Της Θεοδώρας Αγγελοπούλου,
Η Βουλή των Ελλήνων τίμησε τη 48η Επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όπως έχει καθιερωθεί, με την κατάθεση στεφάνου στο Πολυτεχνείο από ειδικό αντιπροσωπευτικό σώμα βουλευτών και την τήρηση ενός λεπτού σιγής κατόπιν ειδικής εμβόλιμης εισήγησης σε προγραμματισμένη συνεδρίαση. Η κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία, που ορίστηκε για την κατάθεση στεφάνου, περιλάμβανε ως επικεφαλής τον Β΄ Αντιπρόεδρο της Βουλής, Χαράλαμπο Αθανασίου, στη θέση του Προέδρου της Βουλής, Κωνσταντίνου Τασούλα, και ως μέλη-εκπρόσωποι των κοινοβουλευτικών κομμάτων απαριθμούνται οι βουλευτές Θεοχάρης Θεοχάρης από τη ΝΔ, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ως Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής και εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ, η Φωτεινή Μπακαδήμα από το Μέρα25, αλλά και ως διοικητικός εκπρόσωπος ο Πρόεδρος του Συλλόγου Υπαλλήλων της Βουλής, Ιωάννης Σιαμπάνης.
Αναμένει κανείς ότι, καθώς πρόκειται για τη γιορτή της Δημοκρατίας, όλοι οι πολίτες, οι πολιτικοί και οι θεσμικοί εκπρόσωποι και φορείς θα βρίσκονται σε πλήρη σύμπνοια για τη χρυσή τομή που αποτελεί θρυαλλίδα της πολιτειακής και κοινωνικής τους συνύπαρξης, τιμώντας το συγκείμενο του ενωτικού τους οικοδομήματος. Πρόκειται για μία επέτειο, η οποία συμβολίζει τον αγώνα όχι υπέρ κάποιας ιδεολογίας, αλλά υπέρ του νεωτερικού κεκτημένου που επιτρέπει την ευόδωση των δικαιωμάτων και την πραγμάτωση της ανεξαρτησίας, κυρίως από τους εσωτερικούς εχθρούς της, για την οποία μάχεται κάθε νέος, ο οποίος προσβλέπει στο μέλλον της πολιτείας του.
Το πολυτάραχο ιστορικό παρελθόν της Ελλάδας, ακόμη και με την αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών, έχει αφήσει το στίγμα του στο σήμερα, δημιουργώντας πόλους έντασης και αμφισβήτησης του ίδιου αυτού κεκτημένου με την πλάνη της ίδιας στοχοθεσίας, ενώ εργαλειακά και ουσιαστικά οι πόλοι αυτοί προσβλέπουν σε έναν κόσμο στον οποίο καταρρίπτεται κάθε έννοια πραγματικής δημοκρατίας. Από τη μία πλευρά, υπάρχουν οι αρνητές αυτής της αλήθειας, η οποία γιορτάζεται στο πλαίσιο της συγκεκριμένης επετείου. Προφανώς, δεν αναφερόμαστε στους αφηγητές των γεγονότων, όπως εκτυλίχθηκαν αντικειμενικά εκείνη την ημέρα, οι οποίοι στοχοποιούνται αδίκως με διάφορους χαρακτηρισμούς, αλλά σε όσους υποστηρίζουν φανερά ένα καθεστώς για το οποίο δεν μπορεί να συντρέξει κανένας λόγος νομιμοποίησης.
Από την άλλη πλευρά, την πλευρά του ίδιου νομίσματος, υπάρχουν εκείνοι που καπηλεύονται αυτήν την ημέρα ως προσωπική δική τους νίκη και αυτοθυσία για χάρη των ιδεολογικών ερεισμάτων τους, μονοπωλώντας τα δημοκρατικά ιδεώδη, τα οποία, μέσω αυτής της πρακτικής, καταρρίπτονται. Εάν αφαιρεθεί ο μανδύας της διαφορετικής ρητορικής της κάθε πλευράς, η ουσία παραμένει η ίδια: Πρόκειται για αρνητές της δημοκρατίας – ιδού και μία περίπτωση αρνητών που το πρόσημό τους δεν είναι καθόλου συνωμοσιολογικό, παρά ζωντανό μέρος του πολιτικού μας συστήματος, αλλά και το πιο επικίνδυνο, καθότι αγγίζει το ατομικό ιδεολογικά χρωματισμένο πιστεύω, διά μέσου της κοινωνικής στράτευσης, και όχι το φαντασιακό και το αίσθημα καταδίωξης του ανθρώπου.
Συνεπώς, τα επεισόδια που προκλήθηκαν από μία μικρή ομάδα νέων, κατά την άφιξη της κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στην πύλη του Πολυτεχνείου, δεν κατατάσσονται στην κατηγορία μίας απλής νεανικής άγνοιας και αντιδραστικότητας, αλλά σε έναν εσκεμμένο πολιτειακό αρνητισμό και αντικαθεστωτισμό. Μάλιστα, δημιουργείται το οξύμωρο σχήμα της αυτοαναίρεσης, από τη στιγμή που οι αυτοί οι θερμοί υποστηρικτές της κοινωνικής δικαιοσύνης διαπομπεύουν τους εκπροσώπους της ίδιας της Δημοκρατίας, για την οποία «οι ιδεολογικοί πρόγονοί τους» αγωνίστηκαν.
Την ουσία αυτού του φαινομένου περιγράφουν τόσο ο Πρόεδρος της Βουλής, Κώστας Τασούλας, όσο και ο Β’ Αντιπρόεδρος, Χαράλαμπος Αθανασίου σε παρέμβασή τους σε κοινοβουλευτική συνεδρίαση. Αναλυτικότερα, ο Κ. Τασούλας εντοπίζει και καταδικάζει «τη συμπεριφορά κάποιων ανιστόρητων και απαράδεκτων πολιτών, νέων ανθρώπων δυστυχώς, ευτυχώς λίγων, οι οποίοι έκριναν ότι έπρεπε να εμποδίσουν την αντιπροσωπεία της Βουλής υπό τον Αντιπρόεδρο, κ. Αθανασίου, να καταθέσει στεφάνι, επικαλούμενοι λόγους τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας. […] Θα μου πείτε τέτοια επεισόδια, τέτοιες μικροπρέπειες, τέτοιες συμπεριφορές αμαυρώνουν την ιστορική βαρύτητα και διαχρονικότητα ενός κορυφαίου γεγονότος; Αμαυρώνουν τη ζωή μας, αμαυρώνουν την καθημερινότητά μας, τη διάθεσή μας, αμαυρώνουν την αισιοδοξία μας για το ότι πρέπει επιτέλους να ξεπεράσουμε όλα αυτά που μας καθηλώνουν και να αντικρίσουμε τα ιστορικά γεγονότα κατάματα. […] χρέος μας έναντι του Πολυτεχνείου και έναντι όσων αγωνίστηκαν εκεί μέσα και θυσιάστηκαν και κινδύνεψαν είναι, εν δημοκρατία, με τις αντιθέσεις μας και με τις συνθέσεις μας, να φροντίζουμε για τη βελτίωση της ζωής του ελληνικού λαού, ακόμη και αυτής της μικρής δράκας των 15-20 οργισμένων νέων που σήμερα δεν πρόσβαλαν τη Δημοκρατία, πρόσβαλαν τον εαυτό τους, αγνοώντας ότι με τον τρόπο τους έθιξαν τον ελληνικό λαό στο πρόσωπο των αντιπροσώπων της Βουλής».
Κομβικής σημασίας κρίνεται και η ουσία των λόγων του Χ. Αθανασίου ενώπιον της Ολομέλειας: «Η Βουλή των Ελλήνων τιμά σήμερα τον αγώνα του ελληνικού λαού και ειδικότερα των σπουδαστών μας, για ελευθερία και Δημοκρατία. Ο αγώνας κατά της δικτατορίας ήταν υπερκομματικός, δεν είχε πολιτικό χρώμα. Η ιδεολογία του ήταν μία: αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη, αγώνας για την Ελλάδα, για τη Δημοκρατία. Θέλω να τονίσω ότι κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός σχεδιασμός, καμία πολιτική παράταξη δεν αποφάσισε, σχεδίασε ή οργάνωσε την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η ατομική ευθύνη που χαρακτηρίζει τις Δημοκρατίες, τα κράτη δικαίου ήταν αυτή που διήγειρε τη συλλογικότητα και ένωσε τις φωνές μας. Συνεπώς, όσοι προσπαθούν να οικειοποιηθούν τους αγώνες του ελληνικού λαού, το Πολυτεχνείο και το ελεύθερο φρόνημα προσβάλλουν την Ιστορία».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- H Βουλή των Ελλήνων τίμησε την 48η Επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου Καταδίκη των επεισοδίων από τον Πρόεδρο της Βουλής, Γραφείο Τύπου, Αθήνα, 17 Νοεμβρίου 2021, hellenicparliament.gr, διαθέσιμο εδώ
