Η γνώμη του OffLine Post,
«Εδώ Πολυτεχνείο» – μια φράση που ο καθένας μας γνωρίζει, που θα λέγαμε ότι έχει χαραχτεί στη συλλογική μνήμη, όπως και ο αγώνας των φοιτητών κατά της δικτατορίας, ο οποίος πέρασε στην Ιστορία μέσα από τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου του 1973. Σήμερα, σε μια επέτειο που συνδέεται όσο καμία άλλη με τους αγώνες των νέων ανθρώπων, για να ζήσουν σε έναν πιο δημοκρατικό κόσμο, θυμόμαστε όσους με αυτοθυσία έδωσαν μέσα ή έξω από τον χώρο του Πολυτεχνείου τις δικές τους μάχες για την Ελευθερία.
Η 17η Νοεμβρίου του 1973, από την οποία πλέον έχουν περάσει 48 χρόνια, αποτέλεσε το αποκορύφωμα των αγώνων των φοιτητών κατά της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Ήδη λίγες μήνες πριν είχε προηγηθεί η κατάληψη της Νομικής Σχολής Αθηνών στις 21 και 22 Φεβρουαρίου. Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου στις 14 Νοεμβρίου αποφασίζουν την κατάληψη του κτιρίου του ΕΜΠ, με την ατμόσφαιρα της εξέγερσης να διαδίδεται ταχύτατα σε ολόκληρη την πρωτεύουσα, με τον λαό της να υποστηρίζει μαζικά τους φοιτητές. «Εδώ Πολυτεχνείο! Λαέ της Ελλάδας το Πολυτεχνείο είναι σημαιοφόρος του αγώνα μας, του αγώνα σας, του κοινού αγώνα μας ενάντια στη δικτατορία και για τη Δημοκρατία», ήταν το μήνυμα που εκφωνούσε ο ανεξάρτητος ραδιοφωνικός σταθμός των φοιτητών, καλώντας τους πολίτες να αντισταθούν στη δικτατορία. Η συνέχεια του χρονικού είναι γνωστή, καθώς τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου ένα από τα τρία άρματα μάχης που βρίσκονταν έξω από το Πολυτεχνείο έριξε την κεντρική πύλη και μπήκε στον χώρο, αγνοώντας τις εκκλήσεις αλληλεγγύης των φοιτητών και προκαλώντας θανάτους και σοβαρούς τραυματισμούς.
Η αντίσταση κατά της δικτατορίας δεν περιορίστηκε, βέβαια, στους χώρους του Πολυτεχνείου, καίτοι αυτό το κτίριο και η κοινότητα των φοιτητών του έγιναν σύμβολα του αντιδικτατορικού αγώνα. Πολλοί από εμάς έχουμε ακούσει τις ιστορίες των γονέων ή των δασκάλων μας, ενδεχομένως και να γνωρίζουμε ανάμεσα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις άτομα που βρέθηκαν στο Πολυτεχνείο ή έδρασαν με άλλο τρόπο κατά της Χούντας, σε ορισμένες περιπτώσεις εκθέτοντας τους εαυτούς τους σε σκληρά αντίποινα από το αδίστακτο καθεστώς. Ένας από αυτούς τους αγωνιστές, που έχει, μάλιστα, τιμήσει τον ιστότοπό μας με την παραχώρηση συνέντευξης, είναι και ο δικηγόρος και συγγραφέας Γιάννης Σεργόπουλος, ο οποίος υπέστη βασανισμούς από το καθεστώς, αντιμετωπίζοντας το ΕΑΤ – ΕΣΑ, ενώ ως ανεξάρτητος πολιτικά φοιτητής συμμετείχε στις κινητοποιήσεις κατά της δικτατορίας. Όπως μας είχε πει ο ίδιος τότε, «Ιστορικά, ο ελληνικός λαός και η ελληνική κοινωνία είναι βαθιά συνδεδεμένοι με την πάλη για τη Δημοκρατία, για την οποία έχουν υπάρξει μεγάλες θυσίες».
Σε μια εποχή που βλέπουμε το Πολυτεχνείο να συνεχίζει να γίνεται στα χέρια ορισμένων έναυσμα για διχόνοιες και την επέτειό του να χαρακτηρίζεται από κομματικές αντιπαραθέσεις, αξίζει να θυμόμαστε ότι αυτή η ημερομηνία συνδέθηκε με μια πάλη για τη Δημοκρατία. Μια πάλη που αφορά μέχρι και σήμερα κάθε πολίτη με φιλελεύθερες ιδέες, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές του τοποθετήσεις. Θα ήταν σε κάθε περίπτωση άστοχο και επικίνδυνο να υιοθετήσει κανείς άκριτες γενικεύσεις ή ανυπόστατες συγκρίσεις, όπως το «και τώρα Χούντα έχουμε». Μπορεί το σύστημα στο οποίο ζούμε να έχει τρωτά σημεία, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν έχουμε Χούντα – κι αυτό το χρωστάμε σε πολλούς αγωνιστές, επώνυμους και μη. Γι’ αυτό, με αφορμή τα 48 χρόνια από την επέτειο του Πολυτεχνείου, τους τιμούμε, γιατί μας τίμησαν και αυτοί με τους αγώνες τους για την Ελευθερία.
