Της Χρυσάνθης – Ίριδας Ανεμογιάννη,
«Ωραία φωτογραφία αυτή. Πόσες προβολές έχει αυτό το βίντεο; Που πήγε διακοπές εκείνη; Με ποιον βγήκε αυτός χθες;», ένας συνηθισμένος μονόλογος μετά το καθημερινό μας scrolling. Τα social media προφανώς και έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας όλων. Πότε πήγες τελευταία φορά διακοπές, χωρίς να ποστάρεις ούτε μια φωτογραφία; Πότε σου ήρθε ειδοποίηση και δεν άνοιξες το κινητό να κοιτάξεις; Πόσες φορές έχεις κλείσει τις ειδοποιήσεις στο κινητό σου, για να μην σου αποσπούν την προσοχή;
Η δύναμη των social media είναι τεράστια. Πόσες ώρες σπαταλά ο καθένας από εμάς σε αυτά; Δύο, τρείς ώρες τουλάχιστον; Πόσες ώρες ξοδεύει ο καθένας από εμάς στο φαγητό; Καμία σχέση οι δύο δραστηριότητες μεταξύ τους. Καμία, όμως, και η σχέση ωρών που αφιερώνουμε σε αναλογία με τη σημασία της κάθε δραστηριότητας στη ζωή μας.
Πολλές φορές τα social media τείνουν να δημιουργούν στους ανθρώπους μια αίσθηση – ψευδαίσθηση ανωτερότητας – εξουσίας. Τίποτα δεν είναι από μόνο του καλό ή κακό. Ο τρόπος που χρησιμοποιείται κάτι από τον καθένα καθορίζει και τη λειτουργία του. Έτσι, τα social media είναι ένα εργαλείο και τα likes και οι followers είναι τα μέσα – όργανα που χρησιμοποιούν. Αυτά, λοιπόν, είναι που είτε ελαχιστοποιούν, είτε μεγιστοποιούν την ψευδαίσθηση εξουσίας. Όλα αυτά, όμως, εξαρτώνται από το προϊόν, το οποίο σε κάθε περίπτωση είμαστε εμείς. Αν το προϊόν πουλάει καλά, η παραγωγή συνεχίζεται.
Με αυτό τον τρόπο, τα social media καθοδηγούν τις ζωές μας. Εξελισσόμαστε, δηλαδή, οδεύοντας σε ένα δρόμο που αυτά έχουν διαμορφώσει και καθοδηγούν, διαμορφώνοντας έτσι και εμάς τους ίδιους, χωρίς να μπορούμε να το αντιληφθούμε. Η επιρροή που αυτά ασκούν, όμως, έχει αλλάξει επίσης την «αντίληψή» μας για την ποιότητα και την ποσότητα στην καθημερινότητά μας.
Αυτό συμβαίνει, καθώς έχουν δημιουργήσει μια ακόμα ψευδαίσθηση, που σχετίζεται με την ποιότητα της ζωής μας. Στα social media παρουσιάζεται διαρκώς και από όλους ένας τρόπος ζωής που όλα κυλούν ομαλά και κάθε κατάσταση είναι ιδανική. Ένα πάρτι, μια επιτυχία, ένα πτυχίο, ένα ταξίδι. Ποτέ, όμως, αυτό που κρύβεται από πίσω. Σκληρή δουλειά, κούραση, ξενύχτι, θυσίες. Έτσι, δημιουργείται η εντύπωση πως αυτό είναι μια μόνιμη καθημερινότητα. Και όταν ο μονόλογος μετά το καθημερινό μας scrolling συνεχίζεται, η επόμενη σκέψη, όταν αντικρίζουμε τη δική μας «αφιλτράριστη» ζωή, είναι να επιζητούμε ακόμα περισσότερο αυτή την άπιαστη ψευδαίσθηση στους άλλους και αυτή τελικά να μας προσφέρει ικανοποίηση.
Έτσι, όποτε αναφερόμαστε στην «άσχημη» πλευρά των social media, ουσιαστικά εννοούμε την «άσχημη» πλευρά των ανθρώπων ή αντίστοιχα την «όμορφη». Έγκειται, λοιπόν, στην προσωπική ευθύνη του καθενός ο τρόπος που θα επιλέξει να διαχειριστεί τα social media, πόσο χρόνο θα αφιερώσει και σε ποιους τελικά θα «χαρίσει» την ψευδαίσθηση εξουσίας. Έγκειται, επίσης, στο ίδιο το άτομο το πώς θα επιλέξει να διαχειριστεί και να κατανοήσει την ψευδαίσθηση «τελειότητας» με την οποία θα έρθει σε επαφή, αλλά, τέλος, και αυτή που θα δημιουργήσει ο ίδιος για τον εαυτό του μετά από κάθε του ανάρτηση στα social media.
