Της Δήμητρας Δρίτσα,
Δεκέμβριος, μήνας χαράς, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς… Ο μήνας των δώρων, των οικογενειακών στιγμών, των εορταστικών τραπεζιών· ο μήνας με τις μεγαλύτερες αντιθέσεις και την τραγική ειρωνεία που κουβαλάει μέσα του. Τα Χριστούγεννα είναι από τις πιο όμορφες γιορτές του χρόνου παγκοσμίως και ταυτόχρονα η πιο εμπορική γιορτή. Αν κάνουμε μια βόλτα στα κεντρικά καταστήματα των περιοχών μας, θα αντικρίσουμε χιλιάδες διακοσμημένες βιτρίνες που λάμπουν από χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια και είναι στολισμένες με μεγάλα δέντρα, Άγιους Βασίληδες, τάρανδους και τεχνητό χιόνι.
Δεκάδες φούρνους που ψήνουν και ετοιμάζουν τα χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα που «σπάνε» τις μύτες των περαστικών. Συναντάμε πλατείες με τρισδιάστατα δέντρα δεκάδες μέτρων, παγοδρόμια, πεζοδρόμια και δέντρα γεμάτα φως, ανθρώπους να είναι χαρούμενοι, να διασκεδάζουν, να τραγουδάνε γλυκά τα κάλαντα τριγύρω, εκδηλώσεις που διοργανώνονται για μικρούς και μεγάλους. Σπίτια που μόνο χαρά τα περιβάλλει. Είναι γιορτές χαράς και ευτυχίας, οικογένειες ετοιμάζουν τραπέζια, μαγειρεύουν ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους μας, δεν λείπει τίποτα…. Άνθρωποι χαμογελούν, ανταλλάζουν δώρα και τραγουδούν δίπλα στο ζεστό τους τζάκι, παίζουν επιτραπέζια, συζητάνε για διάφορα θέματα…
Πού κρύβεται, όμως, η τραγική ειρωνεία; Ενώ εμείς μπορεί να βιώνουμε αυτές τις εορταστικές στιγμές, κάποιοι συνάνθρωποί μας δεν μπορούν να γευτούν ούτε στο ελάχιστο από αυτά που ζούμε εμείς. Είναι πολλοί οι συνάνθρωποί μας που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να ζουν ακόμα και δίπλα μας, στο απέναντι σπίτι από εμάς, να είναι συνάδελφοί μας, αδέρφια, φίλοι που το σπίτι τους δεν θα γεμίσει χαρά για ακόμα μια φορά στις γιορτές. Είναι άνθρωποι άστεγοι που δεν έχουν κανέναν, άνθρωποι που πεθαίνουν στον δρόμο, που ζουν σε τριτοκοσμικές χώρες και πεθαίνουν από αρρώστιες και ασιτεία. Μετανάστες που φεύγουν από τις χώρες τους λόγω πολέμων.
Αυτή είναι η τραγική ειρωνεία των κοινωνιών μας πλέον. Η εμπορευματοποίηση και τα συμφέροντα δεν μας αφήνουν να δούμε τις δύο οπτικές που έχουν οι κοινωνίες πλέον. Οι σκληρές αντιθετικές αλήθειες είναι ανάμεσα στην πλουσιοπάροχη κοινωνία και στη άλλη οπτική της γωνία που είναι η φτώχεια. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας δεν ζουν τις γιορτές όπως εμείς, ζουν στο κρύο με οικογένεια ή χωρίς και παλεύουν για τον βιοπορισμό τους καθημερινά σε αντίθεση με άλλους ανθρώπους που περνάνε τις γιορτές τους με πλουσιοπάροχα γεύματα, δώρα, ακριβά ρούχα διασκέδαση, ταξίδια και δεν τα εκτιμούν όλα όσα έχουν και θέλουν παραπάνω. Σε αντίθεση με έναν φτωχό, άστεγο άνθρωπο που αν βρεθεί κάποιος να του δώσει ένα πιάτο ζεστό φαγητό θα το εκτιμήσει πολύ περισσότερο.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν είναι μόνο ακριβά ρούχα, φαγητά, ταξίδια και ακριβή ζωή, το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων είναι αυτές οι μικρές πράξεις που μπορούν να προκαλέσουν χαρά στον κόσμο, μια πράξη ανθρωπιάς. Για παράδειγμα, όταν έχεις δύο δέντρα, δώσε το δεύτερο σε έναν άνθρωπο που θα μένει δίπλα σου και το σπίτι του δεν θα μπορέσει ποτέ να το στολίσει γιορτινά, που δεν βλέπεις ποτέ φώτα μέσα, γιατί ζουν στο σκοτάδι λόγω απλήρωτων λογαριασμών, ζουν στην φτώχεια και παλεύουν για να δουν τα παιδιά τους να χαίρονται και εκείνα σε περιόδους γιορτών. Μια πράξη εθελοντισμού κι αγάπης, να προσφέρουμε ένα πιάτο ζεστό φαγητό σε κάποιον που ζει στους δρόμους ή να δώσουμε ζεστά ρούχα και κουβέρτες σε άστεγους.
Αυτό είναι το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων, αυτό θα πει άνθρωπος. Κάνοντας τέτοιες μικρές πράξεις, η χαρά θα είναι διπλάσια μέσα μας και ταυτόχρονα θα έχουμε καταφέρει να κάνουμε ευτυχισμένους και άλλους ανθρώπους δίπλα μας. Ο εθελοντισμός πρέπει να γίνει συνήθειά μας, ώστε να προσφέρουμε έστω και κάτι λίγο και όχι μόνο στις γιορτές, αλλά σε καθημερινή βάση, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να γεμίσουμε με χαμόγελα τον κόσμο μας. Γίνε σήμερα η αλλαγή που θες να δεις στην κοινωνία σου!!
