Της Αγγελική Κόκκαλη,
1835: Εκτελέστηκαν έξω από τις φυλακές Newgate του Λονδίνου οι Τζέιμς Πρατ και Τζον Σμιθ ως σοδομιστές. Οι δύο άνδρες συναντήθηκαν τυχαία σε ένα μπαρ λίγους μήνες νωρίτερα. Τότε γνώρισαν έναν ηλικιωμένο άνδρα, ονόματι Γουίλιαμ Μπόνιλ, ο οποίος τους προσκάλεσε στο διαμέρισμά του. Το σπίτι ήταν στη κατοχή του ζεύγους Berkshire, το οποίο συχνά αποδοκίμαζε τις συχνές επισκέψεις ανδρών στο διαμέρισμά του. Η άφιξη των Τζέιμς και Τζον έγινε αντιληπτή από το ανδρόγυνο και σφραγίστηκε με την καταγγελία του εγκλήματος που εκείνοι θεώρησαν ότι έπρατταν στην αστυνομία. Οι τρεις άνδρες συνελήφθησαν αμέσως και τέθηκαν υπό κράτηση. Βάσει της νομοθεσίας της Βρετανίας, ενέργειες και συμπεριφορές που μπορούσαν εύκολα να πέσουν στην κατηγορία της σοδομίας -γνωστή ως buggery στη μεσαιωνική και νεωτερική Αγγλία- θεωρούνταν αδίκημα και αντιμετωπίζονταν με θανατική ποινή. Το 1828, ο παλιός Νόμος Περί Σοδομίας του 1533 αντικαταστάθηκε από έναν καινούργιο που όριζε ρητώς ότι η καταδίκη της σοδομίας δεν απαιτούσε πλέον απόδειξη ολοκλήρωσης, αλλά αρκούνταν σε στοιχεία διείσδυσης. Οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές, ωστόσο, δε διέθεταν κανένα αποδεικτικό υλικό σεξουαλικής επαφής και περιορίστηκαν στη φτιαχτή κατάθεση του ανδρόγυνου. Το δικαστήριο, έχοντας απαγορεύσει στους κατηγορούμενος να υπερασπιστούν λεκτικά την αθωότητά τους, εξέδωσε την ενοχή τους, βασισμένο σε μια ερμηνεία της Βίβλου που θεωρούσε τις ομοφυλοφιλικές πράξεις ως βδέλυγμα και διέταξε τον απαγχονισμό τους.
1868: Πραγματοποιήθηκε η Μάχη του Ποταμού Γουασίτα ανάμεσα σε Αμερικανούς στρατιώτες και Ινδιάνους. Τις πρωινές ώρες εκείνης της ημέρας ο στρατηγός Τζωρτζ Κάστερ, έχοντας περικυκλώσει τον οικισμό, διέταξε περίπου 800 στρατιώτες του να επιτεθούν στις υποδομές της Ινδιάνικης φυλής Τσεγιέν, οι οποίες εκτείνονταν στη νότια όχθη του ποταμού Γουασίτα της Οκλαχόμα. Είχε προηγηθεί η παράδοση όπλων και πυρομαχικών στους γηγενείς για κυνηγητική χρήση. Έπειτα από τον οπλικό εφοδιασμό τους, ο αμερικανικός στρατός παρατήρησε αυξημένες επιδρομές σε γειτονικούς οικισμούς, με αποτέλεσμα να σχεδιάσει χειμερινή εκστρατεία εντός της Ινδικής Επικράτειας. Η σφαγή που ακολούθησε, αποτέλεσε ένα νικηφόρο κομμάτι για το στρατόπεδο των Αμερικανών κατά τη διάρκεια των πολυετών Ινδιάνικων Πόλεμων. Ο στρατός του Κούστερ λεηλάτησε τις σκηνές και τις αποθήκες των Τσεγιέν, σκότωσε ιθαγενείς στρατιώτες, καθώς και αρκετά γυναικόπαιδα. Πέρα από την αιματοχυσία, οι Αμερικανοί προέβησαν στην αιχμαλώτιση του άμαχου πληθυσμού και στη θανάτωση δεκάδων αλόγων και μουλαριών τους, βάζοντας έτσι τέλος στα μέσα μετακίνησης των γηγενών. Βέβαια, επικρατεί σύγχυση στην ιστορική κοινότητα αναφορικά με τον ακριβή αριθμό των θυμάτων. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα θύματα, εν συνόλω, ήταν εκατοντάδες με τους Ινδιάνους –αμάχους και οπλισμένους συλλήβδην– να ξεπερνούν τους Αμερικανούς, ενώ άλλοι υποστηρίζουν το αντίθετο. Πάντως, ο κυματισμός λευκής σημαίας υποδείκνυε ότι η φυλή απέφευγε ενεργά τη σύγκρουση.
1978: Ο Δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο, Τζορτζ Μασκόνι, και ο ανοιχτά γκέι δημοτικός σύμβουλος, Χάρβεϊ Μιλκ, έπεσαν θύματα δολοφονίας. Την επίθεση σχεδίασε ο Νταν Γουάιτ, πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της πόλης και πρώην αστυνομικός. Η πολιτική σταδιοδρομία του ξεκίνησε έναν χρόνο νωρίτερα, όταν εξελέγη μέλος μιας πλατφόρμας υποστήριξης τοπικών συμφερόντων των ρατσιστικών φατριών στο αστυνομικό τμήμα του Σαν Φρανσίσκο. Στις αρχές Νοεμβρίου του 1978, ο Γουάιτ γνωστοποίησε τη παραίτησή του στον Μασκόνι, ο οποίος την αποδέχτηκε. Έπειτα, όμως, ανακάλεσε την απόφασή του και ζήτησε να επαναπροσληφθεί, χωρίς, ωστόσο, τη θετική ανταπόκριση του δημάρχου. Εισήλθε στο δημαρχείο της πόλης, οπλισμένος με περίστροφο. Αφότου πυροβόλησε τον Μασκόνι, γέμισε το περίστροφό του και κατευθύνθηκε στην άλλη άκρη του κτιρίου, για να σκοτώσει τον Μιλκ, ο οποίος –σύμφωνα με τον Γουάιτ– υποκινούσε τον Μασκόνι. Ο Χάρβεϊ Μιλκ υπήρξε ο πρώτος ομοφυλόφιλος άνδρας που ανέλαβε πολιτικό αξίωμα και πάλεψε ενεργά για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας των Η.Π.Α. Η κοινωνική ευαισθησία του Μασκόνι χαρακτήριζε κάθε πολιτική του κίνηση. Το Σαν Φρανσίσκο τίμησε με πορείες και ειρηνικές διαδηλώσεις τον θάνατό τους, αναγνωρίζοντας τη συμβολή και τον ακτιβισμό τους.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Bill Lipsky, James Pratt and John Smith: Martyrs to Madness and Idiocy, San Francisco Bay Times, διαθέσιμο εδώ
- Peter Tatchell, Pratt & Smith – Last men hanged in England for gay sex, Peter Tatchell Foundation, διαθέσιμο εδώ
- Rictor Norton (Ed.), “The Last Men Executed for Sodomy in England, 1835”, Homosexuality in Nineteenth-Century England: A Sourcebook, διαθέσιμο εδώ
- Douglas A. Hurt (2010, Ιούλιος), “Reinterpreting the Washita Battlefield National Historic Site” στο Geographical Review Vol. 100, No. 3, σσ. 375-393
- Martin Hannan, General Custer and the Massacre of Washita River, The National, διαθέσιμο εδώ
- Lincoln Mitchell, Harvey Milk’s murder is a stark reminder of the persistence of police brutality, The Guardian, διαθέσιμο εδώ
- San Francisco leaders George Moscone and Harvey Milk are murdered, History.com, διαθέσιμο εδώ
- Tim O’Rourke, Chronicle Covers: The assassinations of Moscone and Milk, San Francisco Chronicle, διαθέσιμο εδώ
