Της Αναστασίας Τσερμενίδου,
Το “The Hunt” αποτελεί ένα κοινωνικό δράμα, δανέζικης παραγωγής σε σκηνοθεσία του Thomas Vinterberg και με πρωταγωνιστή τον Mads Mikkelsen, που μόνο προβληματισμό προκαλεί για την ευκολία των ανθρώπων να συμπεραίνουν βιαστικά, να στήνουν λαϊκά δικαστήρια και να καταδικάζουν έναν άλλο άνθρωπο.
Στην ταινία, λοιπόν, βλέπουμε τον Lucas, ο οποίος ζει σε μία μικρή επαρχία της Δανίας, είναι εκπαιδευτικός και δουλεύει σε έναν παιδικό σταθμό. Είναι χωρισμένος γονιός, έχει έναν γιο, τον Marcus, και μία σύντροφο, τη Nadia. Η κόρη του καλύτερού του φίλου, η Clara, πηγαίνει στον παιδικό σταθμό που δουλεύει ο Lucas και έχει ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον δάσκαλό της. Ωστόσο, οι εικόνες που θα λάβει το μικρό κορίτσι, είναι αρκετές για να αναστατώσουν και να καταστρέψουν την ήρεμη ζωή του Lucas. To μικρό κορίτσι μέσα στον εκνευρισμό της, επειδή ο αγαπημένος της δάσκαλος δεν της δίνει σημασία, σκαρφίζεται ένα ψέμα, το οποίο διαδίδεται παντού, με αποτέλεσμα ο Lucas πλέον να κατηγορείται από την κοινότητα και να θεωρείται ύποπτος στις Αρχές για τα εγκλήματα της ασέλγειας ανηλίκου και της παιδοφιλίας. Και τότε ξεκινά ο Γολγοθάς του πρωταγωνιστή και η επίμονη προσπάθειά του να αποδείξει πως οι κατηγορίες σε βάρος του δεν αληθεύουν.
Ωστόσο, τα γεγονότα δε μένουν στάσιμα να τον «κοιτούν», αλλά τρέχουν το ένα μετά το άλλο: απολύεται από τη δουλειά του, διαλύεται η σχέση του με τη σύντροφό του, ταράσσονται οι σχέσεις του με τον γιο του, έρχεται αντιμέτωπος με μία κοινότητα που δείχνει να τον απεχθάνεται, κλονίζονται οι σχέσεις του με τους φίλους του, ενώ πολύ σύντομα η ήδη ετοιμόρροπη κατάσταση μοιάζει να κρέμεται από μία λεπτή κλωστή, όταν η μία βιαιότητα διαδέχεται την άλλη.
Κατά την εξέλιξη της πλοκής, παρακολουθούμε τις αρμόδιες Αρχές να διατηρούν τις επιφυλάξεις τους για τον άτυχο Lucas, ενώ εν συνεχεία αυτές οι επιφυλάξεις επιβεβαιώνονται, όταν το μικρό κορίτσι ομολογεί στην Αστυνομία πως τίποτα από όσα αφηγήθηκε δεν συνέβησαν στην πραγματικότητα. Καμία ασέλγεια, καμία κατάχρηση της περίοπτης θέσης του εκπαιδευτικού απέναντι σε ανήλικο, τίποτα απολύτως. Όλα ήταν απλώς ένα κατασκεύασμα της φαντασίας της. Έτσι, o Lucas αφήνεται ελεύθερος, όμως η ζωή του ήδη έχει πάρει μία άσχημη τροπή.
Το ζήτημα που καταδεικνύεται από τον σκηνοθέτη είναι το στοιχείο του ανθρώπινου νου, που δείχνει να «κολλάει» σε καταστάσεις… τι εννοώ όμως; Ο Lucas μπορεί κατά τις Αρχές να ήταν αθώος, από την άλλη, όμως, η κοινή γνώμη ήδη είχε καταλήξει στη δική της ετυμηγορία, χωρίς καν να λάβει υπόψη της όλα τα νέα δεδομένα. Εν ολίγοις, παρά το γεγονός πως υπάρχει η ίδια η ομολογία της φερόμενης ως «θύμα» που αποκαθιστά την αλήθεια, η κοινότητα συνεχίζει να πολεμά, να περιθωριοποιεί και να στήνει στον τοίχο τον Lucas. Μία από τις πιο δυνατές σκηνές στην ταινία είναι όταν ο Lucas πάει στην Εκκλησία και γίνεται τώρα ο ίδιος θύμα μιας «συνομωσίας» – τολμώ να πω. Όλοι τον κοιτάζουν περίεργα, με φθόνο, φόβο, περιφρόνηση, γενικά με τον τρόπο που θα κοίταζαν πράγματι έναν εγκληματία. Μέσα στην αγανάκτησή του φωνάζει, ωρύεται, μαίνεται και προσπαθεί να διεκδικήσει το δίκιο του.
Η ταινία ολοκληρώνεται με έναν παράδοξο τρόπο, μη αναμενόμενο κατά τη γνώμη μου, που αφήνει έκπληκτο τον θεατή. Όμως, ο θεατής που θα σκεφτεί και δεύτερη φορά το φινάλε, θα κατανοήσει επακριβώς που αποσκοπούσε και τι ήθελε να τονίσει ο Thomas Vinterberg.
Εξαιρετική ταινία, ένα από τα διαμάντια του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, αξιοζήλευτες ερμηνείες κι ένα «γκρίζο» τοπίο που θέλουν να φέρουν στο προσκήνιο το θέμα της ωμής «λαϊκής δικαιοσύνης», που αψηφά το τεκμήριο αθωότητας, που διαπομπεύει, υποκαθιστά τη θεσμική δικαιοσύνη και είναι ικανή να στιγματίσει και να καταδικάσει. Καλή προβολή!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Το κυνήγι (2012), imdb.com, διαθέσιμο εδώ
