Του Σπύρου Μίτσουλη,
1492: Μετά από ταξίδι αρκετών μηνών, ο Χριστόφορος Κολόμβος ανακαλύπτει το νησί της σημερινή Αϊτής, στο οποίο αποβιβάζεται για να το εξερευνήσει και το ονομάζει Ισπανιόλα. Ο Χριστόφορος Κολόμβος (1451-1506) ήταν Ιταλός ναυτικός και εξερευνητής, γεννημένος και μεγαλωμένος στην πόλη της Γένοβας. Από νεαρή ηλικία ακολούθησε το ναυτικό επάγγελμα και ταξίδεψε σε πολλά μέρη του τότε γνωστού κόσμου. Ήταν ένθερμος υποστηρικτής της ιδέας ότι ο συντομότερος δρόμος προς τις Ινδίες και την Άπω Ανατολή ήταν δια μέσω του Ατλαντικού Ωκεανού και για τον λόγο αυτό για χρόνια προσπαθούσε να πείσει διάφορους δυτικούς ηγεμόνες να χρηματοδοτήσουν το εγχείρημά του να διαπλεύσει δυτικά τον Ατλαντικό και να ανακαλύψει έναν νέο δρόμο προς την Ασία. Το 1492, οι καθολικοί βασιλείς Ισαβέλλα Α’ της Καστίλης και Φερδινάνδος Β’ της Αραγονίας αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν το ταξίδι αυτό, θέλοντας να εξασφαλίσουν για τα βασίλειά τους πρόσβαση στο εμπόριο της Ανατολής. Τον Αύγουστο του 1492, ο Κολόμβος ξεκίνησε το ταξίδι προς τα δυτικά με τρία πλοία, τις δύο καραβέλες Πόντα και Νίνα και τη ναυαρχίδα του τη Σάντα Μαρία, όπου, αφού κατέπλευσε στα Κανάρια νησιά για να πάρει προμήθειες, κατευθύνθηκε δυτικά. Η πρώτη στεριά που συνάντησε ήταν τα Νησιά των Βερμούδων, ενώ στη συνέχεια έφτασε μέχρι την Κούβα και τέλος αποβιβάστηκε στη νήσο Ισπανιόλα στις 5 Δεκεμβρίου, όπου δημιούργησε και την πρώτη αποικία πριν αναχωρήσει για το ταξίδι της επιστροφής στην Ισπανία. Συνολικά, ο Κολόμβος πραγματοποίησε τέσσερα ταξίδια στις δυτικές Ινδίες, όπως ονομάστηκαν, ανακαλύπτοντας νέα εδάφη και σηματοδότησε την αρχή της εποχής των εξερευνήσεων και του αποικισμού της Αμερικανικής Ηπείρου.
1560: Ο Κάρολος Θ’ (1550-1574) ανεβαίνει στον θρόνο της Γαλλίας σε ηλικία μόλις 10 ετών, διαδεχόμενος τον μεγαλύτερο αδερφό του Φραγκίσκο Β’, ο οποίος πέθανε χωρίς να αφήσει διάδοχο. Ήταν ο τρίτος γιός του Βασιλιά Ερρίκου Β’ και της Αικατερίνης των Μεδίκων και παρότι κανείς δεν ανέμενε πως θα ανέβαινε ποτέ στο θρόνο, ο πρόωρος θάνατος των αδελφών του τον ανάγκασε να κυβερνήσει τη χώρα του σε μια πολύ ταραγμένη περίοδο. Κατά τον 16ο αιώνα η μεταρρύθμιση του Λούθηρου, είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη και η Γαλλία δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Οι Γάλλοι προτεστάντες, που ονομάζονταν Ουγενότοι, διεκδικούσαν τη θρησκευτική τους ελευθερία έναντι των καθολικών και αυτή η διαμάχη δεν άργησε να εκδηλωθεί με μια σειρά από θρησκευτικούς εμφύλιους πολέμους. Οι καταστροφές που επέφερε στη Γαλλία αυτή η εμφύλια διαμάχη ήταν τόσο μεγάλες που ο Κάρολος, θέλοντας να διατηρήσει την ενότητα του βασιλείου του, προσπάθησε να εφαρμόσει συμφιλιωτική πολιτική, παραχωρώντας κάποια δικαιώματα στους Ουγενότους. Για να πετύχει τη συμφιλίωση των δύο πλευρών πάντρεψε την αδερφή του, Μαργαρίτα, με τον Ερρίκο της Ναβάρρας του οίκου των Βουρβώνων (μετέπειτα βασιλιάς Ερρίκος Δ’ της Γαλλίας), που ήταν ηγέτης των Γάλλων Ουγενότων. Κατά τη διάρκεια του γάμου, ο Κάρολος, επηρεασμένος από σκληροπυρηνικούς καθολικούς, διέταξε τη σφαγή των Ουγενότων, που έμεινε στην ιστορία ως η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου. Μετά από αυτό το γεγονός που οδήγησε στον θάνατο χιλιάδων Ουγενότων, ο ψυχικά ασταθής Κάρολος κατέρρευσε και η υγεία του επιδεινώθηκε απότομα. Τον επόμενο χρόνο νόσησε με φυματίωση, από την οποία και τελικά πέθανε στις 30 Μάϊου 1574 και τον διαδέχτηκε ο μικρότερος αδερφός του, Ερρίκος Γ’.
1969: Πεθαίνει σε ηλικία 84 ετών στο παλάτι του Μπάκιγχαμ η πριγκίπισσα Αλίκη του Μπάττενμπεργκ. Η πριγκίπισσα Αλίκη ήταν σύζυγος του πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδας και της Δανίας, μητέρα του πρίγκιπα Φίλιππου της Αγγλίας και συνεπώς, πεθερά της βασίλισσας Ελισάβετ Β’ του Ηνωμένου Βασιλείου. Γεννήθηκε στο κάστρο του Ουίνδσορ στην Αγγλία το 1885 και ήταν δισέγγονη της βασίλισσας Βικτώριας από την πλευρά της μητέρας της. Το 1903, παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ανδρέα και μετακόμισε μόνιμα στην Ελλάδα, όπου και ασχολήθηκε έντονα με τη φιλανθρωπία, ενώ κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων πρόσφερε τις υπηρεσίες της ως νοσοκόμα. Το 1922, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα μαζί με την υπόλοιπη βασιλική οικογένεια και να εγκατασταθεί στο Παρίσι. Το 1930, διαγνώστηκε ότι πάσχει από σχιζοφρένεια και νοσηλεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε διάφορα ιδρύματα. Το 1938, επιστρέφει στην Ελλάδα και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στο φιλανθρωπικό της έργο. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, εργάστηκε για τον Ερυθρό Σταυρό και βοήθησε πολλούς ανθρώπους που είχαν ανάγκη, κυρίως παιδιά, ενώ, το 1943, βοήθησε μια εβραϊκή οικογένεια να διαφύγει της σύλληψης με κίνδυνο την ίδια της τη ζωή. Μετά την απελευθέρωση, ίδρυσε στην Αθήνα τη Χριστιανική Αδελφότητα της Μάρθας και της Μαρίας, ένα ορθόδοξο γυναικείο μοναστικό τάγμα, το οποίο ανέπτυξε σημαντική φιλανθρωπική δράση και για τη λειτουργία του οποίου η πριγκίπισσα Αλίκη πραγματοποίησε πολλούς εράνους για να το στηρίξει οικονομικά. Το 1967, μετά το Πραξικόπημα των Συνταγματαρχών έφυγε οριστικά από την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στα βασιλικά ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, κοντά στον γιό της, πρίγκιπα Φίλιππο, μέχρι τον θάνατό της, το 1969. Το 1988, εκπληρώθηκε η τελευταία της επιθυμία να ταφεί στη μονή της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής στη Γεσθημανή.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΈΣ ΠΗΓΕΣ
- Christopher Columbus, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Christopher Columbus, History.com, διαθέσιμο εδώ
- Charles IX King of France, Britannica, διαθέσιμο εδώ
- Knecht, Robert J. (2000), The French Civil Wars
- What you need to know about Princess Alice of Battenberg, Prince Philip’s tragic, heroic mother, CNN, διαθέσιμο εδώ
- How Princess Alice saved an entire family from the Nazis, The Guardian, διαθέσιμο εδώ
