Της Ρένας Δανατζή,
Μία από τις πιο επιτυχημένες φωτογράφους στην Ελλάδα, η Ρούλα Ρέβη έχει μονοπωλήσει τα φώτα της δημοσιότητας τόσο για τη δουλειά της, η οποία είναι πραγματικά απίστευτη και «καρακτερίστικ», άλλα και για την προσωπική της ζωή. Έχει σχολιαστεί όσο λίγες Ελληνίδες, επειδή ο σύζυγός της τυχαίνει να είναι μικρότερός της. Για τα media αυτή η σχέση φαντάζει άκρως δυσανάλογη, αφού ο Αποστόλης Τότσικας είναι ένας υπερπροβλημένος και πολύ γοητευτικός άντρας ηθοποιός, δίπλα στον οποίο η κοινή γνώμη φαντάζομαι πως θα ήθελε να δει ένα μοντέλο ή μία παρουσία στην οποία εν πάσει περιπτώσει θα βάζαμε «τικ» δίπλα σε όλα τα χαρακτηριστικά της ”must have” λίστας για τις ωραίες γυναίκες της εποχής.
Ο Τότσικας βέβαια μας εξέπληξε – εμένα θετικά – και επέλεξε για σύντροφο της ζωής του μία γυναίκα η οποία δεν είναι φωτοτυπία της «τέλειας γυναίκας» του σήμερα. Αντιθέτως, έχει προσωπικότητα, αξιοζήλευτη καριέρα και πολύ ωραίο στυλ. Η συγκεκριμένη σχέση όχι απλά δεν είναι δυσανάλογη, αλλά φαίνεται να είναι πολύ συνειδητή επιλογή και των δύο, οι οποίοι, όπως όλα δείχνουν, βρήκαν ο ένας στον άλλον πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα και στοιχεία απ΄ όσα φαντάζονται τα εξώφυλλα των περιοδικών.
Ένας πολύ ωραίος άντρας λοιπόν, δεν είναι απαραίτητα μόνο αυτό. Έχει προσωπικότητα, εργάζεται πάνω σε αυτό και αναζητά ανθρώπους που τον ολοκληρώνουν σε περισσότερα από ένα επίπεδα. Δεν αναζητάει απαραίτητα μία παρουσία 90-60-90 με αψεγάδιαστο πρόσωπο. Η Ρούλα Ρέβη το έκανε, αν μη τι άλλο, αλά Ιταλικά. Ως γυναίκα με ταπεραμέντο τον κέρδισε και πλέον μετρούν πολλά χρόνια σχέσης και έχουν δύο παιδιά.
Δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο αυτό το ζευγάρι δέχεται επίθεση όπως επίσης δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο πρέπει να υπάρχουν ξύλινα αυστηρά κουτάκια αναφορικά με τις σχέσεις. Ο κάθε ένας ερωτεύεται διαφορετικά, τον ελκύουν άλλα πράγματα, έχει άλλες αναζητήσεις και θέλει να καταλήξει κάπου αλλού. Δεν μπορούν όλοι οι δρόμοι να συμπίπτουν.
Άλλωστε, άλλοι εστιάζουν στην καριέρα, άλλοι στην οικογένεια, άλλοι στους φίλους και άλλοι πάλι στον εαυτό τους. Η ισορροπία μεταξύ των παραπάνω δεν είναι πάντα εύκολη, γι’ αυτό το λόγο πολλές φορές χρειάζεται να θέσουμε προτεραιότητες και να κάνουμε προσθαφαιρέσεις.
Δεν είναι όλοι οι άντρες γεννημένοι για να παντρευτούν. Δεν είναι όλες οι γυναίκες γεννημένες για να γίνουν μαμάδες. Δεν ωριμάζουν όλοι οι άνθρωποι με την ίδια ταχύτητα και στην τελική δεν αρέσουν όλοι σε όλους. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία και κατάλοιπα ανθρώπων που μάλλον δεν έχουν αυτό που θέλουν ή ακόμα χειρότερα δεν θέλουν αυτό που είναι.
