Ποια είναι η σχολή σκέψης του Andrew Jackson;

Της Γλυκερίας Σταύρου,

Η επικείμενη σχολή σκέψης προέρχεται από τον 7ο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Andrew Jackson, γνωστό στρατιωτικό και ήρωα της εποχής. Η Προεδρία Trump και η στροφή της στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, αποτέλεσε την αφορμή για τη συγγραφή του άρθρου αυτού.

Η σχολή σκέψης του Jackson φαντάζει διαφορετική από τις άλλες, ωστόσο, βρίσκει ένα κοινό έδαφος με αυτήν του Jefferson όταν γίνεται λόγος για την κεντρική κυβέρνηση: η αίσθηση της «ελευθερίας» πρέπει πάντα να υπερασπίζεται. Αυτό που κάνει την αίσθηση της ελευθερίας διαφορετική στη συγκεκριμένη, είναι αυτό που ορίστηκε από τον Walter Russell Mead ως «το δικαίωμα να φέρεις όπλα, αποτελεί την ακρόπολη της ελευθερίας».

Θεωρείται ευρέως ότι οι “Jacksonians” είναι υπεύθυνοι για το «μεγαλείο» που βλέπει ο κόσμος στις Η.Π.Α. τη σήμερον ημέρα, παρόλο που πολλές φορές αυτό ερμηνεύεται με αρνητικό τρόπο. Η σχολή σκέψης του Andrew Jackson δεν είναι ένα τόσο πνευματικό ή πολιτικό κίνημα όσο μια έκφραση των κοινωνικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών αξιών μιας μεγάλης μερίδας του αμερικανικού λαού.

Σε ευρύτερο πλαίσιο, γίνεται λόγος για την ανάγκη προστασίας της «λαϊκής κοινότητας» από την απειλή. Παρακάτω αναλύεται το αντίκτυπο των “Jacksonians” επάνω στην εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α., με την ακόλουθη σειρά:

1. Η ανάγκη για δράση, και συγκεκριμένα μέσω της στρατιωτικής ισχύος,
2. Η προστασία της εθνικής τιμής και υπόληψης,
3. Ότι η νίκη στον πόλεμο πρέπει να είναι ολοκληρωτική και να έρθει με την «άνευ όρων παράδοση» του εχθρού,
4. Η αιματηρή νοοτροπία της αμερικανικής γνώμης από τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπλέκονται σε μια σύγκρουση και η αντίσταση σε συλλογισμούς για την επίλυςη της κρίσης με κάτι που να μην εμπεριέχει την ολοκληρωτική νίκη,
5. Η μινιμαλιστική ή ταπεινή εξωτερική πολιτική όταν δεν υπάρχει αρκετά ισχυρός εχθρός.

Η τελευταία συνέπεια έρχεται σε αντίθεση με τον ειρηνευτικό παρεμβατισμό του Wilson ή τους στόχους του Hamilton για «ανοιχτές» θάλασσες. Η δεύτερη επίπτωση, αυτή για την τιμή, σύμφωνα με τον Mead, μπορεί να περιγραφεί μέσω 5 πυλώνων: αυτοδυναμία, ισότητα της αξιοπρέπειας και του δικαιώματος, ατομικισμός (υποχρέωση αυτοεκπλήρωσης), πνεύμα οικονομικό και θάρρος να το υπερασπιστείς.

Η εξωτερική πολιτική βασίζεται στον λεγόμενο “Jacksonian Realism”. Η χρήση βίας, και πολλές φορές η θανατηφόρα, είναι αναπόφευκτη. Για τους “Jacksonians”, οι ειρηνιστικές κινήσεις θα πρέπει να αφεθούν σε ιδιωτικά ιδρύματα και δεν θα πρέπει να αποτελούν μέρος μιας εθνικής πολιτικής ή προϋπολογισμού. Η αναρχία του διεθνούς συστήματος είναι ένα αμετάβλητο γεγονός για αυτούς. Κινήσεις όπως η επέμβαση στη Βοσνία θεωρήθηκαν περιττές, γιατί δεν υπήρχε σαφής απειλή για το αμερικανικό εθνικό συμφέρον. Η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ ή η ιρακινή προσάρτηση του Κουβέιτ θα ήταν ένα σαφές παράδειγμα επίθεσης στα συμφέροντα των Η.Π.Α.

Ο Mead υπονοεί μια έντονη απαισιοδοξία που εκπνέει η σχολή σκέψης του Jackson, σε σύγκριση με τις άλλες, καθώς δηλώνει τις πεποιθήσεις τους για την ανθρωπότητα με τις ακόλουθες λέξεις: «Ο αντίχριστος θα φτάσει εδώ πριν το κάνει ο Ιησούς και η ανθρώπινη ιστορία θα καταλήξει σε καταστροφή και φλόγες, ακολουθούμενες από την Ημέρα της Κρίσεως».

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ

• Lieber, R. (2008). Foreign Policy (R. J. Lieber, Ed.; 1st ed.). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315255156
• Mead, W. R. (1999). The Jacksonian Tradition: And American Foreign Policy (Issue 58).