Της Μαρίας Τσούκα,
Σχεδόν ένα στα δέκα βρέφη γεννιούνται νωρίτερα από το προγραμματισμένο τους «ραντεβού» και ονομάζονται πρόωρα. Συνήθως γεννιούνται πριν την ολοκλήρωση της 38ης εβδομάδας της κύησης. Τα πρόωρα νεογνά διατρέχουν τον κίνδυνο εμφάνισης ασθενειών αλλά και πιθανού θανάτου. Το γεγονός αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το βάρος τη στιγμή της γέννησης, το οποίο αποτελεί μία ένδειξη ιδιαιτέρως καθοριστική για το βαθμό της ανάπτυξής του. Κατά μέσο όρο, ένα φυσιολογικό νεογέννητο βρέφος ζυγίζει 3.400 γραμμάρια, τα λιποβαρή νεογνά ζυγίζουν λιγότερο από 2.500 γραμμάρια. Παρόλο που μόνο το 7% του συνόλου των νεογέννητων βρεφών στις ΗΠΑ ανήκουν στη κατηγορία των λιποβαρών νεογνών, από τη κατηγορία αυτή προέρχεται η πλειονότητα περιπτώσεων βρεφικής θνησιμότητας (Gross, Spiker, & Haynes, 1997 –DeVaderetal., 2007).
Aν το νεογνό δεν είναι υπερβολικά πρόωρο και το βάρος του δεν είναι εξαιρετικά χαμηλό, ο κίνδυνος που διατρέχει είναι μικρότερος. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η κύρια θεραπεία είναι η παραμονή του στο νοσοκομείο μέχρι να αποκτήσει ένα συγκεκριμένο βάρος. Η απόκτηση βάρους είναι πολύ σημαντική για το βρέφος γιατί με αυτόν τον τρόπο παραμένει ζεστό, η διατήρηση μιας καλής θερμοκρασίας δεν μπορεί να επιτευχθεί αν έχει βάρος κάτω από το κανονικό.
Δεδομένα από έρευνες επισημαίνουν ότι πολύ σημαντική είναι και η φροντίδα που παρέχεται στα πρόωρα νεογνά. Η φροντίδα πρέπει να είναι γεμάτη από ποικίλα ερεθίσματα, καθώς αυτά τα βρέφη τα καταφέρνουν καλύτερα από εκείνα που δε τυγχάνουν επαρκούς φροντίδας. Μερικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να παρέμβουμε, είναι εξαιρετικά απλοί. Μερικά παραδείγματα είναι η «μέθοδος Καγκουρό», στην οποία οι γονείς κρατούν τα νεογνά τους στήθος με στήθος και η οποία θεωρείται εξαιρετικά αποτελεσματική για την ανάπτυξή του. Έπειτα, το συχνό «μασάζ» στα νεογνά κατά τη διάρκεια της ημέρας απελευθερώνει ορμόνες που τα βοηθούν στην αύξηση του βάρους, τη μυϊκή ενδυνάμωση και στην αντιμετώπιση του στρες, σύμφωνα με έρευνα (Fieldetal., 2008, Kaffashietal., 2013, Athanasopoulou & Fox, 2014).
Tα νεογέννητα βρέφη που γεννιούνται πολύ πρόωρα και που το βάρος τους είναι σημαντικά χαμηλότερο από τον μέσο όρο αντιμετωπίζουν μεγαλύτερες δυσκολίες καθώς για τα βρέφη αυτά το μείζον είναι η επιβίωσή τους. Για παράδειγμα, τα λιποβαρή νεογνά είναι ευάλωτα στις λοιμώξεις και επειδή οι πνεύμονές τους δεν έχουν αναπτυχθεί επαρκώς παρουσιάζουν προβλήματα στη πρόσληψη οξυγόνου και ως εκ τούτου μπορεί να εμφανίσουν το σύνδρομο αναπνευστικής δυσκολίας (RDS).
Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση το νεογνό τοποθετείται σε θερμοκοιτίδα και η ακριβής ποσότητα οξυγόνου που χορηγείται παρακολουθείται προσεκτικά. Αν είναι μικρή, δεν προσφέρει ανακούφιση και αν είναι υπερβολικά μεγάλη μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, οδηγώντας έτσι σε μόνιμη τύφλωση.
Για περίπου τους μισούς πρόωρους τοκετούς τα αίτια παραμένουν άγνωστα ενώ για τα υπόλοιπα οφείλονται ποικίλα γνωστά αίτια. Προβλήματα που αφορούν το αναπαραγωγικό σύστημα της μητέρας και το μεγάλο στρες που συνοδεύει μια δίδυμη κύηση, μπορεί να προκαλέσει πρόωρη κύηση. Καθοριστικό ρόλο βέβαια διαδραματίζουν και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν γενικά την υγεία της μητέρας, όπως η διατροφή, το επίπεδο της ιατρικής περίθαλψης και η οικονομική υποστήριξη. Όλα αυτά συνδέονται με τη πιθανότητα πρόωρου τοκετού και τη γέννηση βρέφους με χαμηλό βάρος.
Υ.Γ. Σε όλους αυτούς τους σούπερ ήρωες που η ζωή τους έμαθε να μάχονται από τις πρώτες στιγμές σε αυτό το κόσμο…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Προωρότητα, Μωρά-Θαύματα. Διαθέσιμο εδώ
- Feldman R. S., Αναπτυξιακή Ψυχολογία δια βίου προσέγγιση, εκδ. Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός.
