Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εργασίας, σύμφωνα με τις οποίες αναμένεται σύντομα λύση στο ζήτημα των συντάξεων των ομογενών της Βορείου Ηπείρου, αποτελούν το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση μιας αδικίας.
Τόσο οι Βορειοηπειρώτες όσο και οι ομογενείς από την πρώην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) ταλανίζονται χρόνια, αφού, με τον «Νόμο Κατρούγκαλου» για το ασφαλιστικό, η διαμονή στην Ελλάδα επί 40 χρόνια τίθεται ως προϋπόθεση για τη χορήγηση πλήρους σύνταξης στους ομογενείς. Κάτι πρακτικώς αδύνατον, μιας και οι περισσότεροι εξ αυτών ήρθαν στη χώρα μας τη δεκαετία του 1990. Αποτέλεσμα αυτού, οι Βορειοηπειρώτες να λαμβάνουν συντάξεις κατά πολύ μειωμένες σε σχέση με τα ένσημα που έχουν πληρώσει.
Οι Βορειοηπειρώτες είναι Έλληνες κι ως τέτοιους οφείλουν να τους αντιμετωπίζουν. Μιλούν την ελληνική γλώσσα, ασπάζονται την Ορθοδοξία και μετέχουν της πλούσιας ελληνικής, και δη της Ηπειρώτικης, πολιτισμικής παράδοσης. Είναι άνθρωποι άξιοι, για αυτό κιόλας πάρα πολλοί από αυτούς έχουν επιτύχει διαχρονικά, προσφέροντας κι εξέχοντα μέλη στην ελληνική κοινωνία. Ας αναζητήσει κάποιος του Εθνικούς Ευεργέτες, τους επιχειρηματίες, τους ακαδημαϊκούς, του ιεράρχες, τους πολιτικούς, τους στρατιωτικούς, τους καλλιτέχνες και τους αθλητές που έλκουν την καταγωγή τους από τη Βόρειο Ήπειρο.
Ο ιδιότυπος ρατσισμός, που βίωσαν κατά περιόδους, αποτελεί όνειδος, τόσο για το ελληνικό κράτος όσο και για την κοινωνία μας. Προσωπικά, διατηρώ μια ιδιαίτερη ευαισθησία επί του συγκεκριμένου ζητήματος, δεδομένου ότι ο αείμνηστος παππούς μου, από την πλευρά της μητέρας μου, Γεώργιος Έξαρχος καταγόταν από το Περδικάρι της Βορείου Ηπείρου, χωριό το οποίο ερημώθηκε, επί του αιμοσταγούς κομμουνιστικού καθεστώτος Χότζα. Ο πατέρας του, Ηλίας, έφυγε από εκεί τη δεκαετία του 1930 για να φτάσει στο χωριό Καρυά της Φθιώτιδας, να εγκατασταθεί εκεί, ασκώντας το επάγγελμα του μαραγκού, και να νυμφευθεί τη σύζυγό του Ευθυμία. Θυμάμαι να μου διηγείται ότι για αρκετά χρόνια πήγαιναν μαζί με άλλους στα ελληνοαλβανικά σύνορα και, κάνοντας δώρα στους φαντάρους κούτες τσιγάρα, οι τελευταίοι τούς επέτρεπαν από τα παρατηρητήρια να δουν με τα κιάλια τα ρημαγμένα σπίτια τους. Ο παππούς μου γεννήθηκε στην Ελλάδα, από Έλληνες γονείς, φοίτησε σε ελληνικά σχολεία, σπούδασε σε ελληνικό πανεπιστήμιο, δίδαξε τα ελληνικά γράμματα επί δεκαετίες ως δάσκαλος. Αλλά, όταν ασχολήθηκε με την πολιτική, εκλεγόμενος εκτός των άλλων και Δήμαρχος Καμένων Βούρλων, βασική αντιπολιτευτική επωδός των αντιπάλων του ήταν «ο Αλβανός»…
Η Βόρεια Ήπειρος είναι μία πονεμένη ιστορία για τον Ελληνισμό. Τόσο για τον τρόπο που χάθηκε από την Ελλάδα όσο και για τα όσα έχει υποφέρει η αναγνωρισμένη Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Αλβανίας από τα αυταρχικά καθεστώτα της γείτονος, μέχρι σήμερα. Ακόμα και στην -τυπικά- δημοκρατική Αλβανία οι κίνδυνοι για το ελληνικό στοιχείο δεν σταματούν, αλλά, αντιθέτως, εντείνονται τα τελευταία χρόνια, ειδικά κατόπιν της προσέγγισης Ράμα-Ερντογάν, η οποία έχει σταθερά ανθελληνικό πρόσημο.
Το ελληνικό κράτος, λοιπόν, αντί να βοηθήσει τους Βορειοηπειρώτες, είτε βρίσκονται εντός είτε εκτός των συνόρων του – στην καλύτερη περίπτωση – κωφεύει. Στους ομογενείς, που επέστρεψαν στη μητέρα πατρίδα, όπως προαναφέρθηκε, έθετε τεράστια και άδικα εμπόδια στην αξιοπρεπή τους διαβίωση. Γιατί άργησε 2,5 χρόνια σχεδόν η ικανοποίηση του αιτήματός τους από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, τη στιγμή μάλιστα που είχε δεσμευτεί προεκλογικά; Αν δεν υπήρχαν οι κινητοποιήσεις των Βορειοηπειρωτών κι αν δεν αναδείκνυε το θέμα ο γνωστός τραγουδιστής, Χρήστος Μάστορας, πόσο θα περίμεναν ακόμη; Αυτούς δε που βρίσκονται στην αλβανική επικράτεια μοιάζει κατά καιρούς να τους έχει ξεχάσει τελείως. Αντί να ενισχύσει παντοιοτρόπως τη Μειονότητα, τόσο για ηθικούς λόγους όσο και για λόγους περαιτέρω ανάπτυξης της ελληνικής επιρροής στην Αλβανία, επιτρέπει σε έναν κρατικό μηχανισμό που, χωρίς υπερβολή, προσομοιάζει στον τρόπο λειτουργίας του με μαφία, να καταπατά τα δικαιώματά της, επιδιώκοντας τη συρρίκνωσή της. Στη σημερινή, παρηκμασμένη σε μια πολυεπίπεδη κλίμακα, Ελλάδα έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο, διάφοροι δήθεν ταγοί να εγκαλούν όποιον μιλά για «Βόρειο Ήπειρο» κι όχι για «Νότιο Αλβανία», μιας και για τη δικτατορία της πολιτικής ορθότητας η συγκεκριμένη αναφορά θεωρείται «εθνικισμός» και «αλυτρωτισμός» !
Το ζήτημα των συντάξεων των Βορειοηπειρωτών μπορεί να φαντάζει επουσιώδες για κάποιους. Ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινής γνώμης το αγνοεί, ενώ η είδηση για την επερχόμενη διευθέτησή του περνά στα ψιλά. Αξίζει, όμως, να προβληματιστούμε σε σχέση με το τι γνωρίζουμε για το σύνολο του Ελληνισμού και για το πώς η μητέρα πατρίδα αντιμετωπίζει όλες τις ψηφίδες που τον συναποτελούν. Η Ελλάδα θα γίνει πραγματικά ισχυρή, μόνον όταν αγαπήσει πραγματικά τον Ελληνισμό…
