αποκλειστικά και μόνο από έναν «εχθρό». Κάνοντας μια σύντομη ανασκόπηση σε γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος, η προσοχή μας είχε στραφεί κάποια στιγμή στην έξαρση των «γυναικοκτονιών» (κατά εννοιολογική προέκταση του όρου «ανθρωποκτονία»), με την κοινωνία να ευαισθητοποιείται, τόσο για το κοινωνικό αίσχος του προβλήματος, αλλά και για την ουσιαστική του πάταξη, με κοινό αίτημα προς την πολιτική εξουσία να θεσπίσει ένα αυστηρότερο πλαίσιο ποινικής αντιμετώπισής του.
Και αυτή ακριβώς η νοοτροπία διαφορετικής προβληματικής κατατόπισης περιγράφει την εναλλαγή της πολιτικής ατζέντας, άρα και τη στροφή της δημόσιας προσοχής από το ένα ζητούμενο στο άλλο, η οποία πολλές φορές προκύπτει κατά τη συνηθισμένη απρόβλεπτη πορεία των πραγμάτων. Ωστόσο, υπάρχουν φορές που η ίδια η ατζέντα καθίσταται το όργανο κατεύθυνσης και χειραγώγησης της κοινής γνώμης, ιδίως μέσω των όποιων πολιτικώς επηρεασμένων μέσων ενημέρωσης. Η σφαιρική, λοιπόν, ενημέρωση των πολιτών είναι άλλο ζητούμενο, όχι, όμως και αδιάφορο εν προκειμένω, διότι, ακόμα και η σειρά προβολής των επίκαιρων περιστατικών στις ειδήσεις, ο τρόπος παρουσίασής τους, ο συναισθηματικός φόρτος που περιβάλλει κάθε ρεπορτάζ, η εστιασμένη επαναληψιμότητα ορισμένων γεγονότων, είναι μορφές παραπλάνησης από άλλα ζητήματα, εξίσου σοβαρά τόσο για το παρόν, όσο και για το μέλλον της κοινωνίας.
Προς το παρόν, δηλαδή, η σελίδα ενημέρωσης των κυβερνώντων αφορά εστιασμένα, όπως είπαμε και παραπάνω, την τήρηση των μέτρων για την ενδεχόμενη ανάκαμψη, εφόσον πάλι δεν υποστούμε κάποια ανατροπή, η οποία θα αλλάξει κεφάλαιο και θα απαιτήσει καινούργια πολιτική. Ας καταλάβουμε, τουλάχιστον, ότι δεν είναι μόνο ο κορωνοϊός που πρέπει να μας απασχολεί. Εξάλλου, υπάρχει μεγάλη αντίφαση ως προς τα εκάστοτε μέτρα για την πρόληψή του, καθώς και στο περιεχόμενο του δημοσίου διαλόγου, που κατευθύνεται, διχάζεται, προβληματίζεται αναλόγως με όποιο ζητούμενο αναδύεται στην πολιτική και κοινωνική επιφάνεια.
Σε κάθε περίπτωση, η ελλιπής ενημέρωση, η ανομοιογένεια στα μέτρα, ο εξαναγκασμός χωρίς απόλυτη αιτιολόγηση ή – μάλλον – στο όνομα μιας αόριστης δημόσιας υγείας, που δεν προσδιορίζεται εξατομικευμένα, κάτι που θα έπρεπε να συμβαίνει, εάν λάβουμε υπόψη ότι ο καθένας ανταποκρίνεται ιατρικώς ξεχωριστά απέναντι σε κάθε τέτοια πρόκληση, η δυσαναλογία μεταξύ μη τήρησης των μέτρων και των επιβαλλόμενων κυρώσεων, που βρίσκεται στα όρια της συνταγματικότητας, είναι φαινόμενα που γεννούν δυσπιστία και ανακόπτουν την όποια πρόοδο θα είχαμε σημειώσει, εάν λειτουργούσαμε ορθολογικά, από όλες τις απόψεις.
Εποχική γρίπη, λοιπόν, η πολιτική ατζέντα, μαζί με την πανδημία του κορωνοϊού. Ας ελπίσουμε ειλικρινά στην εκλογίκευση και ότι δεν θα συμβούν πολλά ακόμα απρόοπτα από την πολιτική εξουσία και τους πολίτες εκατέρωθεν, που θα ανακόψουν την πρόοδο που έχουμε διαγράψει σε συλλογικό και ιδεολογικό επίπεδο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Καλπάζει στην Ευρώπη η μετάλλαξη «Όμικρον», THE GUARDIAN, BLOOMBERG, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ
