Της Άννας Τσέλα,
Βάσει των τελευταίων έντονων εξελίξεων στην Ασία, και συγκεκριμένα στη Μυανμάρ, διαδραματίζεται ένα από τα πιο αιματηρά κεφάλαια στον αγώνα ενάντια στους στρατιωτικούς δικτάτορες. Ο Min Aung Hlaing ήταν το άτομο εκείνο το οποίο, την 1 Φεβρουαρίου του έτους αυτού, ανέκτησε τη στρατιωτική κυριαρχία στη χώρα. Μέσω ερευνών, αποδεικνύεται πως 1.200 θάνατοι προκλήθηκαν από βάναυσες καταστολές, με τα στρατεύματα της χούντας να έχουν κεντρικό ρόλο. Πόλεις και χωριά σε όλη την επικράτεια έχουν γίνει πεδία μάχης. Στην επικρατούσα κατάσταση, αρκετά δραστήριες αποδεικνύονται οι γυναίκες και οι νέοι που επέλεξαν να είναι πρώτοι στη «γραμμή της μάχης». Οι γυναίκες επιλέγουν να αποδείξουν πως η φύση τους δεν τις κάνει λιγότερο μαχήτριες και δυναμικές. Εκτός από τη συνεισφορά του γυναικείου φύλου, σημαντικοί στον αγώνα αποδείχθηκαν και οι εργαζόμενοι σε εργοστάσια ενδυμάτων, οι οποίοι ήταν από τους πρώτους που βγήκαν στους δρόμους. Ο καθένας επιλέγει να προσφέρει με τον δικό του τρόπο και να καταταχθεί υπέρ της δημοκρατίας.
Αναφορές, που δημοσιεύτηκαν το 2019 από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Ειρήνης του Όσλο, κατέγραψαν πως οι γυναίκες είχαν δευτερεύοντα ρόλο και οι άνδρες ηγέτες απέτυχαν στο να μπορέσουν να αναγνωρίσουν τις οποιεσδήποτε πιθανές ικανότητες της κάθε γυναίκας, ενώ αγνοήθηκαν παντελώς οι ιδέες τους και η συνεισφορά τους. Η Ένωση Βοήθειας για πολιτικούς κρατούμενους δήλωσε πως 87 από τους 1.260 ανθρώπους σκοτώθηκαν από τις δυνάμεις ασφάλειας και περισσότεροι από 1.300 από τους 12.000 που φυλακίστηκαν ή συνελήφθησαν, ήταν γυναίκες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα γυναικείας πυγμής αποτελεί η θαρραλέα κίνηση της 23χρονης δασκάλας Kabya May, από την περιοχή της Sagaing, η οποία το μόνο που συνήθιζε να φοράει ήταν το σαρόνγκ μέχρι τον αστράγαλο, το ονομαζόμενο htamein. Πλέον, η ίδια αποτελεί ένα από τα ενεργά μέλη της ομάδας Myaung Women Warriors, η οποία είναι και επίσημα η πρώτη ομάδα στη Μυανμάρ που συγκροτείται ολοκληρωτικά από γυναίκες. Η προαναφερόμενη αποφάσισε «να πάρει τα όπλα», αφού ήρθε αντιμέτωπη με αυξανόμενες δυσκολίες, σωματική ανασφάλεια και ένα όλο και πιο ζοφερό μέλλον άρχιζε να σχηματίζεται μπροστά στα μάτια της. Επιπλέον, στις ανησυχίες της προστίθενται και ο φόβος του ελεύθερου ταξιδιού και η έντονη παρουσία των στρατιωτικών, που είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση τρόμου. Η ίδια ανέφερε πως είναι σημαντικό να αποδειχθεί πως η ικανότητα των γυναικών δεν είναι λιγότερη σε σύγκριση με αυτήν που έχουν να προσφέρουν οι άνδρες.
Η έντονη προπόνηση που έκαναν, τους έδωσε τη δυνατότητα να σκληραγωγηθούν. Ακολούθως, η Amara -εκπρόσωπος των Myaung Women Warriors- δηλώνει χαρακτηριστικά πως, ενώ η χώρα βρίσκεται σε επανάσταση, η κάθε γυναίκα έχει τον δικό της ξεχωριστό ρόλο. Είναι μαχήτριες και είναι έτοιμες να πολεμήσουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Πριν την έξαρση του πραξικοπήματος, καμία γυναίκα δεν φανταζόταν ποτέ πως θα μπορούσε να υποστηρίξει τον τίτλο της επαναστατικής μαχήτριας μαζί με όλες τις ευθύνες που έφερε αυτή η «ανάθεση ρόλου». Δυστυχώς, όμως, η καθημερινή τριβή με σκηνές βίας και τρόμου ανάγκασε τις γυναίκες να πράξουν αυτό που θεωρούσαν οι ίδιες απαραίτητο, έτσι ώστε να καταφέρουν να προωθήσουν τον ρόλο της δυναμικής γυναίκας.
Η ενεργή συμμετοχή των γυναικών σε ένοπλα κινήματα αντίστασης στη Μυανμάρ δεν είναι κάτι το οποίο δεν έχει προηγηθεί. Κάποιες από τις μεγαλύτερες εθνικιστικές ένοπλες οργανώσεις της χώρας διεκδικούν εκατοντάδες γυναίκες στις τάξεις τους και η Naw Zipporah Sein, πρώην αντιπρόεδρος της Karen National Union, υπηρέτησε ως επικεφαλής διαπραγμάτευσης για ένοπλες οργανώσεις κατά τις ειρηνευτικές συνομιλίες το 2015, που οδήγησαν σε μια συμφωνία-ορόσημο κατάπαυσης του πυρός με τον στρατό. Ένα σημαντικό γεγονός, που εκτυλίχθηκε στις 29 Οκτωβρίου, αποτέλεσε η εμφάνιση του συνασπισμού δυνάμεων άμυνας του λαού που έκαψαν ένα αστυνομικό τμήμα. Η πράξη αυτή είχε ως απώτερο σκοπό να αποτρέψει τόσο τους στρατιώτες όσο και την αστυνομία από το να έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τον σταθμό ως βάση για να επιτεθούν σε τοπικά χωριά.
Τα μέλη που αποτελούν την αντίσταση ενάντια στη Χούντα της Μυανμάρ, έχουν ως απώτερο στόχο να είναι η τελευταία γενιά που θα είναι στη δυσάρεστη θέση να ζήσει τις παρούσες φρικαλεότητες. Σύμφωνα με τους ίδιους, αποτελεί την «τελική μάχη» για την εκρίζωση του πιο ισχυρού θεσμού της χώρας από την ανεξαρτησία του 1948. Μαχήτριες δήλωσαν πως, μαζί με την καταστροφή της στρατιωτικής δικτατορίας, επιθυμούν να ανατρέψουν και τις οποιεσδήποτε παραδοσιακές νόρμες φύλου και να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τον ισότιμο ρόλο της γυναίκας στην οικοδόμηση ενός νέου έθνους. Εξαιρετικής σημασίας αποτελεί το γεγονός ότι την οργάνωση αυτή τη διακρίνει η ανωνυμία που επιλέγουν να υιοθετήσουν. Η συγκεκριμένη τακτική σκοπό έχει να προστατεύσει τις ταυτότητες των μελών, έτσι ώστε να αποφευχθεί ο στιγματισμός και τα στρατιωτικά αντίποινα.
Η πανδημία και το πραξικόπημα αποτέλεσαν σημαντικούς λόγους για την καταστροφή των εκπαιδευτικών σχεδίων πολλών γυναικών. Οι ρόλοι που μπορούν να υποστηρίξουν οι γυναίκες είναι άπειροι και δεν θα έπρεπε να θεωρούνται αδύναμες. Οι ίδιες επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν τη θηλυκότητά τους για να αποδείξουν πως το γεγονός ότι είναι γυναίκες δεν τις καθιστά αμέτοχες στα δρώμενα που επικρατούν και στον αγώνα για δημοκρατία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
-
‘We are warriors’: Women join fight against military in Myanmar, Aljazeera, διαθέσιμο εδώ
- Women join fight against military in Myanmar, Shiningbd, διαθέσιμο εδώ
-
Myanmar Women, Youth Join Fight Against Military Regime In Myanmar, Jakarta Daily, διαθέσιμο εδώ
