Της Ιωάννας Μπινιάρη,
«Το να σκοτώσεις κάποιον είναι εύκολο. Το να κρύψεις το πτώμα – αυτό, κατά κανόνα, είναι το ζόρικο. Έτσι σε κάνουν τσακωτό.»
Δύο φόνοι σε μια επαρχιακή πόλη της Αγγλίας, ένας οίκος ευγηρίας, δύο αστυνομικοί και τέσσερις ηλικιωμένοι: Παράξενος συνδυασμός δεν είναι; Και όμως, όλα αυτά τα φαινομενικά αταίριαστα πρόσωπα, μέρη και καταστάσεις συνθέτουν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, γεμάτο χιούμορ, ανατροπές, αγωνία, αλλά και με κοινωνικά μηνύματα.
Ο λόγος γίνεται για το μπεστ σελερ-φαινόμενο με τίτλο Η Λέσχη Φόνων της Πέμπτης του Richard Osman, μιας από τις δημοφιλέστερες τηλεοπτικές περσόνες της Μεγάλης Βρετανίας και παρουσιαστή του εξαιρετικά επιτυχημένου τηλεπαιχνιδιού γνώσεων Pointless του BBC. Το συγκεκριμένο βιβλίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, σε μετάφραση του εξαιρετικού Αύγουστου Κορτώ, ενώ έχει πουλήσει περισσότερα από 2.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως και έχει μεταφραστεί σε 40 γλώσσες.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στο Φερχέιβεν, ένα μικρό χωριό της βρετανικής υπαίθρου, όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν τέσσερις ιδιαίτερες προσωπικότητες, η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ρον και ο Ιμπραϊμ, οι οποίοι αποτελούν μια παρέα ηλικιωμένων που διαμένουν σε έναν οίκο ευγηρίας και μαζεύονται κάθε Πέμπτη για να μελετούν παλιούς φακέλους ανεξιχνίαστων φόνων. Αυτή η παρέα συνταξιούχων έχει συστήσει την περίφημη «Λέσχη Φόνων της Πέμπτης», στον οίκο ευγηρίας Κούπερ Τσέις, ανάμεσα σε άλλες ομάδες με διάφορα εξίσου ευρηματικά ονόματα, όπως «Κέντημα και Κουβεντούλα», «Λέγοντας και Πλέκοντας», αλλά και ομάδες μπόουλινγκ. Εν ολίγοις, πρόκειται για άτομα γύρω στα ογδόντα που προσπαθούν να βρουν τρόπους, κυρίως μέσα από πάσης φύσεως δραστηριότητες, να αντιμετωπίσουν την πλήξη τους και να ξεφύγουν από την ανία που συνεπάγεται η συγκεκριμένη περίοδος της ζωής τους.
Ώσπου φτάνει η μέρα που ένας πραγματικός φόνος έρχεται να ταράξει τα νερά της μικρής αυτής κοινωνίας και οι ήρωές μας ετοιμάζονται να αναλάβουν δράση για να εξιχνιάσουν μια αληθινή δολοφονία και να βρουν τον πραγματικό ένοχο. Αρωγοί στο συγκεκριμένο εγχείρημα της Λέσχης Φόνων της Πέμπτης δε θα μπορούσαν να μην ήταν τα αστυνομικά όργανα, εκπροσωπούμενα, εν προκειμένω, από τον Κρις Χάντσον και τη Ντόνα ντε Φρέιτας, οι οποίοι φαίνεται να απολαμβάνουν τις παρεμβάσεις των ηλικιωμένων και τη συνδρομή τους στην εξιχνίαση της υπόθεσης. Βέβαια, δεν είναι λίγες οι φορές που η συμμορία «δοκιμάζει» τα νεύρα των δύο αστυνομικών, όταν η αυθαίρετη και παράνομη δράση της κατά τη διάρκεια αναζήτησης του δολοφόνου ξεπερνά τα όρια, οπότε οι δύο αξιωματικοί της αστυνομίας αναγκάζονται συχνά να συγκρατήσουν τους τέσσερις ηλικιωμένους για τον υπερβαίνοντα ζήλο που επιδεικνύουν στην έρευνα. Ας πάμε, όμως, να συστήσουμε λίγο πιο συγκεκριμένα τα τέσσερα άτομα που συναπαρτίζουν την περίφημη Λέσχη Φόνων της Πέμπτης.
Αρχηγός της λέσχης είναι η Ελίζαμπεθ, η οποία λόγω του ενεργού ρόλου της χαρακτηρίζεται ως κάτι αντίστοιχο του Μάρλον Μπράντο στον «Νονό», αν και παρόλο που η ιστορία της είναι σχεδόν άγνωστη, μένει πολλά χρόνια στο Κούπερ Τσέις, με αποτέλεσμα να έχει πολλές γνωριμίες. Ακολουθεί η Τζόις, η οποία είναι μια συνταξιούχος νοσοκόμα και είναι όχι μόνο η προσωποποίηση της αφέλειας, αλλά και η χαρά της ζωής μέσα στη λέσχη, ενώ στις σελίδες του βιβλίου πολλά περιστατικά περιγράφονται από τη δική της οπτική γωνία. Οι άντρες της παρέας είναι ο Ρον, ένας παλιός συνδικαλιστής με παντοτινή διάθεση για συγκρούσεις και λάτρης του λευκού κρασιού, και ο Ιμπραϊμ, ένας συνταξιούχος ψυχίατρος που έχει αναλάβει τους υπολογισμούς και την επίλυση των τεχνικών ζητημάτων της υπόθεσης.
Η δολοφονία του επιχειρηματία Ίαν Βένταμ με τη μετέπειτα δολοφονία του Τόνι Κίραν φέρνουν στο προσκήνιο παλιά μυστικά και «δοκιμάζουν» τους ήρωές μας, οι οποίοι τελικά καταφέρνουν να λύσουν τον γρίφο, ανακαλύπτοντας αδιάσειστα στοιχεία μετά από ενδελεχείς έρευνες και συχνά παρακάμπτοντας την αστυνομία. Μεγάλη επιτυχία του εν λόγω βιβλίου είναι το γεγονός πως μέχρι την τελευταία στιγμή το σασπένς για το πρόσωπο του δολοφόνου και το κίνητρό του κυριαρχούν στην καρδιά του αναγνώστη, ο οποίος ταυτίζεται πλήρως με τους πρωταγωνιστές παρά την προχωρημένη ηλικία τους.
Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του συγκεκριμένου μυθιστορήματος, βλέπουμε πώς η αφέλεια, τα μικρά ψεματάκια, η παιδικότητα και το γεγονός πως οι τέσσερις ηλικιωμένοι ήρωές μας είναι υπεράνω πάσης υποψίας μπορούν να δημιουργήσουν ευφυείς και διασκεδαστικούς διαλόγους, που προξενούν άφθονο γέλιο στον αναγνώστη με έναν σκανδαλώδη τρόπο. Το μυστήριο κυριαρχεί καθόλη τη διάρκεια της πλοκής, ενώ δε γίνεται ο αναγνώστης να μη σκεφτεί πόσο σουρεαλιστικό είναι το γεγονός ότι τον ρόλο του ντεντέκτιβ έχουν αναλάβει τέσσερις σχεδόν ογδονταετείς συνταξιούχοι που ακόμη το λέει η καρδούλα τους και στην τελική ασχολούνται με όλο αυτό απλώς για να κάνουν την πλάκα τους.
Κλείνοντας, πρόκειται σε κάθε περίπτωση για ένα απολαυστικό, εθιστικό και ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα που δικαίως είναι τόσο επιτυχημένο και αξίζει να κοσμεί τη βιβλιοθήκη ενός ατόμου για τις στιγμές που επιθυμεί να «ξεφύγει» με ένα αστείο και έξυπνο ανάγνωσμα. Το σπουδαιότερο, όμως, μήνυμα που παραχωρεί η συγκεκριμένη ιστορία μυστηρίου με πρωταγωνιστές αυτή την ανορθόδοξη συμμορία ηλικιωμένων είναι πως η ηλικία δεν έχει καμία σημασία, όταν υπάρχει ακόμη κέφι και πάθος για τη ζωή. Η διασκέδαση και οι πρωτόγνωρες εμπειρίες δε σταματούν ποτέ, ακόμη και όταν κάποιος βιώνει τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του, αρκεί να έχει πίστη στον εαυτό του και στις δυνατότητές του, που δε μπορεί να τις περιορίσει ο χρόνος.
